به گزارش افکار به نقل از «تابناک»، حسنی مبارک در خلال سه دهه حکومت خود به گونه ای هدفمند تمام احزاب سیاسی را تضعیف و اغلب گروه‌های مخالف خود را سرکوب کرده است، حالت فوق العاده ای که طی چند دهه در مصر اعلام شده برای محدود کردن فعالیت‌های حزبی به کار رفته است همچنین کمیته ای در وزارت کشور مصر تشکیل شده است که مانع از حضور شمار زیادی از احزاب در فعالیت های سیاسی شده و از صدور مجوز فعالیت به آنها جلوگیری کرده است.

یکی از این احزاب که با چنین محدودیت هایی مواجه شده است، «اخوان المسلمین» است در نتیجه اتحادیه‌های حرفه‌ای سازمان‌های طرفدار حقوق مدنی دستگاه قضایی روزنامه‌ها و دیگر گروه های دیگر نقش مهمی در این زمینه ایفا کرده اند.

در همین رابطه شبکه خبری عربی «العالم» در گزارشی برخی از شخصیت‌ها و گروه‌هایی که نامشان می تواند در روزهای آینده در مصر مطرح شود را به شرح زیر آورده است:

«محمد البرادعی»: او ۶۸ سال دارد و مدیر کل سابق آژانس بین‌المللی انرژی اتمی است. او در سال ۲۰۱۰ میلادی بعد از پایان ماموریتش به عنوان مدیرکل آژانس به مصر بازگشت. «البرادعی» در ۲۰۰۵ برنده جایزه صلح نوبل شد. او در رشته وکالت تحصیل کرده است. «البرادعی» بر این باور است که، مصر نیازمند تغییرات اساسی در ساختار قدرت و سیاست خود است. وی می گوید: باید به حاکمیت استبدادی یک فرد نظامی مانند «حسنی مبارک» خاتمه داد او در ماه‌های اخیر در مصر نبوده است و همین مسئله ناامیدی شماری از فعالان سیاسی را از وی به دنبال داشته است. با این حال «محمد البرادعی» در روز پنجشنبه به مصر بازگشت. او گفت آمادگی دارد در دولت انتقالی که در مصر ایجاد خواهد شد هر نقشی را ایفا کند. البرادعی به دلیل برخی روابطش با آمریکا در دوران تصدیش در آژانس، از سوی مردم و اسلام گراها مهره مطمئنی به شمار نمی رود.

«محمد بادی بادی»: وی که ۶۶ سال دارد در سال گذشته به رهبری «اخوان المسلمین»، بزرگترین گروه مخالف دولت مصر انتخاب شد. «بادی بادی» فردی محافظه‌کار تلقی می‌شود او به علت ترس از اتخاذ اقدامات سرکوبگرانه از سوی دولت مبارک از دست زدن به اقدامات تحریک‌آمیز علیه دولت وی خودداری می ورزید. «مبارک» سرکوب اسلام گراها را یکی از مهمترین اهداف سیاسی خود می داند. او آنها را به دست داشتن در غارت‌ها و بی نظمی‌های هفته گذشته در مصر متهم کرد. دولت مصر «اخوان المسلمین» را یک سازمان ممنوع فعالیت می‌داند اما به این گروه اجازه می دهد در چارچوب محدودیت‌هایی در مصر فعالیت داشته باشد.

«ایمن نور»: او یک سیاستمدار لیبرال است که در رشته وکالت تحصیل کرده، او در انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۰۵ مصر رقیب «حسنی مبارک» بود. وی به جرم ارائه اسناد و مدارک جعلی به هنگام ثبت حزب متبوع خود تحت عنوان «الغد» دستگیر و زندانی و بعد از سه سال از زندان آزاد شد. قانون هر گونه فعالیت سیاسی را برای «ایمن نور» ممنوع اعلام کرده است او پیشتر یکی از نمایندگان پارلمان مصر از حزب «وفد» بوده است.

«عمرو موسی»: او که اکنون دبیرکل اتحادیه عرب است، یکی از وزیران خارجه مشهور در دولت‌های پیشین «حسنی مبارک» بوده است. طرفدارانش وی را به خاطر حمایت از فلسطینی ها در زمان مذاکرات صلح اعراب و اسرائیل تحسین می‌کنند. حضور او در اتحادیه عرب، که یک سازمان محافظه کار عربی و طرفدار حفظ رهبران کنونی عرب است، تا حدودی چهره او را در نزد افکار عمومی مصر مخدوش کرد در گذشته بسیاری از مصری‌ها از وی به عنوان نامزد مورد حمایت خود برای تصدی سمت ریاست جمهوری نام برده اند، او بعد از شروع اعتراضات مردمی اعلام کرده است خواستار ایجاد نظام چند حزبی در مصر است.

«احمد زویل»: او برنده جایزه شیمی نوبل در سال ۱۹۹۹ است. «زویل» در سال گذشته اعلام کرد قصد دخالت در امور سیاسی را ندارد با این حال روزنامه‌های مصری روز دوشنبه نوشتند، «زویل» روز پنجشنبه به مصر بازخواهد گشت تا در کمیته اصلاحات قانون اساسی همکاری کند. در این کمیته شخصیت های برجسته‌ای مانند «ایمن نور» عضویت دارند. یکی از روزنامه های مصری به نقل از این برنده جایزه شیمی نوبل نوشت وی به مردم مصر پیشنهاد داده است. شورایی موسوم به شورای خبرگان تشکیل شود تا قانون اساسی جدید مصر را تدوین کنند.

«حمدین صباحی»: او یک سیاستمدار ملی‌گرا در مصر است و رهبری حزب «کرامه» را در این کشور بر عهده دارد. این حزب هیچ گاه به طور رسمی مجوز فعالیت از سوی دولت مصر دریافت نکرده است او در سال ۲۰۰۵ به نمایندگی پارلمان مصر انتخاب شد. «صباحی» در نظر داشت در انتخابات ریاست جمهوری همان سال نیز شرکت کند اما بعداً از این کار صرف نظر کرد. انتظار می رفت که وی برای شرکت در انتخابات ریاست جمهوری اتی مصر ثبت نام کند.

گفتنی است هر چند اکنون نمی توان به خوبی و قطعیت آینده سیاسی مصر را تحلیل کرد اما شرایط کنونی حکایت از آن دارد که «مبارک» در هر صورت رفتنی است اما اینکه ساختار سیاسی موجود نیز تغییر خواهد کرد و یا نه نیاز به زمان بیشتری دارد. با همه این اوصاف باید منتظر ماند که در روزهای آتی چه جریانی در مصر خواهد توانست قدرت را در دست بگیرد و بر اساس آن رهبر سیاسی آینده این کشور بزرگ عربی را به دست بگیرد.