رسوايي شنود مكالمات تلفني در انگلستان يك بار ديگر نام رابرت مردوخ غول رسانه اي دنيا را بر سر زبان ها انداخت. مردي كه نقش پررنگي در شكل دهي افكار عمومي در چهارگوشه جهان دارد. از همين رو بر آن شديم تا با نگاهي به زندگي نامه او به بررسي امپراتوري رسانه اي وي و نفوذش در عرصه سياسي كشورهاي مختلف بپردازيم.
اشاره: رسوایی شنود مکالمات تلفنی در انگلستان یک بار دیگر نام رابرت مردوخ غول رسانه ای دنیا را بر سر زبان ها انداخت. مردی که نقش پررنگی در شکل دهی افکار عمومی در چهارگوشه جهان دارد. از همین رو بر آن شدیم تا با نگاهی به زندگی نامه رابرت مردوخ به بررسی امپراتوری رسانه ای وی و نفوذش در عرصه سیاسی کشورهای مختلف بپردازیم…
“رابرت مردوخ” کار خود را با مالکیت روزنامه ای کوچک در “ملبورن” استرالیا شروع کرد اما پس از مدت کوتاهی توانست یک امپراتوری رسانهای را پایه‌گذاری کند. “مردوخ” با خرید روزنامه‌های ورشکسته و کوچک و با استفاده از روش‌های گوناگون به مدیریت آنها پرداخته و آنها را به سوددهی می‌رساند. او ابتدا به دنیای رسانهای انگلیس وارد شد و توانست جایگاه مهمی در بین شبکه رسانهای انگلیس کسب کند. اشتیاق سیری‌ناپذیر “مردوخ” وی را به سمت آمریکا کشاند و وی با کسب تابعیت آمریکایی توانست به گسترش دامنه امپراتوری خود نه تنها در آمریکا بلکه در سراسر دنیا بپردازد. به دلیل اهمیت
رسانه‌های تحت سلطه او و نقش و شبکه گسترده رسانهای اش در شکل‌دهی به افکار عمومی در جهت حمایت از صهیونیسم، در این نوشتار به بررسی زندگی، فعالیت‌ها و رسانه‌های تحت سلطه وی می‌پردازیم. ”کیثرابرت مردوخ” در ۱۱ مارس ۱۹۳۱ در “ملبورن” استرالیا به دنیا آمد. پدر “مردوخ” یک روزنامه‌نگار کهنه‌‌کار بود که کار خود را به عنوان یک خبرنگار بخش سیاسی برای روزنامه “عصر ملبورن” استرالیا شروع کرده بود. “مردوخ” پدر در تأسیس انجمن روزنامه‌نگاران استرالیا همکاری کرد و در سال ۱۹۳۳ سردبیر روزنامه “سیدنی مورنینگ هرالد”(Sydney Morning Herald) و بعدها مدیر گروه روزنامه هرالد اند
ویکلی تایمز(Herald Weekly Tims) استرالیا شد. پدر مردوخ در سال ۱۹۲۸ در سن ۴۰ سالگی با “الیزابت گرین ” ازدواج کرده بود و علاوه بر رابرت دارای ۳ فرزند دختر دیگر نیز بود.
رابرت از همان اوایل کودکی در یک محیط آشنا با فنون روزنامه‌نگاری رشد کرد و خود نیز به این کار علاقه مند شد. او در سال ۱۹۴۱ در سن ۱۰ سالگی با اصرار مادر به مدرسه “گیلانگ گرامر” فرستاده شد ولی از تحصیل در این مدرسه راضی نبود. وی در سال ۱۹۴۷ تحصیلات خود را در این مدرسه به پایان رساند و پس از یک سال بیکاری، وارد حرفه روزنامه‌نگاری شد و در یک مجله مدرسه‌ای به نام “ایف” و پس از آن در مجلات مدرسه‌ای دیگری نیز فعالیت کرد. “مردوخ” پس از آن برای ادامه تحصیل به انگلیس رفت و در دانشگاه آکسفورد مشغول تحصیل شد و از ۱۹۵۰ تا ۱۹۵۲ نیز با روزنامه “دیلی اکسپرس”(Daily Express) انگلیس
همکاری کرد. پدر رابرت در سال ۱۹۴۹ از مقام سردبیری گروه “هرالد” بازنشسته شد اما همچنان به همکاری خود با گروه ادامه داد. وی از بیماری نارسایی قلبی رنج می‌برد و بالاخره در اکتبر سال ۱۹۵۲ در ملبورن درگذشت.
روزنامه “آدلاید نیوز” تنها میراثپدری
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
رابرت مردوخ پس از مرگ پدرش بلافاصله به استرالیا بازگشت و توقع داشت که ثروت کلانی از پدرش به او برسد اما بر خلاف انتظار، سهم بسیار اندکی از یک روزنامه به نام “آدلاید نیوز” را تصاحب کرد. مردوخ ۲۲ ساله در سال ۱۹۵۴ امتیاز “آدلاید نیوز” را به طور کامل خریداری کرد. “مردوخ” تاکنون ۳ بار ازدواج کرده است. او برای اولین‌بار با “پاتریشیا بوکر” در سال ۱۹۵۶ ازدواج کرد و از او دارای یک فرزند دختر شد اما این ازدواج دیری نپایید و در سال ۱۹۶۰ به طلاق کشیده شد. مردوخ طی چند سال روزنامه “دیلی میل”(Daliy Mail) سیدنی را خرید و در سال ۱۹۶۴ اولین روزنامه ملی استرالیا یعنی “The Australian” را
به آن ملحق کرد. وی یک‌بار دیگر در سال ۱۹۶۷ با “آناماریا تورف” ازدواج کرد و از او دارای یک دختر و ۲ پسر شد و در نهایت در سال ۱۹۹۹ نیز طلاق گرفتند.
از دیدار با فیدل کاسترو تا دلباختگی به نیویورک
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
“مردوخ” در سال ۱۹۶۰ به “کوبا” سفر کرد و تحت تأثیر “فیدل کاسترو” مقاله‌ای نوشت که بحثاصلی‌اش این بود که آمریکا باید دست از مخالفت خود با کوبا بردارد و این که آینده “آمریکای لاتین” در خطر است. او در اوایل دهه ۱۹۷۰ دامنه کارهای مطبوعاتی خود را به سمت آمریکا کشاند و سهام زیادی از چندین روزنامه آمریکایی را خریداری کرد و در اوایل ۱۹۸۰ بود که تصمیم گرفت به حضور خود در آمریکا ثبات بیشتری ببخشد. به همین دلیل در سال ۱۹۸۵ تابعیت آمریکایی کسب کرد. او دلباخته آمریکا به ویژه شهر “نیویورک” بود. مردوخ زمانی با “مارگارت تاچر” روابط خوبی داشت و می‌خواست در کنار “رونالد
ریگان” در واشنگتن باشد، لذا روابط خود با کاخ سفید را مستحکم‌تر کرد. مردوخ حتی در ضیافت شام ریگان شرکت کرد و بعد از آن نیز روابط دوستانه‌ای با “ریچارد نیکسون” برقرار کرد. “مردوخ” در زندگی خانوادگی همیشه دچار مشکلاتی بود و همین مشکلات بود که به جدایی او از همسرش در سال ۱۹۹۹ انجامید. اما طلاق “تورف” به یکی از پرسروصداترین طلاق‌ها تبدیل شد، زیرا او بیشترین مقدار دارایی و اموال به میزان ۱.۷ میلیارد دلار به صورت املاک و ۱۱۰ میلیون دلار پول نقد را از طلاق خود به دست آورد. مردوخ دو هفته بعد از این ماجرا در سن ۶۹سالگی با سومین همسر خود یعنی “وندی دنگ” ۳۱ ساله ازدواج
کرد که از وی دارای دو فرزند دختر است. هم‌اکنون رابرت مردوخ با داشتن یک امپراتوری رسانهای و ریاست چندین رسانه معتبر و مشهور جهان در نیویورک آمریکا زندگی میکند.
یک یهودی زاده صهیونیست
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
“ریگ وارن” روحانی مسیحی در این‌باره می‌گوید: “رابرت یک مسیحی متولد شده و من پیشوای روحانی او محسوب می‌شوم. ” خود رابرت مردوخ درباره مذهبش می‌گوید: روزنامه‌ها درباره تولد دوباره من به عنوان یک مسیحی و کاتولیک چیزهایی می‌نویسند. واقعیت این است که من مانند یک مسیحی عبادت می‌کنم و گاهی به کلیسای کاتولیک می‌روم زیرا همسرم یک کاتولیک است، اما من به طور رسمی تغییر مذهب نداده‌ام.
نام رابرت از نام یهودی پدر بزرگ مادری او برگرفته شده و مردوخ همیشه سعی کرده این واقعیت که مادر مذهبی او، وی را به صورت یک یهودی بزرگ کرده است، پنهان کند. با این حال مردوخ آشکارا از شاخه صهیونیست “راست افراطی” صهیونیستی و افرادی مانند “بنیامین نتانیاهو” و “آریل شارون” حمایت میکند. “جرج پاتاکی” فرماندار سابق نیویورک می‌گوید: هیچ روزنامه‌ای در آمریکا به اندازه “نیویورک پست” تحت سلطه مردوخ از “اسرائیل” حمایت نمی‌کند. علاوه بر این، رابطه تنگاتنگ مردوخ با سازمان های صهیونیستی مانند “انجمن ضدافترا”، “موزه میراثیهودی” در واشنگتن و غیره باعثشهرت وی به
عنوان یک صهیونیست شده است هرچند رابرت مردوخ خود را یک “مسیحی ارتدوکس” معرفی میکند.
ساخت یک امپراتوری
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
مردوخ اولین کار جدی خود در حرفه روزنامه‌نگاری را در حین تحصیل در “دانشگاه آکسفورد” و در روزنامه “دیلی اکسپرس” در شهر لندن از سال ۱۹۵۰ شروع کرد اما به علت مرگ پدرش در سال ۱۹۵۲ بلافاصله به “ملبورن” استرالیا بازگشت و در همان سال بخشی از روزنامه “آدلاید نیوز” به عنوان ارثپدرش به وی رسید و در سال ۱۹۵۴ مالک آن شد. او روزنامه “سیدنی قبل” را هم خریداری کرد و پس از اندک زمانی توانست این ۲ روزنامه کوچک را به سوددهی برساند. مردوخ که در فکر بنا نهادن یک امپراتوری رسانهای بود در سال ۱۹۵۸ اقدام به سرمایهگذاری اندکی در روزنامه “ساندی تایمز” کرد. در سال ۱۹۶۰ نیز
“NSW”(یک روزنامه حومه شهری با ۲۴ صفحه) و همچنین “دیلی میرور”(Daily Miror) در سیدنی و “Truth” در “ملبورن” را خرید. رابرت ۲ سال بعد، ۲۵ درصد سهام ایستگاه شبکه ۹ استرالیا در سیدنی و ملبورن و ایستگاه تلویزیونی “Wollangong” را خریداری کرد. جاه طلبی‌های مردوخ تا آنجا پیش رفت که وی در سال ۱۹۶۴ اولین روزنامه ملی استرالیا به نام “The Australian” را تأسیس و منتشر کرد و طی مدت کوتاهی روزنامه‌های مردوخ، استرالیا را تحت سلطه خود گرفتند و او به فکر افتاد که از رسانه‌های خود برای تأثیرگذاری بر جریانات سیاسی استفاده کند. زیرا روزنامه “The Australian” یک روزنامه با کیفیت بسیار بالا و برای
“نخبگان” بود و مردوخ را به یکی از صاحبان اصلی قدرت در استرالیا تبدیل کرد. در همین حال، وی شروع به گسترش امپراتوری خود در سطح بین‌المللی کرد. مردوخ ابتدا ۲۴ درصد شرکت انتشاراتی “ولینگتون”(Wellington) که بعدها به بزرگ ترین شرکت رسانهای “زلاندنو” تبدیل شد، را خرید و در نهایت سهم خود را به ۴۹ درصد رساند.
امپراتوری ملکه و امپراتوری مردوخ
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
نگاه مردوخ به لندن باعثشد که وی به این فکر بیفتد که به برترین قدرت انتشاراتی انگلیس تبدیل شود و به خاطر همین هدف اقدام به خرید روزنامه‌های(News of the World)، “سان ”(The Sun)، “تایمز ”(The times) و “ساندی تایمز ”(Sundy times) کرد تا جایی که در میانه‌های دهه ۱۹۸۰ موفق شد اولین طرح انتشار روزنامه به صورت تمام رایانه‌ای در دنیا را در شرق لندن اجرا کند. مردوخ برای مدیریت رسانه‌های خود از تمام حیله ها استفاده می‌کرد. او در مدت کوتاهی توانست روزنامه “سان ” را به یک روزنامه زرد جنجالی تبدیل کند. بدین وسیله که به طور مرتب “صفحه سوم ” روزنامه را به عکس هایی از زنان عریان اختصاص می‌داد که
این کار باعثقطعی شدن شهرت مردوخ به عنوان یک صاحب‌رسانه شد. در سال ۱۹۷۰ در تلویزیون هفتگی لندن سرمایهگذاری اندکی کرد و در سال ۱۹۷۲،۲ روزنامه در شهر سیدنی به نام های “دیلی تلگراف ”(Daily Telegraph) و “ساندی تلگراف ”(Sunday Telegraph) و ۴۶ درصد از شبکه ۱۰ تلویزیون سیدنی را خرید.
تسخیر قلب رسانه ای آمریکا
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
مردوخ علاوه بر مالکیت چندین رسانه در استرالیا و انگلیس به دنبال جای پایی در بازار رسانهای آمریکا بود و کار خود را با خرید روزنامه “سان آنتونیو نیوز ”(SanAntonio News) در سال ۱۹۷۳ شروع کرد.
مردوخ با اشتهای سیری‌ناپذیری اقدام به تأسیس “نشنال استار ”(National Star) کرد و روزنامه “نیویورک پست ”(New york Post) آمریکا را به مبلغ ۳۰ میلیون دلار خرید و برای خرید مجله‌های “Newyork و Village Voice و New west ” حاضر شد مبلغ ۲۶ میلیون دلار بپردازد و میلیون ها دلار صرف خرید چندین نشریه دیگر کرد. در اوایل دهه ۱۹۸۰ مردوخ متوجه قدرت و گستردگی رسانه‌های صوتی و تصویری شد و در سال ۱۹۸۰ با بنیانگذاری شرکت رسانهای “نیوز کورپورشین ”(News Corporation) قدم به این حوزه رسانهای گذاشت. البته مردوخ قبلا در چندین شبکه تلویزیونی سرمایه‌گذاری‌هایی کرده بود اما با تأسیس این شرکت جدید بود که توانست به
رویای امپراتوری رسانهای خود عینیت بخشد، با این حال هیچ‌گاه از دنیای انتشارات فاصله نگرفت و در سال های ۱۹۸۱ تا ۱۹۸۳ چندین نشریه دیگر از قبیل “هرالد امریکن ”(Herald American) را با یک میلیون دلار و “سان – تایمز ”(Sun – Times) شیکاگو را به مبلغ ۹۰ میلیون دلار خرید. وی در سال ۱۹۸۵با خرید ۷ ایستگاه تبعه‌های خارجی بر رسانه‌های آمریکا، تابعیت آمریکایی کسب کرد تا آزادی عمل بیشتری داشته باشد و برای گسترش امپراتوری نوپای خود هیچ مانعی بر سر راه خود نبیند. مهمترین اقدام مردوخ راه‌اندازی شبکه تلویزیونی “فاکس ”(Fox) در آمریکا بود. او در طول دهه ۱۹۸۰ مرتبا اقدام به خرید
شبکه‌های تلویزیونی متعدد می‌کرد. در اوایل دهه ۱۹۹۰ اقدام به توسعه امپراتوری رسانهای خود در انگلیس و آسیا نمود و چندین شبکه ماهواره‌ای را خرید یا تأسیس کرد. مردوخ مبلغ ۲۲۵ میلیون دلار برای خرید ۶۳ درصد از “استارتی وی ”(Star. TV) و یک میلیارد دلار برای حق پخش فوتبال از شبکه “Fox ” پرداخت کرد و همزمان خدمات “اینترنت دلفی ”(Del Phi) را در سال ۱۹۹۳ صاحب شد.
سفر غول رسانه ای به ایران
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
او برای اینکه بتواند تمام نقاط دنیا را زیر چتر امپراتوری خود بگیرد در نیمه اول دهه ۱۹۹۰ به ایران هم سفر کرد که با سروصدای خبری بسیاری همراه بود و منجر به این شد که علی‌رغم پیش‌بینی او و دعوت‌کنندگانش، هیچ قراردادی برای خرید یا ساخت مراکز رسانهای بین آنها منعقد نشد. در طول مدت کوتاهی “نیوز کورپورشین ” به یکی از سودآورترین شرکت‌های جهانی تبدیل شد به طوری که تنها در سال ۲۰۰۲ مجموع درآمدهای آن به ۱۷ میلیارد دلار رسید. مردوخ از سال ۲۰۰۰ تاکنون بارها اقدام به خرید و فروش چندین رسانه معتبر دنیا اعم از شبکه‌های تلویزیونی، ماهواره‌ای و کابلی، روزنامه، مجله،
شبکه‌های رادیویی و اینترنتی و … کرده است.
فعالیت مردوخ در اسرائیل
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
مردوخ در سال ۲۰۰۶ اقدام به خرید ۹ درصد از کانال ۱۰ رژیم صهیونیستی کرد و در سال ۲۰۰۷ خرید جنجالی شرکت “داو جونز ”(Dow Jonse) را انجام داد. مردوخ ۷۶ ساله با پرداخت ۳ میلیارد دلار شرکت رسانهای “داو جونز ” و تمامی متعلقات آن را به شبکه گسترده رسانهای خود اضافه کرد. وی برای خرید این شرکت، ۳ ماه با خانواده “بن کرافت ”(مدیران داو جونز) که ۳۶ درصد سهام “داو جونز ” را در اختیار داشتند، در حال مذاکره بود. داو جونز که رقیب گروه رسانهای “رویترز ” است، صاحب چندین هفته‌نامه و وب‌سایت اقتصادی است. مردوخ درباره خرید “داو جونز ” می‌گوید: “روزنامه این شرکت پرتیراژترین
روزنامه آمریکا و یکی از پرتیراژترین‌ها در دنیا ست و ما می‌توانیم دامنه آن را گسترش دهیم. ” براساس طبقه‌بندی نشریه “فوربس ”(Forbes) از ۴۰۰ آمریکایی پولدار در سال ۲۰۰۶، رابرت مردوخ در رده ۳۲ قرار داشت.
رسانه‌های تحت سلطه مردوخ
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
دارایی‌های مردوخ شامل شرکت “نیوز کورپورشین ” دربرگیرنده چندین رسانه گوناگون است که در سال ۲۰۰۷ شرکت “داو جونز ” نیز با تمام متعلقاتش به این خانواده گسترده رسانهای پیوسته است. علاوه بر اینها چندین رسانه دیگر در نقاط مختلف دنیا تحت مالکیت اوست که به بررسی آنها می‌پردازیم.
۱ - نیوز کورپورشین: مردوخ رئیس و مدیر اجرایی اصلی این شبکه بزرگ رسانهای محسوب می‌شود و علاوه بر او یک هیئت مدیره، وی را در مدیریت بخش های گوناگون همراهی می‌کنند. طبق سایت رسمی این شرکت مجموع دارایی‌های آن در مارس ۲۰۰۷ حدود ۶۲ میلیارد دلار و درآمد سالانه آن حدود ۲۸ میلیارد دلار است. این شرکت دارای ۸ بخش اصلی است و فعالیت‌های تمام قسمت‌ها شامل اروپا، استرالیا، آسیا و اقیانوسیه تحت نظارت دفتر مرکزی آن در آمریکا ست. بخشهای اصلی این شرکت شامل موارد زیر و در برگیرنده رسانه‌های متعدد است. شرکت‌های فیلمسازی: این مجموعه شامل ۱۱ شرکت فیلمسازی معتبر دنیاست که مهمترین
آن ها “فاکس قرن ۲۱ و” استودیو بلو اسکای” می باشد. شبکه‌های تلویزیونی، این مجموعه شامل۶ شبکه است که برخی از آنها عبارتند از فاکس، فاستال و استار
شبکه‌های کابلی: این شبکه شامل ۱۶ شبکه در نقاط مختلف دنیاست که برخی از آنها عبارتند از: کانال فیلم فاکس، کانا ل خبری فاکس، شبکه فیول و شبکه اسپید
خبرگزاری‌های ماهواره‌ای: شامل ۳ خبرگزاری مهم است که عبارتند از: بی اسکای بی، دایرکت تی وی، اسکای ایتالیا
مجلات: این مجموعه شامل ۸ مجله است که برخی از آنها عبارتند از: آلفا، نیوز آمریکا، اسمارت سیورس، ویکلی استاندارد
روزنامه‌ها: مردوخ مالک ۲۸ روزنامه تحت نام شرکت “نیوز کورپورشین ” در کشورهای استرالیا، انگلیس و آمریکاست. روزنامه‌های وی در استرالیا شامل “دیلی تلگراف “، “هرالدسان ”، “ساندی میل “، “ساندی تایمز ”، “استرالیا ” و …، در انگلیس شامل “نیوز اینترنشنال ”، “سان ”، “تایمز “، news of world، و … و در آمریکا شامل “نیویورک پست ” است.
- شرکت های انتشاراتی: این مجموعه شامل ۷ شرکت انتشاراتی است که برخی از آنها عبارتند از: انتشارات هارپر کالینز، انتشارات استرالیا، انتشارات هارپر کالینز در کانادا، انتشارات کتاب کودک
سایر موارد: از دیگر بخشهای شرکت رسانهای عظیم مردوخ می‌توان به “myspace “، گروه NDS ” و “myspace ” که خود شامل بیش از ۲۵ شبکه خبری، اینترنتی و … است، اشاره کرد.
۲ - داوجونز: شرکت “داوجونز ” که از اول آگوست ۲۰۰۷ با مبلغ ۵ میلیارد دلار تحت مالکیت مردوخ درآمد، در سال ۱۸۸۲ توسط “چارلز داو “، “ادوارد جونز ” و “چارلز برگسترسر ” تاسیس شد در سال ۱۸۸۹ اقدام به انتشار روزنامه “وال استریت ژورنال ” کرد که پرفروش‌ترین نشریه اقتصادی جهان به شمار می‌رود؛ تیراژ کنونی آن بالغ بر ۲ میلیون نسخه است. این شرکت دارای ۷ هزار کارمند و چندین گروه رسانهای دیگر است که برخی از آنها عبارتند از: - گروه رسانهای بازارهای مصرفی: این مجموعه شامل ۱۲ رسانه در نقاط گوناگون دنیاست که برخی از آنها عبارتند از: مجموعه معظم وال استریت ژورنال، انتشارات
بارونز و خبرگزاری مادرت
گروه رسانهای بازرگانی: شامل ۶ رسانه است که برخی از آنها عبارتند از: شبکه های خبری داو جونز، فکت تی وی،
۳ - سایر رسانه‌های مردوخ: رسانه‌های تحت مالکیت رابرت مردوخ بسیار فراتر از موارد ذکر شده در شرکت اصلی او یعنی “نیوزکور پورشین ” است. طبق یک آمار نسبتا دقیق در سایت Ketupa. net مردوخ مالک یا دارنده بخشی بالغ بر ۳۰۰ رسانه مشهور جهان است. این رسانه‌ها در طبقه گسترده ای شامل: شرکت‌های انتشاراتی، شبکه‌های ماهواره‌ای و تلویزیونی، مجلات، شرکت‌های فیلمسازی، روزنامه‌ها، رادیو، شرکت‌های چند رسانهای و… است. سلطه بر این تعداد رسانه که با روزنامه کوچک “آدلاید نیوز ” در استرالیا شروع شد سراسر پهنه گیتی را در برمی‌گیرد. مردوخ هیچ وقت از سلطه بر رسانه‌های کشورهای دیگر
غافل نمانده و حضور او در کشورهای زیر محسوس است: او در آلمان با خرید ۶۶ درصد از TMS و ۲۴ درصد premiere world، در فرانسه با خرید۱۳ درصد tv berizh، در ایتالیا با skyitalia، در قاره آسیا با star tv، در کشورهایی مانند چین، ژاپن و کانادا با ctv sportsnet در هند با چندین کانال کابلی و ماهواره‌ای، در اندونزی با film indonseia و indiovision، در آمریکای لاتین با چندین شبکه ماهواره‌ای، در فیجی با ۳ روزنامه، در گینه نو با post courier، در سوئد، دانمارک و هلند با شبکه‌های رادیویی، در کشورهای اروپای شرقی مانند بلغارستان، جمهوری چک، لهستان، رومانی، اوکراین و در نهایت در رژیم صهیونیستی با news autdoor israel تسلط بلامنازعی بر
رسانه‌های دنیا دارد. مردوخ با داشتن یک ثروت هنگفت و مالکیت زیادی از رسانه‌ها، می‌تواند تأثیر زیادی بر سیاستها و تصمیمات سیاسی در اکثر نقاط دنیا داشته باشد زیرا امروزه رسانه‌ها در شکل‌دهی سیاستها و افکار عمومی نقشی بی بدیلی دارند.
عضو بیست و چهارم کابینه انگلستان
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
مردوخ همزمان با ورود به عرصه رسانه‌های انگلیسی، توانست در سیاست دولت انگلیس هم دخالت کند. روزنامه‌هایی مانند “سان ” و “تایمز ” نقش عمده‌ای در به قدرت رسیدن رهبران و احزاب گوناگون در انگلیس داشته‌اند. هنگامی که در یک نظرسنجی، احتمال موفقیت “نیل کینوک ” در انتخابات رهبری حزب کارگر زیاد بود، روزنامه “سان ” در صفحه اول خودش نوشت: ” اگر “کینوک ” در انتخابات پیروز شود، انگلیس به یک ویرانه تبدیل می‌شود “. در سال ۱۹۹۷ نیز روزنامه‌های مردوخ نقش مهمی در پیروزی “بلر ” و حزب کارگر در انتخابات این کشور داشتند. لانس پرایس ” که از سال ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۱ به عنوان مشاور
رسانهای “تونی بلر ” فعالیت می‌کرد درباره رابرت مردوخ می‌گوید: به نظر می‌رسد که او عضو بیست و چهارم کابینه است. صدای او به ندرت به گوش می‌رسد اما حضور او همیشه احساس می‌شود.
مردوخ در خدمت جمهوری خواهان
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
آمریکا یکی از کشورهایی است که رسانه‌ها در آن نقش بسیار پررنگی در شکل دهی سیاستها و افکار عمومی دارند و مردوخ به خوبی به این مسئله واقف است. رسانه‌های مردوخ در آمریکا از زمان “رونالد ریگان ” به بعد به شدت از جمهوری خواهان حمایت می‌کنند، چنان که در طول سالهای ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۳ و در جریان آماده شدن برای تهاجم به عراق، تمام روزنامه‌های تحت کنترل مردوخ در جهت حمایت از شروع و ادامه جنگ مطلب می‌نوشتند. در مارس ۲۰۰۳، مردوخ با پشتیبانی از حمله دولت بوش به عراق در کنفرانس جهانی موسسه میلکن(milken) اذعان داشت: “من فکر می‌کنم مهم آن است که جهان به ما احترام بگذارد و این
مهم‌تر از دوست داشتن ماست. وضعیت به سمت بد شدن می‌رود و اگر شما واقعا می‌خواهید در مورد این مسئله جدی باشید، باید همین الان اقدام کنید. ”
در آوریل ۲۰۰۴ مدتی پس از تهاجم نظامی آمریکا به عراق، مردوخ به شدت از سیاست دولت آمریکا حمایت کرد و گفت: پیشرفت بسیار خوبی در مسئله عراق وجود دارد، تمام کودکان به مدارس برگشته‌اند و اوضاع زندگی در عراق کاملا مناسب است. او در نوامبر ۲۰۰۶ و در انتخابات میان دوره‌ای آمریکا، شمار کشته‌شدگان را کم اهمیت و ناچیز جلوه داد و در این باره گفت: جنگ نیروهای آمریکایی در عراق به خاطر جلوگیری از درگیریهای داخلی میان شهروندان و جلوگیری از کشتار عراقی‌ها به دست یکدیگر است. مردوخ در نشست جهانی اقتصاد در “داووس ” سوئیس در پاسخ به این سوال که آیا شرکت “نیوز کورپورشین ” متعلق به
رابرت مردوخ به مدیریت و شکل‌دهی تبلیغات برای حمله به عراق می‌پرداخت، گفت: من چنین عقیده‌ای ندارم. ما فقط از سیاستهای خاورمیانه‌ای بوش حمایت می‌کردیم.
دوست سرسخت شارون
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
مردوخ به عنوان یک صهیونیست، همیشه متوجه اتفاقات و رویدادهای داخلی و منطقه‌ای اسرائیل و در راستای صهیونیسم بین‌المللی نیز بوده و سعی کرده که اهداف و راهبردهای خود را به نحوی در حمایت از سیاستهای اسرائیل اعمال کند. او با “آریل شارون ” دوستی خوبی داشت و در هنگام رقابت بین شارون و نتانیاهو برای رهبری حزب لیکود در سپتامبر ۲۰۰۵ به شدت از او حمایت کرد و حتی در جریان سفر “شارون ” به آمریکا در ژوئن همان سال برای وی ترتیب یک ضیافت شام را داد و به دفاع از دیدگاه‌های او پرداخت.
منبع:rkhi.ir
