سرویس مذهبیافکارنیوز- برخی، راه اسلام را مهندس گونه می روند و عده ای، مهندسی شان با معماری آمیخته است. تفاوت «مهندسِ محض» با «مهندسِ معمار» این است که یک مهندس، بر روی صفحه کاغذ نقشه می کشد و تنها با قلم و کاغذ و ترسیم خطوط ریاضی سر و کار دارد و اگر چه می فهمد که چه می کند و چه نقشه ای می کشد، ولی کار او منحصر به طرح نقشه در چهره کاغذ است؛ ولی مهندسِ معمار، علاوه بر آنکه با قلم خود نقشه می کشد، آنچه را که ترسیم نموده، در صحنه ساختمان نیز پیاده می کند و روشن است که چنین مهندسی، به مراتب قوی تر و دقیق تر از کسی است که تنها بر روی کاغذ قلم می
زند؛ زیرا که علم یکی در حدّ تئوری است، اما آن دیگری، با اجرای آن طرح و نقشه، کمال و نقصان آن را در خارج می یابد و به زوایای نقشه خود آگاهی بیشتری خواهد داشت.
حضرت امام خمینی(قدس سره)، نه تنها «مهندس اسلام» بود، «معمار اسلام» نیز بود؛ ایشان نه تنها فهمید که دین درباره مسائل متنوع فردی و اجتماعی و نیز درباره شؤون گوناگون مطالب اجتماعی چه می گوید و آنها را به صفحه کتاب آورد، علاوه بر آن کوشید تا دین را از صفحه کتاب بیرون آورد و در صحنه جامعه پیاده کند. او معماری بود که بر اسلوب هندسه اسلام شناسی، ساختمان عظیمی را پی افکنی کرد و بالا آورد و آن را چون «بنیان مرصوص» ساخت.
منبع: ولایت فقیه، ص۲۶۴.
