بشری محمد یکی از فعالان حقوق بشر و وکیل زنان در گفتگوی مطبوعاتی می گوید: در بعضی موارد زنان به دلیل شرم و حیا و ترس از رسوایی و پیامدهای بد اجتماعی از افشای خشونتی که در خانواده علیه آنان اعمل می شود خودداری می کنند.


وی در ادامه به عواملی که باعثافزایش خشونت خانوادگی می شود اشاره می کند و می گوید عدم وضع قانون جدی در حمایت از حقوق زنان به این خشونت ها دامن زده است.

خدیجه حسین، رییس مرکز امور زنان و خانواده عراق تاکید کرد که رسیدگی به جرایم خشونت علیه زنان یک امر ضروری و مستلزم برنامه ریزی است حتی اگر قانونی برای مبارزه با جرایم خانوادگی وضع نشود ولی باید حداقل تدابیری جهت مقابله و حمایت از زنان مورد خشونت اندیشه شود. مسلما اگر با عاملان این جرائم برخورد قضایی شود ترس از مجازات آمار خشونت در جامعه عراق بویژه کرکوک را به حداقل می رساند.


خانم خدیجه حسین خاطرنشان می کند که هر چند خشونت علیه زنان یک امر قابل رؤیت و آشکاری نیست ولی به شکل گسترده ای در مناطقی از عراق بویژه کرکوک در حال رشد است. ایشان می افزاید زنان عراقی بعد از سقوط رژیم ملعون صدام جایگاه بارز و حقوق طبیعی خود را احیاء کردند که در این راستا آنها برای رفع تبعیض جنسیتی که در خانواده های عراقی بسیار ملموس است متحمل خشونت از جنس مخالف شدند.


محمد ابراهیم جبوری، رییس کمسیون حقوق بشر در عراق، اذعان کرد: آداب و سنتهای غلط جامعه شرقی بخصوص در عراق زنان مورد خشونت را از دادخواهی و شکایت باز می دارد. جبوری گفت: «ما بکارگیری خشونت علیه زنان را تقبیح می کنیم. ما آن را عملی غیر متمدنانه و غیر انسانی می دانیم. چنین خشونت هایی سنت نیستند بلکه اعمالی جنایت آمیزند. این یک موضوع ملی است و نباید آن را دست کم گرفت.»