زهران ممدانی ، نامزد دموکرات و جوان‌ترین شهردار در تاریخ صدساله نیویورک ، هفته گذشته با کسب اکثریت آراء، رقبای خود، از جمله آندرو کومو، شهردار پیشین و مورد حمایت بخشی از حزب دموکرات و دونالد ترامپ را پشت سر گذاشت. این پیروزی تاریخی نه تنها به دلیل سن و پیشینه مهاجرتی و مذهبی او مورد توجه قرار گرفت، بلکه به عنوان یک نقطه عطف در سیاست اقتصادی و اجتماعی شهر نیز برجسته شد. ممدانی با سابقه‌ای چندجانبه شامل تحصیل در دانشگاه، فعالیت اجتماعی، موسیقی رپ و مشارکت در اعتراضات اجتماعی، توانست به یک شخصیت محبوب در میان جوانان، مهاجران و طبقات متوسط و کم‌درآمد نیویورک تبدیل شود.
برنامه‌های اقتصادی برای کاهش نابرابری و حمایت از طبقات کم‌درآمد
یکی از عوامل کلیدی موفقیت ممدانی، تمرکز او بر مشکلات اقتصادی شهروندان و برنامه‌های ملموس برای کاهش نابرابری بود. او خود را سوسیالیست دموکراتیک معرفی کرده و وعده داد تا با اعمال مالیات بیشتر بر ثروتمندان و میلیاردرها، منابع لازم برای تامین برنامه‌های رفاهی گسترده را فراهم کند. برنامه‌های ممدانی شامل کاهش هزینه‌های مسکن با تثبیت اجاره‌بها، ساخت ۲۰۰ هزار واحد مسکونی جدید، ارائه حمل و نقل رایگان، و ارائه خدمات مراقبت از کودکان با هزینه حداقلی بود. در شهری که بیش از ۱۲ میلیون نفر جمعیت دارد و هزینه‌های زندگی روزانه برای بخش عمده‌ای از مردم بسیار بالاست، این رویکرد مستقیم به معیشت مردم، بخصوص جوانان و خانواده‌های کم‌درآمد، موجب شد حمایت گسترده‌ای از او شکل بگیرد.
تمرکز ممدانی بر معیشت شهری تنها محدود به مسکن و حمل و نقل نبود. او با حمایت از کسب و کارهای کوچک و محلی، رستوران‌ها و فروشندگان دست فروش غذا، نشان داد که به اقتصاد واقعی مردم اهمیت می‌دهد. او در طول کمپین خود با بازدید از رستوران‌های کوچک، فروشندگان محلی و معرفی «جواهرهای پنهان» غذا در مناطق کمتر شناخته شده، توانست خود را به عنوان نماینده واقعی شهروندان معرفی کند، نه فقط طبقه ثروتمند و نخبگان اقتصادی.علاقه ممدانی به غذا و تعاملش با فرهنگ‌های مختلف غذایی در نیویورک، به ویژه با رستوران‌های اندونزیایی، مالزیایی و هندی، نه تنها وجهه انسانی او را تقویت کرد بلکه پیامی اقتصادی هم داشت: حمایت از کسب و کارهای کوچک، رونق محله‌ها و افزایش فرصت‌های شغلی برای مهاجران و جوامع کم‌درآمد.
سیاست مالیاتی مترقی و پیامدهای اقتصادی برای بازار نیویورک
در حوزه سیاست خارجی و موضوعات حساس مذهبی، ممدانی نیز توانست با مدیریت دقیق و موضع روشن خود، حمایت گروه‌های مختلف را جذب کند. او به وضوح بین یهودیت به عنوان دین و صهیونیسم به عنوان یک عقیده سیاسی و اشغالگر تمایز قائل شد و با حمایت از حقوق فلسطینیان و مخالفت با جنایات جنگی اسرائیل، توانست بخش‌هایی از جامعه یهودی جوان و لیبرال نیویورک را که دیدگاه انتقادی نسبت به سیاست‌های اسرائیل دارند، به خود جذب کند. این موضوع نشان داد که ممدانی نه تنها یک سیاستمدار محلی، بلکه یک چهره ملی با دیدگاه‌های روشن درباره عدالت و حقوق بشر است.مهمترین عامل دیگری که موجب پیروزی ممدانی شد، مخالفت آشکار او با سیاست‌های دونالد ترامپ بود. او با تاکید بر مالیات بالاتر بر ثروتمندان، حمایت از حقوق کارگران و افزایش دسترسی عمومی به خدمات شهری، توانست بخش‌هایی از جامعه را که نگران نابرابری و کاهش خدمات عمومی هستند، با خود همراه کند.ترامپ پس از اعلام نتایج، با بیان اینکه «نیویورک چیزی از حاکمیت خود را از دست داده است» به صراحت از پیروزی ممدانی انتقاد کرد و نشان داد که این رقابت نه تنها یک انتخابات محلی، بلکه یک پیام اقتصادی و اجتماعی گسترده بود.
تأثیر وعده‌های عدالت اجتماعی بر جوانان، مهاجران و ساختار اقتصادی شهر
جوانان و مهاجران نقش تعیین‌کننده‌ای در موفقیت ممدانی داشتند. بخش قابل توجهی از جمعیت نیویورک را نسل جوان تشکیل می‌دهد که به دلیل افزایش هزینه‌های زندگی، تحصیل و مسکن، فشار اقتصادی زیادی را تحمل می‌کنند.حمایت این گروه از ممدانی، به ویژه با برنامه‌هایی مانند حمل و نقل رایگان و مراقبت از کودکان با هزینه حداقلی، نشان‌دهنده اقبال نسل جوان به سیاستمدارانی است که وعده عدالت اجتماعی و کاهش نابرابری اقتصادی را می‌دهند. مهاجران، که نزدیک به ۴۰ درصد جمعیت شهر را تشکیل می‌دهند، با توجه به توانایی ممدانی در سخن گفتن به چندین زبان و آشنایی با فرهنگ‌های مختلف، احساس کردند که او نماینده واقعی منافع آن‌هاست.پیروزی ممدانی همچنین منعکس‌کننده تغییرات جمعیتی و فرهنگی نیویورک است. کاهش جمعیت سفیدپوست و افزایش جمعیت مهاجر و اقلیت‌های مذهبی و زبانی باعث شد که کمپین او با تاکتیک‌های چندزبانه و توجه به مسائل محله‌ها و اقلیت‌ها موفق باشد. این استراتژی نه تنها در جلب آراء، بلکه در ایجاد ائتلافی پایدار بین گروه‌های مختلف اجتماعی و اقتصادی شهر بسیار مؤثر بود.
در بعد اقتصادی، برنامه‌های ممدانی می‌تواند تأثیرات قابل توجهی بر بازارهای محلی و سرمایه‌گذاری‌ها داشته باشد. پس از پیروزی او، برخی از ثروتمندان نیویورک با مشاوران مالی خود تماس گرفتند تا درباره پیامدهای احتمالی برنامه‌هایش بر مالیات، قیمت مسکن و اقتصاد شهر مشاوره بگیرند. نگرانی این گروه‌ها از افزایش مالیات بر ثروتمندان و اجرای برنامه‌های رفاهی گسترده، نشان می‌دهد که سیاست‌های اقتصادی ممدانی همزمان حامل پیامی اجتماعی و اقتصادی قدرتمند است.
ممدانی تمرکز خود بر کاهش نابرابری را تنها در سطح شعار نگه نداشت؛ او با ارائه طرح‌های ملموس مانند گسترش حمایت از کسب‌وکارهای کوچک، پشتیبانی از فروشندگان دوره‌گرد، و کاهش قیمت مواد غذایی حلال، نشان داد که سیاست‌هایش اجرایی و مرتبط با زندگی روزمره مردم است. آگاهی او از مشکلات واقعی شهروندان و ارتباط نزدیکش با جوامع محلی، باعث شد اعتماد طبقات متوسط و کم‌درآمد را جلب کند.بنابراین پیروزی زهران ممدانی حاصل مجموعه‌ای از عوامل بود: برنامه‌های اقتصادی مشخص برای کاهش نابرابری، حمایت از طبقات کم‌درآمد و مهاجر، ارتباط مؤثر با جوانان و جوامع چندفرهنگی، و مخالفت با سیاست‌های اقتصادی محافظه‌کارانه ترامپ.او با استفاده هوشمندانه از نمادهای فرهنگی و علاقه شخصی‌اش به فرهنگ غذایی نیویورک، چهره‌ای مردمی و واقعی از خود ساخت. این پیروزی نه تنها پیامی سیاسی، بلکه پیامی اجتماعی و اقتصادی داشت که نشان می‌دهد سیاستمدارانی که عدالت اجتماعی و اقتصادی را به‌صورت عملی دنبال کنند، می‌توانند مسیر توسعه و برابری شهری را تغییر دهند.
