سرویس مذهبی افکارنیوز- روزی امیرالمؤمنین علیه السّلام با شخصی از اهل ذمّه(یهودیان یا مسیحیان) هم سفر شد. او پرسید: ای بنده خدا! به کجا می روی؟ فرمود: به سمت کوفه می روم. وقتی به دو راهی رسیدند، حضرتش راه کوفه را رها کرد و در مسیر همسفر پیش رفت. همسفر پرسید: مگر نگفتی که من قصد کوفه دارم؟ این راه، راه کوفه نیست.
فرمود: می دانم. گفت: پس چرا با من می آیی؟ فرمود: از آن روی که یکی از جهاتِ خوش رفتاری با رفیق راه، آن است که در هنگام جدا شدن از او، تا قدری از مسیر، او را همراهی کنند. و پیامبرمان به ما چنین امر فرموده است.
در نتیجه این برخورد، آن شخص، اسلام آورد و هدایت یافت.
منبع:
۱. برگرفته از حدیثامام صادق علیه السّلام در اصول کافی، کتاب العشرة، باب حسن الدعابة و حقّ الصاحب فی السفر، حدیث۵.
۲. منتهی الامال، ج۱، باب۱، فصل۴.
۳. نسیم زندگی، ص۱۲.
