افکارنیوز: كودك دستها را به كمرش میزند و سر مادرش داد میكشد و حرف ناشایستی میزند. او تنها سه سال دارد و در مقابل این بدرفتاری او پدر تنها میخندد.
پاسخ تقویت کننده به گستاخی خردسالان سبب می‌شود قبح گستاخی در نظر آنان از بین برود و به خود برای این بی‌ادبی‌ها مجوز بدهند. اما برخوردهای تند و خشن هرگز حلال مشکل نیست.
پرتاب‌کردن اجسام، زدن مادر و پدر و جیغ‌های ممتد از جمله نمونه‌های دیگر پرخاشگری و گستاخی در خردسالی است. اما در سنین مدرسه پرخاشگری‌ها و گستاخی کودکان اشکال واضح‌تری به خود می‌گیرد. در خیابان به وضوح می‌بینید که کودک پدر خود را دعوا و حتی کتک میزند. بر سرش داد می‌کشد و والدین را مجبور می‌کند که به خواسته غیرمعقولش تن دهند.
از همان ابتدا والدین نباید از کوچک‌ترین رفتار زشت و ناپسند کودک خود بگذرند. برخورد قاطع والدین کودک را نسبت به رفتار خود هشیار می‌سازد. وقتی این رفتار‌ها با درخواستی غیرمنطقی توام باشد بهترین و اصولی‌ترین واکنش والدین مقاومت مطلق و بی‌چون و چرا با این موضوع است. تاکنون هیچ کودکی از جیغ و داد مریض نشده است.
به کودک خود بگویید که این درخواست تو به دلیل این که در حال حاضر غیرمنطقی است، عملی نمی‌شود و هر زمان که خودم صلاح دانستم برایت عملی خواهم کرد. اگر در منزل هستید به او بگویید به اتاقش برود و در حالی که در اتاق باز است تا اطلاع ثانوی از اتاق بیرون نیاید.
ساعتی کم محلی به او مشکل را حل می‌کند. مادری را می‌شناسم که درآمد روزانه‌اش ده هزار تومان است که۳۰۰۰ تومانش را خرج خواسته‌های کودکش در مسیر مهد کودک تا خانه می‌کند. یعنی هنوز به خانه نرسیده ۳۰ درصد درآمدش را برای خواسته‌های غیرمنطقی فرزندش هزینه کرده است.
فقط برای این که نمی‌تواند تحمل کند او جلوی دیگران جیغ می‌کشد و التماس می‌کند، به او مشت و لگد میزند. نه طاقت اشک‌های او را دارد نه تحمل این که مردم فکر کنند دارد به بچه ظلم می‌کند.
بچههای گستاخ اینطور رفتارهای خود را گسترش میدهند.سعی كنید هرگز مقابله به مثل نكنید و از سر خشونت با او رفتار نكنید. مقاومت داشته باشید و منتظر بمانید
