منابع مطلع به رویترز اعلام کرده‌اند که شرکت ملی نفت و گاز عربستان سعودی، آرامکو سعودی، در نظر دارد طی سفر روز سه شنبه ولی‌عهد سعودی، محمد بن سلمان به آمریکا، قراردادهایی برای تأمین گاز طبیعی مایع به آمریکا با شرکت‌های آمریکایی امضا کند.براساس این گزارش، آرامکو قصد دارد با وودساید انرژی (یک شرکت انرژی استرالیایی که در آمریکا فعالیت دارد) و کامن‌ولث ال‌ان‌جی (یک شرکت آمریکایی در زمینه گاز طبیعی مایع) قراردادهایی منعقد کند.هدف آرامکو از این اقدامات، تبدیل شدن به یک بازیگر مهم در بازار گاز طبیعی مایع در آمریکا و جهان است. پیش از این نیز آرامکو قراردادهایی با شرکت‌های آمریکایی دیگر مانند نکست دیکِید امضا کرده است.
طبق اطلاعات سه منبع مطلع، عربستان سعودی قرار است سالانه حدود دو میلیون تن گاز طبیعی مایع را به کارخانه شرکت کامن‌ولث ال‌ان‌جی در شهر کامرون ایالت لوئیزیانا صادر کند. این قرارداد به کامن‌ولث ال‌ان‌جی امکان می‌دهد میزان فروش خود را به رقم هدفگذاری شده ۸ میلیون تن گاز طبیعی مایع در سال برساند.در مورد قرارداد با وودساید انرژی، آرامکو علاوه بر تأمین سالانه تا دو میلیون تن گاز طبیعی مایع، سهامی در شرکت لوئیزیانا گاز طبیعی مایع (واقع در آمریکا) به دست خواهد آورد و وارد همکاری بلندمدت با این شرکت می‌شود.پیش‌تر شبکه سی‌بی‌اس نیوز به نقل از منابع آگاه گزارش داده بود که عربستان سعودی قصد دارد یک اجلاس سرمایه‌گذاری در واشنگتن در تاریخ ۱۹ نوامبر برگزار کند که این قراردادها نیز در جریان همان سفر و اجلاس به امضا می‌رسند.
در حالی که به نظر می‌رسد عربستان در حال صدور گاز به آمریکا است، واقعیت این است که آمریکا یکی از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان گاز طبیعی جهان است و نیازی به واردات گاز برای تأمین مصرف داخلی ندارد. بنابراین، این قراردادها بیشتر از آنکه صرفاً یک معامله تأمین انرژی باشد، نوعی سرمایه‌گذاری استراتژیک و مالی به نفع شرکت‌های آمریکایی تلقی می‌شود. آمریکا در این جریان از سرمایه‌گذاری سعودی بهره‌مند می‌شود و آرامکو را وارد صنایع انرژی داخلی خود می‌کند، در حالی که خود وابستگی اصلی به گاز ندارد.
عربستان در مسیر رشد آمریکا
علاوه بر این، عربستان متعهد شده است طی سال‌های آینده حدود ۶۰۰ میلیارد دلار در آمریکا سرمایه‌گذاری کند. این رقم شامل بخش‌های مختلفی از جمله انرژی، فناوری و تجارت است و نشان‌دهنده حجم عظیم سرمایه‌ای است که به نفع اقتصاد آمریکا وارد می‌شود.از نگاه منتقدانه، این قراردادها و سرمایه‌گذاری‌ها بیشتر به سود آمریکا تمام می‌شود؛ عربستان می‌خواهد سهمی در بازار جهانی گاز داشته باشد و درآمد خود را متنوع کند، اما بخش مهمی از سود اقتصادی و کنترل بخش‌هایی از صنعت انرژی نهایتاً به شرکت‌ها و اقتصاد آمریکا بازمی‌گردد.
تحلیلگران معتقدند، صدور گاز طبیعی مایع عربستان به آمریکا و مشارکت آرامکو در تاسیسات آمریکایی، بیشتر یک بازی مالی و استراتژیک است تا یک نیاز واقعی برای تأمین انرژی. در این معامله، آمریکا برد بیشتری دارد و عربستان مجبور است بخشی از منفعت اقتصادی خود را به شریک بزرگش در غرب واگذار کند.
بحران مالی آرامکو پشت پرده قراردادهای میلیاردی
آرامکو، غول نفتی دولتی عربستان سعودی، همیشه یکی از ستون‌های قدرت اقتصادی این کشور بوده است؛ شرکت نفتی‌ای که درآمدهای هنگفت از فروش نفت خام به دولت سعودی می‌آورد و بخش زیادی از بودجه رشد اقتصادی عربستان (مثلاً پروژه‌های بزرگ در چارچوب «چشم‌انداز ۲۰۳۰») را تامین می‌کند. با این حال، در ماه‌های اخیر گزارش‌های متعددی در رسانه‌ها منتشر شده که نشان می‌دهد آرامکو با فشارهای مالی جدی روبرو است.یکی از این فشارها، کاهش قابل توجه سود شرکت است: در سال ۲۰۲۴، سود خالص آرامکو به حدود ۱۰۶.۲ میلیارد دلار رسید که نسبت به سال قبل کاهش داشته است. در همین حال، هزینه بهره یا بدهی شرکت در حال رشد است؛ آمارها نشان می‌دهد در سه‌ماهه دوم سال ۲۰۲۵، بدهی آرامکو به ۹۲٫۹ میلیارد دلار رسیده است. همچنین جریان نقد آزاد شرکت کاهش یافته و دیگر کامل توانایی پوشش پرداخت سود سهام (dividend) را ندارد؛ مثلاً در آن دوره، جریان نقد آزاد حدود ۲۰ درصد کاهش یافته بود در حالی که سود سهام بالا باقی مانده است.
صادرات گاز؛ راهی برای کاهش فشار نقدینگی سعودی
کاهش سود و افزایش بدهی در شرایطی رخ داده که آرامکو باید پول زیادی برای اهداف توسعه‌اش اختصاص دهد؛ از پروژه‌های بزرگ داخلی در عربستان تا سرمایه‌گذاری در گاز و صنایع پایین‌دستی، که قرار است بخش بزرگی از استراتژی تنوع‌بخشی اقتصادی ریاض را تشکیل دهد. تحلیلگران هشدار داده‌اند که آرامکو ممکن است تحت فشار باشد تا سرمایه‌گذاری‌های جدیدش را با منابع مالی خارجی تسهیل کند. در این بستر، قراردادهای جدید گازی با شرکت‌های آمریکایی (مثل همکاری با شرکت‌هایی در زمینه گاز مایع، LNG) می‌تواند به چشم راهی برای «تأمین نقدشوندگی»، «بازیابی مالی» و بهبود وضعیت نقدی آرامکو دیده شود. به عبارت دیگر، این قراردادها نه فقط صادرات گاز به آمریکا، بلکه راهی برای «ورود سرمایه بیشتر به آرامکو» و کاهش فشار مالی است.ولی این راه‌حل مزایایی برای عربستان دارد و در عین حال ریسک‌هایی. از سوی مثبت، آرامکو با این قراردادها می‌تواند سهم بزرگ‌تری از بازار جهانی گاز بگیرد، به تنوع در منبع درآمدش برسد و بخشی از بار مالی را با شریک آمریکایی تقسیم کند. اما از منظر منفی، این همکاری می‌تواند باعث وابستگی عربستان به اقتصاد آمریکا شود — چون آرامکو نه فقط گاز می‌فروشد، بلکه در تأسیسات گازی آمریکایی سهام دارد و در مشارکت بلندمدت قرار می‌گیرد.در واقع، چنین قراردادی شبیه یک «نجات مالی مشروط» است: عربستان برای پشتیبانی از آرامکو در وضعیت مالی دشوار، به آمریکا نزدیک‌تر می‌شود؛ اما در این نزدیکی، منافع اقتصادی عظیمی به طرف آمریکایی بازمی‌گردد و بخش از کنترل انرژی استراتژیک عربستان را در دست خودش قرار می‌دهد.
