به گزارش افکارنیوز به نقل از ایسنا، ضربات پنالتي كه در آخر يك مسابقه حساس براي تعيين تيم برنده زده ميشود، بيترديد پراسترسترين لحظه ورزشي در يك مسابقه فوتبال است. وقتي در پايان ۱۲۰ دقيقه يك مسابقه حذفي در جام جهاني دو تيم به تساوي ميرسند، نتيجه مسابقه بر اساس پنج ضربه پنالتي كه هر يك تيمها ميزنند مشخص خواهد شد. به همين دليل اين ضربات پنالتي از اهميت بسيار بالايي برخوردار است. امروزه تيمهاي ملي آن چنان در انديشههاي دفاعي غرق شدهاند كه در پنج جام جهاني قبلي، دو ديدار فينال با تساوي به پايان رسيد و تكليف قهرمان در ضربات پنالتي مشخص شد. اگر دروازهبان بتواند در ضربات پنالتي فقط يك ضربه را مهار كند يا كاري انجام دهد كه زننده ضربه توپ را وارد دروازه نكند، نتيجه بازي تغيير خواهد كرد. آمارها نشان می دهد برای جلوگیری از موفقیت دروازه بان هنگام زدن ضربه بهتر است که او را نادیده گرفت!

ضربات پنالتی از فاصله ۱۲ یاردی(حدود ۱۱ متری) خط دروازه زده می‌شوند. قدرتمندترین پنالتی‌زنان می‌توانند ضربه خود را با سرعت حدودا ۱۳۰ کیلومتر در ساعت به سمت دروازه بفرستند. این بدان معناست که توپ ظرف مدت ۵۰۰ میلی ثانیه به دروازه می‌رسد. دروازه‌بان برای حرکت از مرکز دروازه به سمت یکی از تیرها به حدود ۶۰۰ میلی ثانیه زمان نیاز دارد. به طور خلاصه، اگر ضربه پنالتی به نحو مناسبی زده شود قطعا وارد دروازه خواهد شد.

پژوهشی که روی ۱۳۸ ضربه پنالتی دیدارهای فینال جام جهانی در فاصله سال‌های ۱۹۸۲ تا ۱۹۹۴ انجام شده، نشان می‌دهد که حتی دروازه‌بانان سطح اول جهان نیز نمی‌توانند پنالتی‌های خوب را مهار کنند. بر اساس این پژوهش، دروازه‌بان‌ها تنها در ۴۱ درصد مواقع جهت حرکت توپ را به درستی تشخیص دادند که حتی از شانس پیشامد تصادفی هم کمتر است و تنها موفق شدند ۱۴.۵ درصد ضربات پنالتی را بگیرند.

تغییری که در سال ۱۹۹۷ در قانون ضربات پنالتی ایجاد شد و هدفش کمک به دروازه‌بان برای مهار ضربه پنالتی بود، حتی شرایط را بدتر کرد. تا پیش از آن سال، دروازه‌بان‌ها مجبور بودند تا زمان زدن ضربه به صورت بی حرکت در مرکز دروازه باقی بمانند اما اصلاح قانون به آن‌ها اجازه داد که پیش از زدن ضربه روی خط دروازه حرکت کنند. با این حال، دروازه‌بان‌ها هنوز اجازه ندارند که رو به جلو و به سمت زننده ضربه حرکت کنند.

این تغییر باعثشد که زننده‌های ضربه پنالتی یک حرکت فریبنده را با عنوان «مکثکوتاه» ابداع کنند. امروزه پنالتی‌زن‌های خبره با گام‌های خود دروازه‌بان را فریب می‌دهند تا او پیش از ضربه به سمت یکی از گوشه‌ها حرکت کند. فیفا اخیرا بندی با این مضمون به قانون پنالتی اضافه کرده است: «فریب دادن دروازه‌بان حریف در زمان دویدن به سمت توپ برای زدن ضربه پنالتی مجاز است اما فریب دادن دروازه‌بان زمانی که دویدن به پایان رسیده است مغایر با قانون ۱۴ بوده و یک حرکت غیرورزشی محسوب می‌شود». در حال حاضر تشخیص اینکه آیا زننده ضربه پنالتی در جریان دویدن دروازه‌بان را فریب داده یا پس از آن، بر عهده داور مسابقه است. چنانچه بازیکن مهاجم از این قانون تخطی کند با کارت زرد جریمه و در صورت گل شدن پنالتی، ضربه تکرار خواهد شد.

یک پژوهشگر انگلیسی معتقد است که در شرایط پرفشار و پراسترس ضربات پنالتی، بهترین کاری که زننده ضربه می‌تواند انجام دهد این است که دروازه‌بان حریف را نادیده بگیرد و تصور کند که او در آنجا حضور ندارد. گریگ وود در پژوهشی که در نشریه " ژورنال آو اسپورتس ساینس " منتشر شده، ۱۸ فوتبالیست سطوح دانشگاهی را جمع کرده و به وسیله ابزارهایی، حرکت چشمان آن‌ها را در زدن ضربه پنالتی بررسی کرده است. نتیجه این پژوهش نشان می‌دهد افرادی که در زمان زدن ضربه پنالتی به دروازه‌بان خیره شده بودند در ۴۰ درصد مواقع ضربه خود را خراب کردند ولی در مقابل پنالتی‌زنان خونسردی که حضور دروازه‌بان را نادیده گرفته بودند تنها در ۲۰ درصد مواقع در ضربه خود ناکام بودند.

ضربه زنندگان پنالتی باید این نکته را در نظر داشته باشند که دروازه بان برای بالا بردن شانس دریافت ضربه باید حرکات چشم و اعضای بدن(خصوصا پایین تنه) ضربه زننده را به دقت بررسی کند تا بتوانند مسیر توپ را تشخیص دهد، اما انجام این کار از سوی بازیکن هیچ فایده ای ندارد و تنها ذهن او را مشوش می کند. چرا که به هیچ وجه از روی حرکات بدن یک دروازه بان نمی توان حدس زد که به کدام سمت شیرجه خواهد زد!

وود در اين رابطه به نشريه "گاردين" انگليس ميگويد: وقتي بازيكنان نگراني و استرس داشته باشند، احتمال بيشتري دارد كه حضور دروازهبان حواسشان را پرت كند. وي ميگويد كه دروازهبان ميتواند با انجام دادن حركاتي، حواس زننده ضربه را پرت كرده و باعث شود كه او پنالتي خود را خراب كند. اين پژوهشگر بروس گروبيلار دروازهبان سابق ليورپول را كه در جريان يك بازي اروپايي در سال ۱۹۸۴ با رقص پاي خود به شهرت رسيد و همچنين یرزي دودك ديگر دروازهبان اين تيم را كه در سال ۲۰۰۵ دستهاي خود را تكان ميداد به عنوان مثال ذكر ميكند. وود ميگويد: اگر دروازهبان كاري كند كه ترسناك به نظر برسد، ميتواند توجه زننده ضربه را بيش از قبل به خود جلب كند.