به گزارش افکارنیوز به نقل از پانا، ذهن متمرکز،قوی ونیرومند است و ذهن پراکنده ناتوان و ضعیف ذهن همانند چراغ اشعه ای دارد اشعه چراغ در شعله آن تمرکز قوی دارند وسوزاننده اند و در نزدیکی شلعه تمرکز کمتری دارند اما باز هم گرمایشان محسوس است.
هرچه از منبع نور دور میشویم پراکندگی اشعه بیشتر میشود تا حدی که گرمای حاصل از آنها را به هیچ وجه حس نمی کنیم
ذهن در حالت تمرکز پتانسیل بسیار قوی دارد اما هنگامی که به علت توجه به سوی اشیای مختلف پراکنده می شود نیرو وتوان خود را از دست می دهد وهرچه به اشیای بیشتری متوجه و پراکنده تر شود از توان آن کاسته می گردد.
هر عمل عبادی علاوه بر آن که مقام وارزش ویژه مذهبی دارد موجب تمرکز فکری وذهنی ملموس وقابل توجهی می شود که هر کس میتواند آن را به تجربه بگذارد(و ادراک کندان تتقو اللّه یجعل لکم فرقانا) اگر از خدا بترسید وپروا کنید نیروی تشخیص(فرقانا) را در شما قرار میدهد و قدرت تشخیص از تمرکز قوای ذهنی به دست می آید.
ویلیام جمیز: فرق بین افراد نابغه با دیگران یک موهبت فکری نیست بلکه مربوط به توجه کاملی است که به موضوعات و نتیجه های آن مبذول می دارند ومیزان نبوغ یک نابغه به درجه تمرکز فکریش بستگی دارد از این سخنان نتیجه میگیریم که نماز حقیقی بهترین وسیله ای برای پرورش توجه و تمرکز در انسان است زیرا نماز گزاری که پیوسته وبا تمام قدرت می کوشد تا ذهن خود را از تمامی آنچه غیر خداست منصرف وفقط به خدا متوجه کند و تمام نیروی فکری خود را در یک جا جمع کند تا نمازش با خشوع و حضور قلب خوانده شود این برای او عادت میشود و در هر موردی میتواند قوای ذهنی خود را متمرکز کند.
