به گزارش افکارنیوزبه نقل از فارس، حجت‌الاسلام مسعود آذربایجانی با اشاره به نقش دعا در سلامت روح و جسم اظهار کرد: نقش دعا در سلامت روان از چند جنبه قابل توجه است؛ ‌دعا بخشی از نظام ایمانی است و نظام ایمانی موجب انسجام شخصیتی انسان و یکپارچگی روحی، جسمی و شخصیتی می‌شود.

وی افزود: دعا وسیله‌ای است که ارتباط مستمر را با منشأ ایمان فراهم می‌کند و مستمراً به انسان تذکر می‌دهد که تو تنها نیستی و به این مبدأ بی‌نهایت و کریم متصل هستی؛ بنابراین دعا یک سیستم ارتباطی بی‌نظیر برای عبور انسان از وضعیت یاس و نگرانی درونی و دستیابی به کمال طلبی و اوج گیری برای رسیدن به منبع و مبدأ حیات است.

عضو هیئت علمی گروه روانشناسی پژوهشگاه حوزه و دانشگاه تصریح کرد: دعا موجب می‌شود که انسان بداند در سختی‌ها و ناملایمات تنها نیست و همیشه یک منبع فوق‌العاده قوی در کنار او وجود دارد و منابع انرژی و قدرت او به دلیل وصل به چنین منبعی تمامی ندارد؛ پس هیچ سختی نمی‌تواند او را ناتوان کرده و استرس‌های روانی که ناشی از مشکلات است او را از پا در آورد.

آذربایجانی خاطرنشان کرد: نقش سوم دعا ‌یک نقش عاطفی است، انسان در دو قرن اخیر به دلیل کاهش و شکل خاص روابط اجتماعی و معاشرت‌ها تنها تر از نسل‌های گذشته شده است؛ ‌ در این عصر حس تنهایی انسان بیشتر از قبل او را درگیر خود کرده و به همین دلیل حس می‌کند که کسی را ندارد که با او انس بگیرد و رفاقتی عمیق داشته باشد. ‌این حس تنهایی او را دچار اختلالاتی می‌کند که همین اختلالات بر نوع رفتار وی و حتی اجتماع نیز تأثیرگذار است و در اینجاست که دعا حلقه وصل دوستی بین انسان و مخلوق را به بهترین شکل ایجاد می‌کند.

وی پیشگیری از افسردگی و اضطراب را یکی از کارکردهای دعا دانست و افزود: امروز می‌توان از اختلالات فراگیر در سطح جهان به بیماری افسردگی اشاره کرد که ناشی از غم‌ها و حزن‌هایی است که انسان از گذشته با خود همراه می‌سازد و این مسئله موجب افسردگی می‌شود. ‌ از طرفی اضطراب و دل نگرانی‌های مردم این عصر موجبات اختلالات روانی شده است.

رئیس مرکز تخصصی اخلاق حوزه علمیه قم ادامه داد: ‌ اضطراب ناشی از جهل به آینده است، زیرا انسان نمی‌داند چه مشکلات و چه رویدادهایی در آینده متوجه او می‌شود و همین مسئله موجب می‌شود در رفتارهایش به اعمالی دست بزند که می‌تواند او را از تعالی و روابط صحیح در خانواده و اجتماع باز دارد.

وی تصریح کرد: ضعف بزرگ انسان از ترس از آینده با دعا از بین می‌رود. چون دعا واسطه ایجاد ارتباط مستمر با خداوند است و وقتی انسان خود را به منبع حیات بسپارد در واقع به کسی توکل می‌کند که هم به آینده عالم است و هم گذشته انسان را جبران می‌کند، بنابراین دعا می‌تواند گذشته و آینده انسان را تأمین کند.

عضو هیئت علمی گروه روانشناسی پژوهشگاه حوزه و دانشگاه ابراز داشت: دعا وسیله‌ای است برای اینکه انسان حاجاتش را با خالق خود در میان بگذارد و عقده‌هایش را با کسی که راز او را نگه دار است در میان بگذارد، ‌ وقتی انسان بتواند با منبعی بی‌نهایت مناجات کند می‌تواند برون ریزی عاطفی کرده و به سلامتی روانی برسد.

وی در ادامه با اشاره به جایگاه ائمه اطهار(ع) به ویژه امام سجاد(ع) در نهادینه کردن روش و فرایند دعا در میان مسلمانان گفت: بهترین مدرسه دعا در آموزش‌های امام سجاد(ع) تشکیل شد نقش این امام همام در پیدایش این گنجینه بزرگ معرفتی منحصر به فرد است؛ دعاهایی که از ائمه اطهار(ع) به ویژه امام سجاد(ع) برای استفاده مردم در دسترس قرار گرفته است به ما آموزش می‌دهد که در دعا خود را به نیازهای مادی منحصر نکنیم و بهترین نکته در دعا را توجه به فرا نیازها عنوان کرده‌اند.

آذربایجانی خاطرنشان کرد: امام زین العابدین(ع) نوع مکالمه با خداوند را به ما آموزش دادند، زیرا نخست ما نمی‌دانستیم که با خدا به چه شکلی صحبت کنیم و همچنین روش صحیح دعا کردن برای استجابت سریع‌تر را به انسان‌ها آموزش دادند.

رئیس مرکز تخصصی اخلاق حوزه علمیه قم ادامه داد: مدح خداوند برشمردن اسما و صفات الهی و نام بردن از پیامبران و اولیاءالله و در آخر طلب حوائج از آموزه‌های ائمه اطهار(ع) است.

وی یادآور شد: ‌تنوع دعاهایی که در صحیفه سجادیه آمده است ما را متوجه شکل غنی‌تر و عمیق‌تر زندگی و ارتباط با خدا می‌کند.

عضو هیئت علمی گروه روانشناسی پژوهشگاه حوزه و دانشگاه تصریح کرد: دعا وسیله‌ای است که انسان را به عبور از مادیت، منیت و موقعیت فرا می‌خواند. دعای جمعی و دعا برای جمع از جمله تمریناتی است که ائمه(ع) ما برای دور کردن مردم از منیت به ما آموزش داده‌اند.

آذربایجانی خاطرنشان کرد: ائمه(ع) و به ویژه حضرت سیدالساجدین(ع) میخواستند که ما مسلمانان به ویژه شیعیان خود را در موقعیتهایی که در آن قرار میگیرند منحصر نکنند و به افقهای بالاتر و کمالی خود نگاه کنند.