چرا فقها در امر سیاست حضور دارند؟

سرویس مذهبی افکارنیوز- برخی اشکال می کنند که وارد شدن عالمان و فقیهان در امر سیاست و حکومت، سبب می شود که نتوانند وظیفه هدایت علمی و معنوی مردم را انجام دهند.

پاسخ: فقیه جامع الشرایط، به تَبَع امامان معصوم علیهم السّلام وظائفی را بر عهده دارد که بارز و شاخص آنها، وظیفه تبیین احکام، تعلیل احکام، حمایت از سلامت و صلابت و متانت احکام با پاسخ دادن به شبهات و نقدها، و اجرای احکام است و برای تحقق این اهداف، عده ای را برای تبیین احکام، عده ای را برای تعلیل، برخی را برای حمایت، و برخی دیگر را برای اجرای احکام دینی معین می کند و لازم نیست که خود، به صورت مستقیم در همه امور وارد شود؛ ولی زعامت و مدیریت و تدبیر کُل را شخصا بر عهده دارد.

این چنین نیست که همه عالمان دین مشغول کارهای اجرایی بشوند و کار هدایت علمی و معنوی امت اسلامی تعطیل بماند.

وجود مبارک پیغمبر صلّی الله علیه و آله و سلّم آن گونه که ابن هشام در سیره اش نقل کرده، پس از فتح مکه، به دو نفر، دو سِمَت جداگانه داد؛ به یکی سِمَت فرهنگی داد و به دیگر سِمَت سیاسی - اجتماعی و به اصطلاح، یکی را وزیر آموزش و پرورش کرد و دیگری را وزیر کشور.

بنابراین، هرگز همه فقیهان و عالمان وارد بخش های اجرایی نمی شوند؛ برخی وارد بخش قضایی می شوند، برخی وارد بخش اجرایی، و بعضی در امور فرهنگی و علمی و تربیتی به انجام وظیفه می پردازند و ضرورت هم ندارد که امور اجرایی را عالمان و فقیهان به نحو مباشرت بر عهده بگیرند، بلکه تصدی افراد متدین و امین و آشنا به کار کافی است؛ چه اینکه در زمان تصدی معصومین علیهم السّلام نیز این گونه بوده است؛ یعنی نه کار تعلیم کتاب و حکمت و تزکیه نفوس تعطیل می شد و نه مباشرت کارهای اجرایی بر عهده خود آنان بود.

منبع: ولایت فقیه، ص۳۷۱-۳۷۲.