در این فوتبال چه خبر است؟

به گزارش افکار نیوز به نقل از تابناك، ضمن اشاره به مطلب فوق پرسيده است:دراین فوتبال چه خبر است؟ تا چه زمانی باید از فدراسیون فوتبال فقط و فقط شعار بشنویم؟ چرا سازمان بازرسی کل کشور به قراردادها و چگونگی تامین اعتبارات باشگاه ها ورود نمی کند؟

تابناک در ادامه آورده است: بمب‌های نقل و انتقالاتی یکی پس از دیگری منفجر می‌شوند و فضای فوتبال ایران را تحت تاثیر قرار می‌دهند. پرسپولیسی‌ها فعلا وضعیت بهتری دارند و تا این لحظه توانسته‌اند تقریبا نصف تیم ملی مملکت را به استخدام در بیاورند. استقلالی‌ها هم استراتژی خاص خودشان را دارند، البته آنها هم مانند رقیب سنتی شش بازیکن لیگ برتری در اختیار گرفتند در ضمن آبی‌ها روی حفظ سوپرستاره‌های فصل قبل خودشان تمرکز می‌کنند.

ضمنا باشگاه‌های دیگر نیز کم و زیاد خبرساز ظاهر شده‌اند؛ سپاهان کماکان خوش اشتها نشان می‌دهد، مس کرمان به پدیده غیرمنتظره بازار تبدیل شده و چند تیم دیگر هم چراغ خاموش به تحرکات خودشان ادامه می‌دهند. این اتفاقات در حالی رخ می‌دهند که این روزها عدد و رقم‌های عجیب و غریبی در محافل خبری فوتبال کشورمان به گوش می‌رسد. اگر سال گذشته رسیدن به «میلیارد» یک تابوی شگفت‌انگیز بود که مو به تن مخاطبان سیخ می‌کرد و در مجموع هم فقط یکی، دو بازیکن چنین دستمزدی گرفتند، امروز مرزهای جدیدی برای این گمانه‌زنی‌های ترسیم شده و دعوا تا یک و نیم میلیارد تومان هم پیش رفته است!

اگر هزینه کردن دولت برای باشگاه‌ها ممنوع است، پس پول این بازیکنان میلیاردی از کجا می‌آید؟

محمد رویانیان همان‌طور که به دفعات اعلام کرده به دنبال استانداردسازی در باشگاه بزرگی چون پرسپولیس است و قطعا یکی از پارامترهای اساسی این مساله خودکفایی مالی سرخ‌ها از منابع دولتی است که امیدواریم نه صد درصد بلکه در بخش اعظمی از این مساله پرسپولیس بتواند روی پای خود بایستد و صرف نگاهش به بودجه‌ های دولتی نباشد. سوالی که برای اکثر کارشناسان مطرح است این است که مدیرعامل پرسپولیس چگونه از پس این مخارج بر می‌آید؟

البته فتح‌الله‌زاده مدیر آبی‌ها هم بیکار نیست، استقلال از جمله تیم‌هایی است که در آغاز هر فصل لیگ برتر، سر و صداهای بسیاری برای جذب بازیکن به راه می‌اندازد و امسال نیز این تیم ستارگان زیادی را جذب کرد؛ ستارگانی که بیشترشان دستمزد‌هایی کلان را از این باشگاه می‌گرفتند. مدیرعامل این باشگاه نیز همواره جذب چنین بازیکنانی را موفقیت خویش می‌دانست؛ اما آیا موفقیت تنها بستن قرارداد است و یا تأمین مالی باشگاه و بازیکنان؟

تیم کهکشانی استقلال در فصل گذشته ناموفق بود، تیمی که با داشتن ۷ بازیکن ملی پوش، دو بازیکن مطرح خارجی و چندین بازیکن طراز اول تنها موفق به کسب جام حذفی شد و در بازی فینال در یک زمین بی‌طرف شاهین ته جدولی و سقوط کرده را در ضربات پنالتی برد! جالب این که قبل از بازی فینال همه بازیهای استقلال در تهران برگزار شده بود!

جاسم کرار برای استقلال ۵۰۰ میلیون تومان هزینه داشت؟ کرار جمعا ۶ بار برای استقلال بازی کرد! ۳ بازی ثابت و ۳ بازی نیمه تمام و در مجموع ۵۰۰ دقیقه برای آبی پوشان به میدان رفت! کرار برای هر یک دقیقه یک میلیون تومان ناقابل برای استقلال هزینه داشت!؟

عدم تأمین مالی و پرداخت نکردن مطالبات بازیکنان این تیم، نشان می‌دهد که مدیریت این باشگاه با سهل انگاری فقط برای تبلیغ رسانه‌ای، قرارداد‌هایی را بسته که اکنون نمی‌تواند آنها را پاسخ دهد و نتیجه هم همین می‌شود که در شرایطی حساس و در آستانه یک بازی بین‌المللی، استقلال که با سرمایه دولت اداره می‌شود و تیمی دولتی است، اعتصاب کرده است!

بی‌گمان، بازیکن هر چه قدر هم که پولدار باشد، در پایان و بنا به قراردادی که بسته است، حقوق خود را می‌خواهد. اگر خواسته آنان زیاد است و خارج از توانایی پرداخت باشگاه، اکنون این مدیریت باشگاه است که باید پاسخگو باشد. اکنون به جای اینکه مدیریت باشگاه به دلیل بستن قراردادهایی که توان پرداخت آن نیست، زیر سؤال برود، انگشت اتهام را به سوی بازیکنان گرفته‌اند!

البته فراموش نکنیم که تیم سپاهان هم با هزینه‌های میلیاردی و گرفتن ستاره های استقلال و سایر تیم ها سالها جولان داد.

به هر حال هنگامي كه تعريفي از باشگاه خصوصي و دولتي نداريم مجبور هستيم به طريقي به خودمان تسكين بدهيم. اكنون فدراسيون فوتبال اجازه ميدهد ۴ بازيكن خارجي به باشگاهها اضافه شود و با ۷ بازيكن ليگ برتري كه در مجموع ۱۱ بازيكن ميشود. بر اين اساس هر سال در فصل و نقل و انتقالات ۲۰۰ ورزشكار آزاد هستند. هر شخصي كه اهل پول باشد بازيكن را ميبرد.