به گزارش افکارنیوز، باراک اوباما شب گذشته «فیلیپ گردون» را به عنوان دستیار ویژه خود و هماهنگ‌کننده دولت در امور خاورمیانه، شمال آفریقا و خلیج فارس منصوب کرد.
آقای گردون از دانشگاه اوهایو در رشته زبان فرانسه و فلسفه لیسانس گرفت و سپس برای تحصیل در رشته مطالعات اروپا و اقتصاد بین‌الملل به دانشگاه جان‌هاپکینز رفت. وی در سال ۱۹۸۷ در این رشته مدرک کارشناسی ارشد و در سال ۱۹۹۱ از همین دانشگاه مدرک دکترای تخصصی دریافت کرد.
گردون که اکنون ۵۱ سال سن دارد، در سال ۲۰۰۸ یکی از مشاوران ارشد اوباما در خلال تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری وی بود. پس از آنکه اوباما به ریاست جمهوری آمریکا رسید در ۶ مارس سال ۲۰۰۹ گردون را به سمت معاون وزیر خارجه در امور اروپا و اوراسیا منصوب کرد.
اکنون کاخ سفید در بیانیه‌ای اعلام کرده است گردون به خاطر ایفای نقش موثر در تصمیم‌گیری‌های مرتبط با لیبی، سوریه و ایران طی ۴ سال گذشته از این پس در سمت جدید خود در مقام دستیار ویژه اوباما در امور خاورمیانه، شمال آفریقا و خلیج فارس فعالیت خواهد کرد.
در بحثایران، آقای گردون از دیرباز از جمله حامیان سرسخت پیکار با ایران، البته نه با ابزارهای نظامی بوده است؛ عنوان یکی از مقاله‌های آقای گردون در اندیشکده بروکینگز این است: «باید به ایران حمله کنیم اما نه با بمب».
تحریم و فشارهای سیاسی اقتصادی راهکار مورد علاقه گردون برای مقابله با ایران است.
وی در آغازین روزهایی که اوباما عنان کار را در دست گرفت با نوشتن مقاله‌ای در روزنامه واشنگتن‌پست در پاسخ به منتقدانی که به رئیس جمهور برای دیدگاه‌هایش در قبال برنامه هسته‌ای ایران خرده می‌گرفتند، راهکار موثر برای جلوگیری از پیشرفت برنامه هسته‌ای ایران را شدت بخشیدن به تحریم‌ها، حتّی در حین مذاکره با ایران عنوان کرد.
گردون در این مقاله به تاریخ ۲۹ ژوئن ۲۰۰۸ می‌نویسد: «چیزی که منتقدان اوباما ظاهراً نمی‌دانند این است که جریمه‌های واقعی علیه ایران به صورت تحریم‌های اقتصادی و مالی اعمال می‌شوند که حتی در حین ادامه مذاکرات هم می‌توان آنها را شدت بخشید.»
گردون البته از مدت‌ها قبل، هم‌آیندی هر دو وجه راهبرد فشار دیپلماسی را برای مقابله با برنامه هسته‌ای ایران ضروری دانسته بود؛ در واقع شاید او را بتوان از جمله اولین صاحبنظرانی دانست که اعتبار تحریم‌ها برای جلوگیری از برنامه هسته‌ای تهران را منوط به این دانست که این تحریم‌ها با مذاکراتی همراه شوند که در آنها احتمال کاستن از شدت تحریم‌ها حداقل به عنوان یک گزینه مطرح می‌شوند.
گردون اندکی پیش از آنکه اوباما به ریاست جمهوری برسد هم در سال ۲۰۰۷ در مقاله‌ای در اندیشکده بروکینگز راه دیگر موفقیت نظام تحریم‌ها را ایجاد همگرایی در میان متحدان اروپایی آمریکا برای اعمال تحریم‌هایی گسترده و همه جانبه علیه ایران دانسته بود.
وی البته نیل به این هدف را با توجه به منافع برخی کشورهای اروپایی در ایران دشوار دانسته اما تأکید کرده بود آمریکا در صورت ادامه همکاری با متحدان اروپایی‌اش می‌تواند آنها را به «افزایش فشارهای اقتصادی و سیاسی علیه ایران متقاعد کند رویکردی که در دور اول ریاست جمهوری اوباما فعالانه دنبال شد.
انتخاب گردون به عنوان دستیار ویژه اوباما شاید بیش از همه خیال منتقدان جمهوریخواه اوباما را راحت کند که انتصاب چاک هیگل و جان کری به سمتهای وزارت دفاع و خارجه آمریکا را نشانهای ناخوشایند برای انصراف رئیس جمهور از سیاستهای قبلیاش در قبال ایران تعبیر میکردند.
