سیره رفتاری پیامبر اعظم(ص)
افکار

- سیره رفتاری پیامبر اعظم(ص) الگوی مؤمنان و اهل ذکر است.

مهربانی و تکریم کودکان

هنگامی که پیامبر(ص) از سفر باز می گشت، کودکان گرد ایشان را می گرفتند و ایشان به خاطرشان می ایستاد. سپس از آنان می خواست که بالا بیایند. برخی از آنان از جلو و از پشت ایشان، بالا می رفتند و از همراهان خود می خواست که دیگر کودکان را آنان حمل کنند. چه بسا پس از این ماجرا، کودکان افتخار می کردند و به هم می گفتند: پیامبر خدا، مرا در آغوش خود برد. ۱

نظم

امام حسین(ع) می فرماید: از پدرم درباره زندگی داخلی پیامبر صلّی الله علیه و آله و سلّم سوال کردم.[پدرم] فرمود: «ورود ایشان به هر خانه ای، به خاطر اجازه ای که[از همسران و کسان خود] داشت، در اختیار خودش بود.

هر گاه به خانه می رفت، وقت خود را سه قسمت می کرد: یک قسمت برای خداوند تبارک و تعالی، یک قسمت برای خانواده و یک قسمت برای خود. سپس، قسمت خود را بین خود و مردم، تقسیم می کرد و اول، خواص وارد می شدند و پس از آن، سایر مردم و چیزی از وقت خود را از مردم، دریغ نمی نمود و درباره قسمت امت، روش او این گونه بود که اهل فضل را با اجازه دادن به آنها به اندازه فضلشان در دین، بر دیگران ترجیح می داد. بعضی از آنان(مردم)، یک حاجت داشتند، بعضی دو حاجت و بعضی بیشتر». ۲

نماز

پیامبر صلّی الله علیه و آله و سلّم هرگاه به نماز می ایستاد، از ترس خدای متعال رنگ چهره اش تغییر می کرد و سینه اش، آوایی چون آواز جوشش دیگ داشت. ۳

امام علی علیه السّلام نقل می کند: پیامبر خدا، شام و یا کار دیگری را بر نماز مقدم نمی داشت و هنگامی که وقت نماز فرا می رسید،[از شدت اشتیاق به آن، به گونه ای رفتار می کرد که] گویا خانواده و دوست را نمی شناسد. ۴

منبع:
۱. محجة البیضاء، ج۳، ص۳۶۶.
۲. بحارالانوار، ج۱۶، ص۱۵۰، ح۴.
۳. فلاح السائل، ص۱۶۱.
۴. تنبیه الخواطر، ج۲، ص۷۸.
۵. خانه خوبان ۴۳، ص۱۷.