به گزارش افکارنیوز به نقل از فارس، از تمام مصادیق لیبرالیسم نوین شاید هیچ مفهومی را همانند حقوق بشر نتوان یافت که از یک سو تا این اندازه دلپذیر و از سوی دیگر به این میزان مورد استفاده ابزاری واعضان آن قرار گرفته باشد. این مفهوم به ویژه در یک دهه گذشته یکی از تاثیرگذارترین مولفهها در حوزه سیاست خارجی قدرتهای غربی و در راس آنها آمریکا بوده است.
در واقع، معیار دوستی و دشمنی آمریکا با سایر کشورها به میزان قابل توجهی بر اساس " استنباط آمریکایی " از حقوق بشر استوار بوده است. مصادق این موضوع را می‌توان در گزارش سالانه حقوق بشر آمریکا مشاهده کرد؛ آنجاکه وزارت خارجه این کشور بدون به اشاره به جنایات گروه‌های مسلح سوری مورد حمایت غرب، رژیم سوریه را به عنوان رژیمی دیکتاتور معرفی کرده و گفته این رژیم برای سرکوب اعتراضات در سوریه از قدرت بدون کنترل و بی‌رویه استفاده می‌کند. اما همزمان در بخش مربوط به بحرین بدون اشاره به کشتار مردم این کشور، صرفا بیان می‌کند نیروهای نظامی و غیرنظامی مواردی از نقض حقوق بشر را
مانند شکنجه، بازداشت‌های غیرقانونی و جلوگیری از آزادی بیان مرتکب شده‌اند.
از این رو، در عصری که مبارزه با تروریسم، بنیادی‌ترین اصل در سیاست خارجی آمریکا بیان شده، تعریف " آمریکایی " و نه " جهانی " از حقوق بشر به یکی از بزرگترین نگرانی‌های نهادهای بین‌المللی حقوق بشری تبدیل شده به ویژه آنجا که آنها با جنایات گسترده آمریکایی‌ها در پاکستان و زندان‌های بگرام افغانستان و ابوغریب عراق روبرو می‌شوند.
بگرام؛ نمادی از نقض حقوق بشر
زندان بگرام که از آن به عنوان " گوانتاناموی افغانستان " یاد می‌کنند، به یکی از مصادیق نقض حقوق بشر توسط دولت آمریکا تبدیل شده. بررسی‌های دیده‌بان حقوق بشر درباره شکنجه‌گری آمریکا در زندان بگرام افغانستان نشان می‌دهد دست کم ۶۰۰ نظامی و غیرنظامی آمریکایی در مواردی از بدرفتاری یا قتل زندانیان دست داشته‌اند.
بنابر گزارش رسانه‌های بین‌المللی، در چند سال گذشته در زندان‌های نیروهای آمریکایی در افغانستان، بازجویان انواع وسایل شکنجه را جهت اقرار گرفتن از زندانیان افغان مورد استفاده قرار داده و موجب مرگ تعدادی از آنها شده‌اند. برخی از زندانیان این شکنجه‌گاه نیز تحت تاثیر عوامل روحی و آزارهای جسمی، جان خود را از دست داده یا خودکشی کردهاند. در واقع، این زندانیان بدون هیچ‌گونه اتهام مشخصی قربانی دکترین مبارزه نامحدود با تروریسم شده‌اند. نکته اینکه، زندانیان افغان که در اختیار نیروهای آمریکایی در زندان بگرام هستند به هیچ یک از نهادهای قضایی افغانستان دسترسی
ندارند تا به صورت عادلانه محاکمه شوند.
به نوشته روزنامه نیویورک تایمز، در سال ۲۰۰۲ دو تن از زندانیان به خاطر آویزان شدن از ساعد جان سپردند. بعضی زندانیان در موقعیت دشواری قرار دارند و برخی هنوز هم در کانتینرهای بزرگی محبوسند و از هوای آزاد به ندرت بهره می‌برند. همین خشونت‌ها موجب شد دولت افغانستان از نیروهای آمریکایی بخواهد تا اداره این زندان را در طول یک ماه به دولت افغانستان واگذار کند.
حقوق بشر آمریکایی در زندان ابوغریب
ابوغریب از دیگر زندان‌های بسیار مخوف آمریکایی است که فجایع به وقوع پیوسته در آن جهان را به وحشت انداخت. جنایات نظامیان آمریکایی و نقض گسترده حقوق بشر در زندان ابوغریب چنان وحشتناک بود که بسیاری از رسانه‌های جهان اقدام به چاپ و انتشار آن در روزنامه‌ها و مجلات و سایت‌های خود کردند. از جمله این تصاویر مربوط به یک نظامی آمریکایی بود که بر تلی از اجساد زندانیان عراق ایستاده و سیگار بر لب لبخند می‌زند و یا تصویری از زنی عراقی که برهنه در برابر جلادانش ایستاده تا مورد شکنجه قرار گیرد.
اما آنچه در آن دوران به تلخی انتشار این تصاویر افزود، افشا روش‌های شکنجه برای اقرار گرفتن از زندانیان بود. واداشتن زندانیان به دراز کشیدن بر روی زمین و پریدن و جهیدن نظامیان آمریکایی با پوتین‌هایشان از روی بدن برهنه آنها، برهنه کردن زندانیان و گرفتن عکس از زندانیان زن و مرد، تقسیم زندانیان به چندین گروه و واداشتن آنها به انجام کارهای غیر اخلاقی، واداشتن زندانیان به قرار گرفتن روی یکدیگر و تشکیل تپه‌ای از پیکرهای برهنه و عریان زندانیان به شکلی بسیار توهین‌آمیز و بستن قلاده سگ به گردن زندانیان، کشیدن آنها بر روی زمین و واداشتن زندانی به ادای حرکات و صدای
سگ از جمله ابزار نظامیان آمریکایی برای اعتراف کردن از زندانیان عراقی بود.
پهپاد؛ ابزار جدید آمریکا برای نقض حقوق بشر
اما اقدامات آمریکا در نقض حقوق بشر صرفا به زندانیان محدود نبوده و طیف وسیعی از غیرنظامیان را نیز در بر گرفته است. در سال‌های اخیر انتشار اخباری درباره کشتار غیرنظامیان پاکستانی توسط پهپادهای آمریکایی به موضوعی روتین تبدیل شده تا جایی که نشریه آلمانی فوکوس در تحلیلی با اشاره به نقض حقوق بشر در جریان عملیات هواپیماهای بدون سرنشین آمریکایی که به ابزار اصلی دولت اوباما در مبارزه با تروریسم تبدیل شده، این جنگنده‌های آمرکایی را ابزاری مساله ساز در عرصه حقوق بشر عنوان کرد.
بر اساس اطلاعات Bureau for Investigative Journalism " " تاکنون حدود ۲۴۴۰ تا ۳۱۱۳ نفر به واسطه حملات هواپیماهای بدون سرنشین آمریکایی کشته شده‌اند که حدود ۴۷۹ تا ۸۲۱ نفر آنها غیر نظامیان بوده‌اند که ۱۷۴ نفر از آنها کودک بوده‌اند. ۱۲۰۰ مجروح هم به واسطه این عملیاتها به بار آمده است. به این ترتیب از هر چهار قربانی عملیاتهای هواپیماهای بدون سرنشین آمریکایی یک نفر غیر نظامی بوده است.
روز خوب سربازان آمریکایی در افغانستان
" دوست من روز خوبی داشته باشی "؛ این جمله را سربازان گردان سوم تفنگداران آمریکایی در افغانستان بعد از ادرار بر روی اجساد قربانیان افغانی به یکدیگر گفته‌اند. نوار ویدئویی پخش شده در اینترنت نشان می‌دهد چگونه نیروهای نظامی آمریکایی با تکرار این جمله از اقدامات ضد اخلاقی خود لذت می‌برند.
سال‌هاست، در افغانستان روز خوب سربازان آمریکایی با هتک حرمت به کشته شدگان افغانی آغاز می‌شود و این اقدام مشمئزکننده و غیراخلاقی که مغایر با مقررات بین‌المللی و اصول انسانی است، برای آمریکاییان باصطلاح متمدن، نوعی لذت و تفریح تلقی می‌شود.
از نمونه‌های دیگر این جنایات می‌توان به اعترافات " کلوین گیبز "، گروهبان ارتش آمریکا به کشتار سه غیرنظامی افغان و بریدن و جمع‌آوری انگشت‌های قربانیان اشاره کرد. عده‌ای دیگر از نظامیان ارتش آمریکا نیز به جمع‌آوری مجموعه‌ای از انگشتان بریده شده مردم افغان و کشتار وحشیانه کودکان با استفاده از نارنجک در ولایت قندهار اعتراف کردهاند. در این جنایت، جرمی مورلاک، سر دسته سربازان آمریکایی با یک سرباز دیگر بر سر چگونگی کشتن یک پسر بچه افغان مسابقه می‌دهند. آنها این پسربچه را صدا می‌کنند و در فاصله پنج متری وی، همزمان مورلاک نارنجکی را به سوی وی پرتاب کرده و
هولمز با اسلحه اتوماتیک خود شش گلوله به سوی پسربچه شلیک می‌کند. در این مسابقه هولمز برنده می‌شود چون گلوله‌های شلیک شده توسط اسلحه او، موجب مرگ پسر بچه افغان شده بود.
چنین وقایعی که در جنگ آمریکا با عراق و افغانستان و یا به بهانه مبارزه با تروریسم در پاکستان بارها روی داده، اولین و آخرین موارد اقدامات غیر انسانی و نقض حقوق بشر توسط نیروهای نظامی آمریکا در افغانستان نبوده و در آینده هم تکرار خواهند شد.
