به گزارش افکارنیوز، «بیش از نیمی از هزینه های درمان را مردم از جیب خود می پردازند. به همین علت در بسیاری از موارد یک بار مراجعه مردم به بیمارستان و پرداخت هزینه های سنگین درمان زندگی شان را به کلی نابود می کند.» اینها جملات دکتر اکبری، معاونت سلامت وزارت بهداشت در روزهای پایانی سال ۸۳ است.

حالا اما سال هاست که مسئولان وزارت بهداشت در این باره کلمه ای سخن نمی گویند. پس بشنوید از دکتر تقی نوربخش، عضو شورای عالی نظام پزشکی در روزهای آغازین ۹۱: «قانون مشخص کرده سهم پرداخت مردم در بخش درمان باید ۳۰ درصد و سهم دولت باید ۷۰ درصد باشد اما در حال حاضر این موضوع برعکس شده… براساس قانون برنامه های چهارم و پنجم توسعه، میزان هزینه های کمرشکن باید به زیر یک درصد برسد اما حالا این میزان به ۳/۲ درصد رسیده است. هزینه های کمرشکن یعنی درمان هایی که بیش از ۴۰ درصد از هزینه های زندگی را تشکیل می دهند.»
هم اکنون در آستانه انتخابات ریاست جمهوری در هیاهوی همه مطالبات پاسخ داده نشده ای که رئیس جمهور آینده مسئولیت این گزارش تلاشی است برای نمایش تصویری که در این هیاهو فراموش شده است.

۱. هموفیلی

برای شوکه کردن شما از خرج و مخارج کمرشکن بیماری ها، ابتدا سراغ مرد جوانی می رویم که در بیمارستان امام خمینی(ره) بستری است و هزینه درمانش تا لحظه ای که این گزارش را تنظیم می کنیم به سقف یک میلیارد تومان رسیده است. درست خواندید؛ یک میلیارد تومان. این جوان ۲۳ ساله یک بیمار هموفیلی است و آن طور که احمد قویدل، مدیر عامل سابق کانون هموفیلی ایران به «همشهری تندرستی» می گوید، مغزش خونریزی خود به خودی کرده و در زمان تهیه این گزارش بیش از ده روز از بستری شدن او در بیمارستان می گذرد. حتماً می دانید که زندگی بیماران هموفیلی به یک مو بند است؛ آنها نباید خون از دست بدهند، وگرنه مرگ شان حتمی است. برای جبران این مشکل، کادر درمانی بیمارستان هر دو ساعت یک بار یک ویال یک میلی گرمی فاکتور هفت به بیمار تزریق می کنند؛ ویال هایی که ارزش هر کدام یک میلیون تومان است. عجیب تر از مورد این جوان، بیمار دیگری بود که او هم مبتلا به هموفیلی بود و برای درمانش ۳ میلیارد تومان هزینه شد اما دوام نیاورد و فوت شد.

هموفیلی یک اختلال خونریزی دهنده ارثی است. یعنی فاکتورهای انعقادی در خون این افراد یا در سطح پایینی است یا اصلاً وجود ندارد و تا دارو تزریق نشود، خونریزی بند نمی آید. غیر قابل درمان بودن این بیماری ژنتیکی و مصرف دائمی فاکتورهای انعقادی از دلایلی هستند که هموفیلی را در رده گران قیمت ترین بیماری ها قرار داده است.

قویدل می گوید: «مسئله دیگر در گران بودن این بیماری این است که هر فردی به نسبت وزنش باید دارو بگیرد و وقتی که رشد می کند و به سنین بالاتر می رسد، طبعاً نیازش به داروها افزایش پیدا می کند. با توجه به اینکه بهای هر ویال دارو ۱۵۰ دلار است و بیمار به طور مرتب و قبل از وقوع حادثه باید دارو دریافت کند تا دچار معلولیت نشود، حجم وسیعی از هزینه را به سیستم دولتی تحمیل می کند.» به گفته او طبق آمارهای جهانی یک بیمار هموفیلی در طول زندگی اش بالغ بر یک میلیون دلار دارو مصرف می کند؛ «شما یک خونریزی مفصلی ساده را در یک بیمار ۵۰ ساله در نظر بگیرید. فکر می کنید برای بند آوردن خونریزی او چه میزان باید هزینه شود؟ تقریباً ۵ فاکتور ۵۰۰ یونیتی لازم است تا جلوی خونریزی گرفته شود؛ یعنی بند آوردن یک خونریزی مفصلی ساده ۳۵۰ یورو خرج بر می دارد. فاکتور هفت را مثال می زنم. نیاز کل کشور به فاکتور هفت حدود ۴۰ گرم است. برای تهیه یک میلی گرم از این فاکتور از کارخانه های تولیدکننده ایرانی باید ۶۸۰ هزار تومان هزینه بپردازید. در مقال اگر بخواهید یک میلی گرم از همین فاکتور هفت را از خارج از کشور خریداری کنید، هزار دلار برایتان تمام می شود.»

۲. سوختگی

دکتر عبدالجلیل کلانتر هرمزی، ‌ فوق تخصص جراحی پلاستیک در مورد هزینه های ترمیم سوختگی به «همشهری تندرستی» می گوید: «ترمیم سوختگی درمان بسیار گرانی است. وسایل مورد استفاده در ترمیم سوختگی هم بسیار گران است؛ به طوری که ترمیم هر درصد سوختگی دو میلیون تومان برای فرد سوخته تمام می شود. در بعضی از انواع سوختگی ها بیمار ممکن است به پوست مصنوعی نیاز داشته باشد. یک ورقه پوست مصنوعی ۱۰ در ۱۰ سانتی متری بین ۴۰۰ تا ۵۰۰ دلار چیزی در حدود ۲ میلیون تومان هزینه در پی دارد و چون از برندهای مختلفی استفاده می شود، بنابراین قیمت هایشان هم متفاوت است اما در مورد هزینه های سوختگی بستگی به شدت آسیب دیدگی دارد. اگر سوختگی بیمار از درجه دو عمقی بیشتر داشته باشد و سطحش هم از ۱۰ درصد بیشتر باشد برای ترمیم و بازگشت دوباره به زندگی، هزینه اش بین ۱۰ تا ۱۵ میلیون تومان می شود. اما اگر درصد سوختگی بیمار بین ۴۰ تا ۵۰ درصد باشد و ۴۰ تا ۵۰ روز هم در بیمارستان بستری شود، هزینه اش بسیار زیاد می شود. این بمار با توجه به درجه سوختگی باید ۱۰۰ بار به اتاق عمل برود. حتی ممکن است دستگاه تنفسی اش آسیب ببیند و به ای. سی. یو و دستگاه های مخصوص کمک تنفس نیاز پیدا کند. حالا با توجه به این گفته ها حساب کنید هزینه این بیمار چقدر می شود؟ بی از ۱۰۰ میلیون تومان.

۳. تالاسمی

هر چند آمار ۲۰ هزار نفری ای دکتر مجید آراسته، رئیس انجمن بیماران تالاسمی در مورد تعداد مبتلایان به این بیماری می دهد، زیاد است اما باز هم جای شکرش باقی است. او می گوید: «در این بیماری بدن بیماران مبتلا نمی تواند به اندازه کافی هموگلوبین بسازد و در نتیجه بیمار چاره ای جز تزریق خون ندارد اما با تزریق خون اضافی آهن به تدریج در بدن بیماران تجمع پیدا کرده، باعثبروز بیماری های دیگری مثل مشکلات کبدی، قلبی و… می شود که این هم کلی هزینه به روز دست خانواده و دولت می گذارد. چرخه نگهداری از خون، ابزار و وسایلی که استفاده می شود و آزمایش هایی که باید انجام شود باعثشده تا این بیماری لقب یکی از گران ترین بیماری ها را به خود اختصاص دهد.» دولت سالانه حدود ۱۵ میلیارد تومان به بیماران تالاسمی اختصاص می دهد تا امکانات اولیه درمانی را برای آنان تهیه کند. یعنی سوای این ۱۵ میلیارد تومانی که دولت پرداخت می کند، خود خانواده ها هم بین ۵/۱ تا ۵/۲ برابر چیزی که دولت می دهد باید هزینه کنند تا فرزندشان درمان شود. حالا اگر طبق برآوردهای دکتر آراسته هر بیمار تالاسمی ۱۵ میلیون تومان به عنوان هزینه درمانی از دولت دریافت کند، با مبلغی که خانواده هزینه اش می کند هزینه کلی درمانش در سال چیزی حدود ۵۰ میلیون تومان می شود. دکتر آراسته می گوید: «مثلاً در بحثتجهیزات پزشکی بیماران تالاسمی، پمپ دسفرال را در نظر بگیرید؛ نوع ایرانی اش برای بیمار بین ۵۰۰ تا ۶۰۰ هزار تومان و نوع خارجی اش ۵/۲ تا ۳ میلیون تومان آب می خورد. یا کیسه فیلتر خون اگر معمولی اش را بخواهید بخرید بین ۳۵ تا ۴۰ هزار تومان و اگر جنس مرغوب بخواهید چیزی حدود ۶۰ هزار تومان باید پرداخت کنید. حتی همین خون های تزریقی از زمانی که وارد سازمان انتقال خون می شوند و آزمایش های متعددی را از نظر آلودگی هپاتیت و سایر بیماری ها از سر می گذرانند تا زمانی که به دست بیمار برسند، باید چیزی بین ۳۵ تا ۴۰ هزار تومان هزینه شود که البته سازمان انتقال خون تمام و کمال آن را پرداخت می کند.» البته وزارت بهداشت برای کمک به این بیماران طوری برنامه ریزی کرده که بیماران قسمت اعظم داروهایشان را به طور رایگان دریافت کنند اما در مورد قرص های خارجی، موضوع کمی فرق می کند و خانواده باید چیزی به عنوان مابه التفاوت دارو بپردازد.

۴. ام. اس

دکتر جمشید لطفی، متخصص مغز و اعصاب و مدیر عامل سابق انجمن مغز و اعصاب به «همشهری تندرستی» می گوید: «ام. اس در میان بیماری های مختلف مغز و اعصاب بیماری گران قیمتی محسوب می شود. چرا که در کنترل آن از داروهای اینتروفرون که در تولید آنها از تکنولوژی بسیار بالایی استفاده شده و همه موادشان هم از خارج وارد کشور می شود، کمک می گیرند. قیمت داروها متاسفانه براساس نرخ ارز مدام در نوسان است. قیمت بعضی از داروها به قدری زیاد است که سر به فلک می کشد؛ مثلاً قیمت نوعی داروی ام. اس خارجی بین ۲۰ تا ۳۰ میلیون تومان است. البته بعضی از داروها تحت پوشش برخی بیمه ها قرار گرفته اما نمی شود گفت خیال بیماران راحت است». به گفته دکتر لطفی هر چند اعمال این درمان ها هزینه بر است اما نوعی صرفه جویی است چرا که از بروز معلولیت در افرادی که در بهترین سال های زندگی شان هستند جلوگیری می کند که همین معلولیت هزینه سنگین دیگری را به دولت تحمیل می کند.

دکتر سعید قزوینیان، متخصص مغز و اعصاب هم در اظهار نظر مشابهی می گوید: «اگر نوع خارجی داروی ام. اس را بیمار بخواهد، بالای یک و نمی میلیون تومان هزینه اش می شود و پرداخت این مبلغ برای بسیار از بیماران بسیار مشکل است اما اگر نوع ایرانی اش را مصرف کنند با ۵۰ تا ۲۰۰ هزار تومان در ماه داروی مورد نیاز بیمار تامین می شود.»

برای دانستن قیمت چند داروی ام. اس با چند داروخانه تک نسخه ای تماس گرفتیم یا حضوری با مسئول داروها صحبت کردیم اما اغلب آنها حاضر به همکاری نشدند و از ارائه قیمت ها خودداری کردند. فاطمه هاشمی، مدیر خدمات اجتماعی انجمن ام. اس که دل خوشی از وضعیت قیمت داروهای بیماران ام. اسی ندارد، برخلاف اظهارات دکتر لطفی می گوید: «قیمت داروهای گران بیماران لحظه به لحظه تغییر می کند و شرایط به نحوی است که بسیاری از آنها توان تهیه داروهای گران قیمت را ندارند. در حال حاضر داروی خارجی آوونکس با قیمت یک میلیون و ۴۰۰ هزار تومان و تای سبری ۱۰ میلیون تومان به فروش می رسد.» در گیرودار گرانی داروها شرکت های بیمه هم تحت هیچ شرایطی زیر بار بیمه کردن همه داروهای بیماران ام. اسی نمی روند. داروهای دیگر هم اوضاع و احوال خوبی ندارند؛ به طور مثال بتافرون با قیمت ۴۲۰ هزار تومان، ربیف ۶۰۰ هزار تومان و آمپیرا که هر یک دانه از این قرص ها به قیمت ۷۰ هزار تومان است در بسته های ۲۸ تایی به فروش می رسند.

۵. بیماری های قلب و عروق

این عضو صنوبری که به پمپ بدن هم معروف است ممکن است خرج های میلیونی روی دست صاحبش بگذارد؛ مثلاً اگر دریچه های قلب(که همین دریچه ها هم از خارج از کشور وارد می شوند) دچار نارسایی شوند، طبیعی است که باید تعویض شوند. طبق چیزی که دکتر منوچهر قارونی، متخصص قلب و عروق و عضو هیات علمی دانشگاه تهران توضیح می دهد، تعویض همین دریچه، ۳ تا ۴ میلیون تومان هزینه در بردارد.

حالا اگر کل روند جراحی و بستری بیمار را هم به این مبلغ اضافه کنید، بین ۱۶ تا ۱۷ میلیون تومان خرج روی دست بیمار می گذارد. این متخصص قلب و عروق، می گوید: «پیوند رگ ها هم جراحی پرهزینه ای است و با صرف ۱۰ تا ۱۲ میلیون تومان این پیوند انجام می شود. گذاشتن فنر در قلب هم به تنهایی ۷ میلیون هزینه در بردارد که با جراحی و بستری در بیمارستان این رقم به ۱۲ میلیون تومان می رسد.» البته اگر این جراحی ها در مراکز دولتی انجام شود، هزینه ای کمتر از آنچه که گفتیم به فرد تحمیل می شود. اما در صورتی که بتوان خدمات استانداردی را در بخش دولتی دریافت کرد. یکی دیگر از گران قیمت ترین عمل های جراحی قلب مربوط به پارگی عروق است که دکتر حمیدرضا اعلایی، متخصص قلب و عروق در مورد آن توضیح می دهد: «در این عمل جراحی وسیله ای وجود دارد که با استفاده از آن پارگی آئورت ترمیم می شود و البته تحت پوشش بیمه نیست. تا قبل از به وجود آمدن بلبشوی نوسانات ارز در بازار، مشکل بیمار با صرف ۳۰ میلیون تومان حل می شد. الان شاید هزینه چنین جراحی ای به ۱۰۰ میلیون تومان هم برسد.»

۶. پیوند اعضای بدن

دکتر کتایون نجفی زاده، رئیس واحد فراهم آوری اعضای پیوندی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی به «همشهری تندرستی» می گوید: «پیوند عضو از جمله اعمال پزشکی و درمان های گران محسوب می شود؛ با این تفاوت که هزینه اش را وزارت بهداشت و درمان پرداخت می کند. یک سری از داروهای پیوندی که جزو داروهای اساسی محسوب می شوند، بیمه شده هستند و طبعاً قیمت شان به صرفه است اما بقیه داروها که تحت پوشش بیمه نیستند، گران هستند؛ مثلاً بعد از پیوند، بیمار باید ماهی ۳۰۰ تا ۴۰۰ هزار تومان هزینه کند که پول داروهای عادی اش است. تازه اگر عفونت قارچی بگیرد، تا زمان بهبودی باید آمپول هایی تزریق کند که هر ویال شان ۵۰ هزار تومان است؛ به طول مثال اگر ۱۴ روز این آمپول ها را تزریق کند، یک دوره درمان حدود ۷۰۰ هزار تومان تمام می شود. همچنین اگر به جای آمپول از قرص های ۲۰ تا ۳۰ هزار تومانی به مدت شش ماه استفاده کند، باز هم هزینه ای به فرد تحمیل می شود.» به گفته دکتر نجفی زاده، اگر بیمار، پیوند قلب بکند و قلبی که می گیرد عملکرد خوبی نداشته باشد برای روزهای اول باید از یک پمپ که کمک حال قلب است استفاده کند و قیمت یک قسمت این پمپ که یک بار مصرف هم هست، ۶۰ میلیون تومان است و اگر این پمپ نباشد بیمار از بین می رود. یا مثلاً در پیوند ریه اگر ریه بعد از پیوند خوب کار نکند یا در حین عمل مشکلی پیش بیاید باز هم پمپی لازم است که همان قسمت یک بار مصرفش اوایل بین ۵/۱ تا ۲ میلیون تومان قیمتش بود اما الان شده ۱۲ میلیون تومان. مشکل دیگری که در این زمینه وجود دارد این است که به دلیل مشکلات ارزی موجود اجازه نمی دهند این وسیله وارد ایران شود. به خاطر همین موضوع الان یک ماه است که پیوند ریه انجام نمی دهیم تا زمانی که تجهیزات مان کامل شود.

۷. بیماری های کلیه و مجاری ادرار

با اینکه چندان اسم و رسمی از گران بودن بیماری های دستگاه ادراری در میان نیست اما وقتی با متخصصان صحبت کردیم تازه متوجه شدیم بیماری های کلیه هم در گرانی دست کمی از بقیه بیماری ها ندارند. دکتر محمدرضا نوروزی، متخصص کلیه و مجاری ادرار و استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران می گوید: «یک نمونه از گران قیمت بودن بیماری های دستگاه ادراری، مربوط به مثانه است و اگر متخصص تشخیص بدهد که مثانه حتماً باید برداشته شود هزینه چنین عملی بین ۱۰ تا ۱۵ میلیون تومان خواهد شد. در بیمارستان های دولتی این هزینه یک دهم مبلغ یاد شده می شود. پیوند کلیه هم همین طور است و هزینه اش بین ۱۵ تا ۲۰ میلیون تومان می شود؛ مثلاً در پیوند کلیه بیمار به پمپی نیاز دارد که اگر قرار بود که با قیمت ارز سابق به دست او برسد، هزینه اش بین ۲ تا ۳ میلیون تومان می شد. حالا اگر تغییرات ارز را حساب کنیم رقم خیلی بیشتر از اینها خواهد شد.»

۸. شیمی درمانی برای انواع سرطان

همه پزشکان در این سرطان در انواع مختلفش بسیار هزینه بر هستند، باهم اتفاق نظر دارند.

دکتر شراره سیفی، فوق تخصص خون و سرطان بالغین و استادیار دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی می گوید: «سرطان گران است چون هزینه داروهای شیمی درمانی در مطب ها و بیمارستان های خصوصی گران است اما در بخش دولتی برای بیماران ارزان تر تمام می شود و حتی در بعضی از مراکز دولتی شیمی درمانی را رایگان انجام می دهند. این هزینه ها هم از ۱۰۰ هزار تومان شروع می شود تا رقم های بالاتر؛ مثلاً انواعی از قرص ها هستند که بیمار باید روزی یک دانه از آنها را مصرف کند؛ و هزینه آنها در ماه ۵ میلیون تومان می شود؛ به هر حال هر شخصی نمی تواند چنین دارویی را تهیه کند؛ مگر اینکه پولش از پارو بالا برود، یا بیمه تکمیلی یا ارتش داشته باشد. برای همین مجبور هستیم داروهای ارزان تری به بیماران بدهیم یا مثلاً در سرطان کلیه داروی انتخابی قرصی است که باز هم ۵ میلیون تومان برای بیمار هزینه در بردارد. داروهایی داریم که قیمت شان ۸ یا حتی ۱۰ میلیون تومان است و بیماری که در ماه ۲۰۰ تا ۳۰۰ هزار تومان درآمد دارد، طبیعی است که نمی تواند این نوع داروها را تهیه کند. ارزان ترها را بیمه پوشش می دهد اما زیر بار پوشش بیمه ای داروهای گران تر نمی رود. در خارج از کشور هم این داروها گران است اما آنجا بیمه تمام آنها را تحت پوشش خود قرار می دهد و به همین دلیل فشار زیادی به بیمار وارد نمی شود.» دکتر رضا ملایری، فوق تخصص خون و آنکولوژی هم حرف های دکتر سیفی را تایید می کند و می گوید: «داروهای جدید از داروهای قدیمی تر گران تر هستند. چرا؟ چون طول عمر بیمار را بیشتر می کنند. چند وقت پیش یک بیمار مبتلا به سرطان روده بزرگ پیش من آمد که درمانش ۲۰ میلیون تومان هزینه در برداشت. بیمار دیگری دارم که هزینه درمانش ۵ میلیون تومان است و هر سه هفته یک بار باید تزریق کند. اگر این کار را انجام ندهد به زودی فوت می کند. در سرطان سینه اگر بیمار در طول ۱۶ جلسه از داروی ۳ میلیون تومانی استفاده کند، مجموعاً ۵۰ میلیون تومان باید برای درمانش کنار بگذارد. نوعی سرطان روده بزرگ داریم که بیمار هر هفته باید ۲ میلیون تومان خرج کند. اگر بیمار داروی خوب استفاده نکند خب معلوم است که بعد از مدتی بیماری اش دوباره عود می کند و ما این مسئله را در بیماران می بینیم. یک داروی خوب دیگر خوراکی هم داریم که در سرطان سینه، کلیه، معده و… مورد استفاده قرار می گیرد. هزینه مصرف چنین دارویی در ماه ۱۰ میلیون تومان است. خاطرم هست یک بیماری داشتم که باید دارو مصرف می کرد و دوره اش ۹ میلیون تومان بود و اگر ۶ جلسه از داروی ۹ میلیون تومانی استفاده می کرد کلی هزینه اش می شد اما به خاطر گران بودنش دلم نیامد برایش تجویز کنم. بیمار وقتی با سرطان درگیر می شود، تحت فشار قرار می گیرد. وقتی نمی تواند کار کند طبعاً درآمدی هم ندارد که بتواند هزینه های درمانی اش را پرداخت کند.»

۹. ترمیم مشکلات مادرزادی کودکان

دکتر حمیدرضا فتحی، فوق تخصص جراحی پلاستیک و زیبایی و عضو هیات علمی دانشگاه تهران درباره درمان پر هزینه ترمیم مشکلات مادرزادی به «همشهری تندرستی» می گوید: «جراحی پلاستیک از نوع ترمیم نسوج از دست رفته، هزینه زیادی در پی دارد. به طور مثال ترمیم بیماری های مادرزادی مثل شکاف کام هزینه بسیار زیادی دارد چرا که این بیماری باید پله پله درمان شود. بچه مبتلا به این عارضه باید شکاف لبش را در ۳ ماهگی و شکاف کامش را در ۹ ماهگی ترمیم کند و در ۵ یا ۶ ماهگی لبش باید روتوش شود؛ یعنی ایرادهای احتمالی از عمل جراحی برطرف شود. از ۵/۲ سالگی باید گفتار درمانی را شروع کند و به طور مرتب ادامه بدهد که تا اینجا میلیون ها تومان هزینه دارد. در ۱۰ یا ۱۱ سالگی دندان هایش باید ارتودنسی شود که بین ۱۰ تا ۱۲ میلیون تومان هزینه در پی دارد. در سن ۱۷ یا ۱۸ سالگی روی فکش باید اعمال جراحی ارتوگناتیک انجام بدهد و بینی اش باید جراحی شود که من در بخش دولتی با ۳۰۰ تا ۷۰۰ هزار تومان این عمل را انجام می دهم اما اگر بخواهد در مراکز خصوصی این کار را انجام بدهد بین ۵ تا ۶ میلیون تومان هزینه بیمار می شود.» حالا خودتان حساب کنید رفع همین یک بیماری مادرزادی چیزی بالای ۱۰۰ میلیون تومان می شود. دکتر فتحی ادامه می دهد: «در مشکلات ناشی از تصادفات، ابتلا به بیماری های مادرزادی و حذف ضایعات سرطانی به دلیل کمبود نسوجی که رخ می دهد، ما از ترمیم استفاده می کنیم؛ مثلاً بیماری را فرض کنید که به علت ابتلا به سرطان قسمتی از فک، کف دهان و زبانش را از دست داده است. برای ترمیم این مشکل در مراکز خصوصی و با استفاده از جراحی میکروسکوپی، در حدود ۳۵ تا ۴۰ میلیون تومان از بیمار دریافت می شود. در تصادفات هم اگر بیماری، استخوان پایش عفونت کرده باشد سوای اعمال ارتوپدی و زیبایی که به شکل میکروسکوپی روی او انجام می شود هزینه اش بین ۴۰ تا ۵۰ میلیون تومان می شود.»

۱۰. ناباروری

یکی از پر خرج ترین درمان ها، درمان های ناباروری است. دکتر اسدالله کلانتری، متخصص زنان و زایمان، عضو انجمن ناباروری ایران و عضو موسس مرکز ناباروری اصفهان به «همشهری تندرستی» می گوید: «داروی آی. وی. اف» گران هستند. آمپول هایی که برای این عمل استفاده می شوند تا چند وقتی پیش ۱۵ هزار تومان بود اما امسال به دلیل شرایط خاصی که پیش آمد قیمت همین آمپول ها به ۲۷ هزار تومان رسید و از همین هفته هم همین آمپول ها با قیمت ۴۰ تا ۵۰ هزار تومان در اختیار مصرف کننده قرار می گیرد. با این اوصاف اگر زوجی دو یا سه دوره اقدام به آی. وی. اف کند، در هر دوره باید دو تا سه میلیون برای این کار کنار بگذارد.» با یک حساب سرانگشتی متوجه می شوید که هزینه این درمان، چیزی حدود ۱۰ میلیون تومان می شود. هر چند انجام عمل آی. وی. اف خیلی هزینه بر است اما دکتر ملک منصور اقصی، متخصص زنان و زایمان که عمل آی. وی. اف انجام می دهد هم می گوید: «اگر کسی الان بخواهد آی. وی. اف انجام بدهد چیزی در حدود یک میلیون و ۲۰۰ هزار تومان پول داروهایش می شود و ممکن است کسی تا شش بار این عمل را انجام بدهد که در این صورت ۱۵ میلیون تومان هزینه اش می شود.»

۱۱. روماتیسم ستون فقرات

ماهی یک میلیون تومان!

باور می کنید این اعداد فقط بخشی از هزینه هایی است که برخی از بیماران روماتیسم ستون فقرات در ازای درمان یا کنترل بیماری شان باید بپردازند؟ این افراد بسته به میزان پیشرفت بیماری شان ماهانه ۸۰۰ تا یک میلیون و ۲۰۰ هزار تومان و شاید هم بیشتر باید بپردازند. فرد مبتلا به این بیماری بسیار دردناک گاهی از نظر روحی و جسمی چنان کم می آورد که به مصرف مواد مخدر پناه می برد تا دردهای جسمی اش را کاهش دهد. فرزانه فتاحی، موسس و رئیس انجمن خیریه بیماران روماتیسم ستون فقرات می گوید: «بیماران موسسه من به معنای واقعی کلمه درد می کشند و من هم همراه آنها درد می کشم. روح من درد می کند از اینکه چرا کسی نیست به جوان های بیمار کمک کند؟ هیچ کس جز بیمه ارتش به این انجمن کمک نمی کند و الان هم با ماهانه ای که خود بیماران می پردازند هزینه ها تامین می شود.»

گزارشی که خواندید عین واقعیتی است که در میان بیماران شهر و کشور ما جریان دارد و بسیاری از آنها با دانستن قیمت داروهایشان اصلاً بی خیال درمان شده اند. می گویید نه؟ سری به بیمارستان ها، انجمن بیماری های خاص و داروخانه های تک نسخه ای بزنید؛ همه چیز دستتان می آید و تازه متوجه می شوید دست و پنجه نرم کردن با هزینه های کمرشکن بیماری و تامین هزینه های روزانه زندگی آن هم با چند سر عائله یعنی چه؟ قضاوت با شماست.

تندرستي/ شماره ۹۰/ نيمه اول خرداد ماه ۹۲/ ليلا حسين زاده/ صفحه ۸