گروه اجتماعی- بیش از 3 ماه از زلزله ویرانگر کرمانشاه می گذرد اما دردهای آن همچنان باقیست. کسانی که باقی مانده اند کمتر از مجروحان و کشته شدگان آن عذاب نکشیده و نمی کشند. خانه های ویران شده و زندگی در چادرها در فصل سرمای سوزان غرب زاگرس آلام درد کرمانشاه را صدچندان ساخته است.
به گزارش افکارنیوز، روزهای سرد زمستان همچنان سپری می شوند و زلزله و مردم کرمانشاه به تدریج از سرخط خبرهای رسانه ها و دغدغه مردم خارج شده اند. هرچند مردم شریف ایران با کمک های بی نظیر خود مرهمی بر آلام مردم مصیبت دیده شهرهای زلزله زده کرمانشاه بودند ولی آن بخشی که می بایست به نحو احسن و در سریع ترین زمان به وظایفش عمل کند، نتوانسته به سروسامان دهی مناطق زلزله زده بپردازد.
متاسفانه بروکراسی خسته کننده دولتی خود را در مناطق زلزله زده نیز بر مردم مصیبت زده تحمیل شده و کمک ها و وعده ها برای بازسازی تا حد زیادی دچار روزمرگی و کندی و حتی توقف شده اند. جای تعجب آنجاست که با وجود درخواست های فراوان مردم سرپل ذهاب و دیگر شهرهای درگیر مصیبت زلزله هنوز که هنوز است بسیاری از افراد و خانواده ها کانکس دریافت نکرده اند و در چادر زندگی می کنند.
چادرهایی که با یک باد و باران دیگر سرپناهی برای مردم نمی شود و این آب باران و برف است که چادرها را در می نوردد. چنین شرایطی برای مسئولان دولتی بسیار جای تاسف و تامل دارد. مسئولانی که با وعده های زیاد به شهرهای زلزله زده سر زدند و عکس یادگاری گرفتند ولی در زمان عمل به وعده ها ناگهان غیب شده اند.
تهیه کانکس برای مناطق زلزله زده از جمله وعده هایی بود که دولت متعهد به اجرای آن شده بود ولی تنها بخشی از آن تامین شد. اکبر سنجابی، فرماندار سرپل ذهاب در اواخر آذرماه با گلایه از این رویه اعلام کرده بود: «برخلاف ادعا های بنیاد مسکن در روزهای اولیه وقوع زلزله درخصوص تامین کانکس مورد نیاز مردم منطقه اما تنها تعداد اندکی تهیه وبه مناطق زلزله زده فرستاده شد.»
اوضاع نابسامان مردم در شهرهای کرمانشاه باعث اعتراض شدید نماینده این استان به وزیر کشور به علت عدم همکاری و رسیدگی به این نابسمانی ها شده بود و وی پیشنهاد کرد که وزیر با خانواده اش سه روز در این چادرها برای درک درد و رنج مردم زندگی کند. عبدالرضا مصری نماینده مردم کرمانشاه در مجلس با اشاره به وضعیت مناطق زلزله زده این استان با گذشت سه ماه و نیم از زمین لرزه 7.3 ریشتری اخیر عنوان کرده بود:" ما نسبت به چند نکته معترض هستیم و مهمترین این موارد، این مسئله است که همچنان جمع زیادی از حادثه دیدگان زیر چادر زندگی می کنند. متاسفانه وزارت کشور نیز اصلا پاسخگو نیست؛ اگر وزیر کشور سه روز با زن و بچه اش در آن منطقه زیر چادر بخوابد، ما همه این سختی ها را به جان می خریم."
این نماینده از خلف وعده مسئولان در زمینه بازسازی خانه های آسیب دیده نیز خبر داده بود که خانه های آسیب دیده را به درجه یک، درجه دو و درجه سه تقسیم بندی کرده اند؛ تا چند وقت پیش می گفتند آواربرداری را رایگان انجام می دهند و به همه خانه های آسیب دیده سیمان رایگان می دهند، حالا اعلام کرده اند که فقط ۳۰ میلیون تومان وام می دهند و آواربرداری هم انجام نمی دهند و سیمان رایگان هم تعلق نمی گیرد!
علاوه بر این بانک هایی که قرار بود تا دو سال وام مردم مناطق زلزله زده را امهال کنند، اینک با پیامک های آزاردهنده پرداخت اقساط وام نمک بر روی زخم این مردم رنجیده می پاشند. حال در این میان بیش از 60 درصد این مردم نیز در چادرها زندگی می کنند. نماینده مردم اورامانت در اول اسفندماه با اعلام این خبر عنوان کرده بود تنها 40 درصد از مردم کانکس گرفته اند و مابقی کماکان در چادر با مشکلات دست و پنجه نرم می کنند. این نماینده٬ مجلس کانکس‌های در اختیار مردم مناطق زلزله‌زده را نیز «از طریق منابع مالی خیرین» ممکن دانست و از اینکه علیرغم وعده مسئولان مبنی بر تحویل ۲۱۸ کانکس به مردم زلزله‌زده٬ تنها ۶۰ کانکس میان آنها توزیع شده٬ انتقاد کرده است.
عدم وجود سرپناه مناسب و تجهیزات بهداشتی باعث بیماری ها و حتی مرگ چند کودک در چند ماه اخیر بر اثر سرما و عفونت شده است. اما مساله حیرت انگیز دپوی کانکس ها در سرپل ذهاب است. در حالیکه مردم زلزله زده شهرستان در سرمای زیر صفردرجه درزیر چادرهای اسکان اضطراری شب رابه صبح می رسانند، این اقدام موجب اعتراض مردم شده است. باید دید که مسئولین و خیرین مربوطه باچه اهدافی از توزیع کانکسها جلوگیری کرده وآنها را دپو می کنند. آیا دربرنامه آینده مسئولین و این خیرین توزیع این کانکسها وجود دارد واگر وجوددارد چه زمانی بهتر از امروز وفرداست که
سرمای هوا طاقت آوارگان زلزله را بریده است.
از سوی دیگر مستاجرین و افراد مستحق از داشتن کانکس به خاطر تعریف شرایط دریافت کانکس از سوی دولت محروم هستند. مستاجرین واحدهای تعمیری که هیچگونه تامین خسارتی برای آنها در نظر گرفته نشده همچنان منتظر تعمیر ملک استیجاری خود از طرف مالک هستند وبه این سبب شب ها را در زیرچادرهای اسکان اضطراری به صبح می رسانند!
فرهاد تجری یکی دیگر از نمایندگان استان کرمانشاه با گلایه از مسئولان که مردم را زیر برف و باران رها کرده اند، عنوان کرده:« :نه تنها وعده های داده شده به زلزله زدگان عملی نشد بلکه کمک ها جمع آوری شده هم‌به دست مردم نمی رسد. نزدیک به ۴ ماه است مردم‌دچار خسارت شده اند و هر روز به آن ها وعده می دهند.خانه مردم‌با وعده درست نمی شود،مسئولان همت کنند.»
با وجود مشکلات فراوان در کرمانشاه مقامات دولتی اما همچنان وعده حل مشکلات را می دهند. انگار نه انگار که وجود دستگاه هایی چون سازمان مدیریت بحران و هلال احمر اساساً بدین خاطر است که مردم در چنین مواقع اضطراری، به جای وعده، عمل فوری و زودهنگام را از مسئولین ببینند و این ماجرا همچنان ادامه دارد. شاید بتوان اذعان کرد تنها چند گروه جهادی و مردمی در مناطق زلزله زده همچنان با امکانات محدود در حال خدمات رسانی هستند و دستگاه های اصلی و متولی که وظیفه دارند حقوق مردم زلزله زده را تامین کنند، در خواب زمستانی به سر می برند که این بدترین جفا و ظلم برای کسانی است که تک تک آنها از هموطنان عزیز کشور ایران هستند و بر گردن مسئولان حق دارند.
