دادگاه عالی جبل‌الطارق، سرانجام، حکم به آزادی نفتکش ایرانی « گریس ۱ » داد. طبق درخواست مالک کشتی، هم‌اکنون این نفتکش، تحت پرچم ایران است و نام آن به «آدریان دریا» تغییریافته است. ۴۰ روز از دزدی دریایی انگلیسی‌ها می‌گذرد و پس از برخورد قاطع جمهوری اسلامی ایران و توقیف کشتی انگلیسی در تنگه هرمز ، علی‌رغم درخواست آمریکایی‌ها نسبت به تمدید توقیف نفتکش ایرانی، «آدریان دریا» جبل‌الطارق را ترک کرد.
زبان‌شناسی یا Linguistics یکی از علوم مهم و ریشه‌ای به‌حساب می‌آید که به مطالعه و بررسی روشمند زبان می‌پردازد! آری؛ زبان دنیا را بلد بودن، به‌صرف ادعا محقق نمی‌شود؛ برای یادگیری زبان دنیا هم بصر لازم است و هم بصیرت؛ همین دو واحد زبان‌شناسی باعث می‌شود سرنوشت یک کشور تغییر کند. اگر به‌واقع زبان‌شناس و زبان‌دان شدیم، درمی‌یابیم که کجا وقت نرمش قهرمانانه است و کجا زمان ضربت جانانه؛ وگرنه به دوست، اخم می‌کنیم و به دشمن، لبخند می‌زنیم. غرض، ایجاد تلخ‌کامی و یادآوری مصائب «تجربه تلخ» نیست، اما اگر مواقع این‌چنینی یادآوری نکنیم، کسانی که حافظه تاریخی‌شان ضعیف است، فرق دوغ و دوشاب را فراموش خواهند کرد و افرادی هم به هر بهانه از دستاوردهای افسانه‌ای مذاکره خواهند گفت.
باید پذیرفت اگر تا قیام قیامت هم مذاکره می‌کردیم نفتکش را آزاد نمی‌کردند؛ در دنیای امروز، نفتکش را نفتکش آزاد می‌کند و آن‌هم به لطف اقتدار و عزت رخ می‌دهد، اعتماد به وعده الهی و تبعیت از امر رهبر بصیر است که سبب می‌شود خبر آزادی نفتکش را بخوانیم. اگر آسمان خلیج‌فارس و حریم هوایی ایران، جولانگاه پهپادهای آمریکایی باشد و اقدامی صورت نگیرد، اگر نفتکش انگلیسی قوانین و مقررات را زیر پا بگذارد و اتفاقی نیفتد، اگر از سوریه، لبنان، عراق و یمن، اخبار پیروزی و اقتدار مسلمانان مخابره نشود، هم نفتکش آزاد نمی‌شود هم ائتلاف دریایی علیه ایران سروسامان می‌گیرد.
اما امروز باید قدر دانست و درس گرفت؛ البته نه مثل بعضی درس مذاکره که درس مقاومت. تا همین حد که دادگاه جبل‌الطارق مجبور شد حکم آزادی نفتکش ایرانی را بدهد، باعث غرور ملی است؛ تا همین‌جا که نفتکش ما حکم آزادی‌اش را در دست دارد و نفتکش انگلیسی هنوز در پیچ‌وخم مقررات بین‌المللی است و سرنوشتش به دست باکفایت نیروهای ایرانی، یعنی عزت ایران و ذلت انگلیس؛ تا همین نقطه که پهپاد آمریکایی ساقط شد و آب از آب تکان نخورد یعنی زانو زدن به‌اصطلاح کدخدا به پیشگاه مردم باخدا.
وَلِلَّهِ العِزَّةُ وَلِرَسولِهِ وَلِلمُؤمِنینَ وَلکِنَّ المُنافِقینَ لا یَعلَمونَ؛ عزت مخصوص خدا و رسول او و مؤمنان است؛ ولی منافقان نمی‌دانند! زیست مؤمنانه همراه باعزت است فلذا کسی اجازه ندارد این عزت را نادیده بگیرد چراکه قاطبه این کشور را مؤمنان شکل داده‌اند و نشانه‌هایش را بر سر هر کوی و برزن می‌توان دید که چگونه سیصد هزار تن با خون خود برای این کشور، عزت خریدند. بر ماست که دو واحد زبان‌شناسی را به نحوی بگذرانیم تا این عزت، خدشه‌دار نشود.
مسعود پیرهادی
