به گزارش افکارنیوز، غلامحسین کرباسچی در یادداشتی به بیان ماجرای حضور نامزدهای اولین دوره انتخابات ریاست جمهوری در تلویزیون پرداخته است. وی در این مطلب با ذکر خاطرهای جالب از موسوی خوئینیها میگوید که به دلیل تعداد بالای نامزدها باید گزینشی عمل میکردیم چرا که اگر میخواستیم تمام نامزدها حرف بزنند دیگر فیلم خام در صدا و سیما نمیماند.
کرباسچی در ادامه میگوید که موسوی خوئینیها مسئول گزینش این افراد شد. کرباسچی مینویسد:
«آن روزها ساختمان معروف به ۱۳ طبقه صداوسیما مرکز تصمیمگیریهای سیاسی دربارهی این جعبه جادویی بود و طبقه ۱۳ آن محل استقرار رئیس سازمان و شورای سرپرستی بود که در روزهای اول انقلاب از طرف شورای انقلاب و بعدها از سوی روسای سه قوه تعیین میشد.
آیتالله موسوی خوئینیها، هم در شورای سرپرستی بود و هم بالاترین مقام سیاسی سازمان. برای انتخابات اولین رئیسجمهور ثبتنام شده بود. صدها نفر خود را با قانون انتخابات و شرایط آن منطبق یافته بودند با ظاهرها و قیافههای گوناگون هر کدام آمده بودند که در تلویزیون برای مردم از شایستگیها و تواناییهای خود برای اداره کشور بگویند.
امکانات صداوسیما محدود بود فکر میکردیم حتی اگر در آن شرایط کمبود برای هر یک چند دقیقه هم فیلم اختصاص دهیم انبار مواد خام سازمان خالی میشود. قرار بود آقای خوئینیها از طرف صداوسیما و شورایی که برای تشخیص این امر تشکیل شده بود صلاحیت کاندیداها را برای نطق تلویزیونی تایید کند، بسیاری در همان تمرین اولیه رد میشدند. خیلیها شعر میخواندند. داستان میگفتند.
با لهجههای گوناگون حرفهای عجیب و غریب میزدند و گاهی روان ناآرام خود را در مقابل دوربینی که عموما هم خاموش بود به نمایش میگذاشتند تا اینکه بالاخره از بین آن همه نامزد چند نفر در آن دوره آمدند و صحبت کردند. یادم هست که حتی از سازمانهای مسلح و کسانی که بعدها در گروههای تروریستی جای گرفتند برای مصاحبه و صحبت با مردم آمده بودند. اینها ثبتنام کرده بودند که رئیسجمهور شوند از سازمانهایی مثل چریکهای فدایی، تودهایها، مجاهدین خلق و بقیه… صحنه این رفتوآمدها آن روزها خود نمایش بیبدیلی بود و شاید این امروز غیرقابل باور.»
اما حالا شهردار سابق تهران که روزگاری را نیز پشت میلههای زندان گذرانده است این خاطرات را به اصلاح قانون انتخابات گره میزند و از عدم وجود قانون ثابتی برای اجرای انتخابات انتقاد میکند.
شناسه خبر:
۱۷۴۳۶۱
خاطره کرباسچی از نمایش نامزدهای ریاست جمهوری اول مقابل دوربینهای خاموش!
با لهجههای گوناگون حرفهای عجیب و غریب میزدند و گاهی روان ناآرام خود را در مقابل دوربینی که عموما هم خاموش بود به نمایش میگذاشتند تا اینکه بالاخره از بین آن همه نامزد چند نفر در آن دوره آمدند و صحبت کردند.
۰