روزنامه الوطن در گزارشی نوشت: سران رژیم اشغالگر در راستای اجرای پروژه کوچاندن گسترده فلسطینیان ساکنان غزه حرکت می کنند و این در شرایطی است که شیوه های جدیدی از هدف قرار دادن نظامی فلسطینیان فاش شده و آن قرار دادن مواد منفجره مایع در مناطق مسکونی شمال غزه است.
این رویکرد پوششی برای مجبور کردن ساکنان به خروج در سایه جنگ ۲۲ ماهه ای است که بیشتر مناطق غزه را از شرایط زندگی به دور کرده است.
طرح های اعلام شده
ایده کوچاندن ساکنان غزه به شکل علنی از اوایل سال جاری میلادی مطرح شد که به طور رسمی به عنوان راهکاری از سوی سران اشغالگر مورد توجه قرار گرفت و به سرعت «بنیامین نتانیاهو» نخست وزیر اسرائیل آن را سرلوحه کار خود قرار داد و از آن به عنوان شرطی برای پایان دادن به عملیات نظامی نام برد.
مواضع «یسرائیل کاتس» و پس از آن نتانیاهو در سخنرانی های متعدد و گفت وگوهای آنها، تاییدی بر این بود که طرح یادشده بر اساس اجازه به فلسطینیان برای ترک غزه به سمت کشورهای دیگر از طریق زمینی، دریایی یا هوایی است. فلسطینیان این طرح ها را تداوم سیاست کوچ اجباری می دانند به ویژه با توجه به ویرانی مساحت گسترده ای از مناطق مسکونی غزه و تبدیل آن به مناطق غیرقابل زندگی که سازمان های حقوقی و جامعه جهانی آن را نقض آشکار قانون بین المللی می دانند.
مواد منفجره مایع
به موازات آن، ساکنان شمال غزه از وجود مواد منفجره مایعی خبر می دهند که اشغالگران در جبالیا(شمال نوار غزه) قرار داده اند که این موجی از خشم و سئوالاتی را درباره انگیزه استفاده و گذاشتن آنها در مناطق مسکونی ایجاد کرده است. منابع فلسطینی از ثبت و مستند کردن این مواد مایع در راستای آماده سازی برای پرونده حقوقی علیه مراجع قضایی و بشردوستانه بین المللی خبر دادند.
این رویداد همزمان با فرامین سیاسی به ارتش برای کوتاه کردن برنامه عملیاتی و تسریع در برنامه های اشغال غزه در صورت عدم پیشرفت در موضوع اسیران و نشان دهنده هماهنگی میان تلاشهای میدانی و طرح های مطرح شده در زمینه کوچاندن ساکنان غزه است.
تشدید حملات
ارتش اسرائیل سلسله حملاتی به مناطق مختلف غزه از جمله «النصیرات»، «البریج»، «الصبره» و شرق شهر غزه انجام داد که بر اثر آن ده ها نفر از جمله کودکان شهید و زخمی شدند. بیمارستان العوده در مرکز نوار غزه هم از شهادت ۹ نفر خبر داد که ۶ نفر آنها کودک هستند.
حملات به مراکز توزیع کمک ها در مرکز غزه رسیده و همزمان توپخانه اسرائیل به شدت مناطق مسکونی و اردوگاه های آوارگان را زیر آتش قرار داده و این در سایه تصمیم دولتی برای انجام عملیات گسترده نظامی برای سیطره بر شهر غزه و پس از اعلام اشغالگران برای سیطره بر حدود ۷۵ درصد اراضی غزه است.
بهانه های واهی
بر اساس این گزارش، اشغالگران طرح کوچاندن از بُعد انسانی را مطرح می‌کنند که به غیرنظامیان اجازه نجات از شرایط جنگ را می دهد. طبق گزارش های اسرائیلی، رایزنی هایی با برخی کشورهای آفریقایی برای پذیرایی شماری از فلسطینیان صورت گرفته اما فلسطینیان بحث داوطلبانه بودن مهاجرت را گمراه کننده دانسته و تاکید می کنند که ترک وطن گزینه آزادانه نیست، بلکه از روی اجبار در شرایط جنگ و ویرانی است.
«اسماعیل زیاده» از ساکنان غزه در این باره گفت: «این خاک ماست. جای دیگری برای ما وجود ندارد. ما تسلیم نمی شویم. اینجا به دنیا آمده ایم و اینجا می میریم.»
این گواهی بر موضع مخالف افکار عمومی مردمان نوار غزه با وجود تشدید فشارهای نظامی و انسانی علیه این منطقه است.
اظهارات مقامات اسرائیلی برملا کننده نیات شوم
مروری بر اظهارات مقامات اشغالگر نشان دهنده این است که ایده کوچاندن ساکنان غزه اتفاقی نیست و بخشی از راهبرد موازی با جنگ اشغالگران است، به طوری که «یسرائیل کاتس» ششم فوریه(۱۷ بهمن ۱۴۰۳) گفت: ارتش طرحی تدارک دیده که به ساکنان غزه اجازه ترک این منطقه را از طریق گذرگاه ها یا دریا و هوا را می دهد.
نتانیاهو نیز سی ام مارس (۱۰ فروردین ۱۴۰۴) گفت: اجازه اجرای طرح ترامپ برای مهاجرت داوطلبانه را می دهیم و این نقشه ای است که ما آن را کتمان نمی کنیم.
نتانیاهو ۲۱ ماه مه(۳۱ اردیبهشت ۱۴۰۴) نیز گفت: ما منطقه در جنوب غزه دایر می کنیم که غیرنظامیان به آنجا کوچ داده می شوند. در راستای خلع سلاح غزه و اجرای طرح ترامپ حرکت می کنیم.
نتانیاهو در ۱۲ آگوست (۲۱ مردادماه) گفت: کار درست طبق قوانین جنگ ، اجازه خروج به ساکنان و سپس ورود با تمام قوا علیه افرادی است که در آنجا می مانند.
تحولات اخیر گواه حرکت اشغالگران در دو مسیر موازی است؛ نخست نظامی و میدانی که در آن از ابزارهای ویرانگری مانند مواد منفجره مایع و حملات گسترده استفاده می شود.
دوم، مسیر سیاسی و طرح پروژه مهاجرت داوطلبانه است که در پشت پرده آن مهاجرت اجباری قرار دارد.
