شبکه ایران - قصه از آنجا شروع شد که بسازو بفروش‌ها و دلالان مسکن در باغ سبز خود را به مالکان ساختمان‌های قدیمی نشان دادند و این شد که امروز شاهد انبوه ساختمان‌های قدیمی خراب شده‌ای هستیم که برای سر به فلک کشیدن، به سرعت باد و بدون هیچ تعللی روی هم ساخته می‌شوند و البته عجله‌ای هم که در بالا بردن این طبقات غول‌های تهران به کار می‌رود به جایی رسیده که نه صبح زود و نه نیمه‌های شب و نه حتی روز تعطیل می‌شناسد، تا جایی که ساعاتی که فکر می‌کنیم فارغ از دغدغه‌ها می‌توانیم دمی بیاسائیم هم آکنده از سر و صداهای مهیب گودبرداری‌ها و ساخت و سازها شده و حتی گاه شاهد فروریختن سقف دیگری هستیم.
شاید اغراق نباشد بگوییم که جنون ساخت و ساز بویژه در شهرهای بزرگ، حتی عده‌ای را به این فکر انداخت که فارغ از حرفه و شغل اصلی خود به راحتی با وارد شدن به بازار کاسبی ساخت و ساز و به دنبال آن اجاره دادن واحدهای بی‌شمار به عبارتی «پول پاروکنند».
اگر کاری به نحوه خرید پائین‌تر از قیمت معمول خانه‌های کلنگی از سوی دلالان و جایگزین شدن خانه‌های نوساز با مصالحی که معمولاً کیفیت لازم را ندارند، نداشته باشیم با آنچه چندوقتی است که امان عده‌ای را در کشور بریده، نرخ‌های سرسام‌آور و بی‌حساب و کتاب اجاره‌بهای همین واحدهای مسکونی است.
فقط گشتی کوتاه در مناطق مختلف پایتخت یا حتی نگاهی کوتاه به آگهی‌های روزنامه‌ها شما را به این واقعیت تلخ می‌رساند که حقیقتاً بازار تعیین نرخ برای واحدهای مسکونی هیچ حساب و کتابی ندارد. فرق نمی‌کند که هدف شما اجاره نشینی در کدام منطقه تهران باشد، به جرأت می‌توان گفت اجاره‌ای که برای یک واحد ۶۰ متری در منطقه‌های مختلف پایتخت تعیین شده، کاملاً شبیه، نزدیک به هم و گاه بیش از ارزش منطقه است.
آنچه از دستورالعمل‌ها در این باره برمی‌آید این است که نرخ اجاره‌بها در هر منطقه باید متأثر از قیمت مسکن باشد، اما گویا صاحبخانه‌های محترم بر مبنای آنچه جیبشان تعیین می‌کند یا خودشان اراده می‌کنند بهای اجاره واحد ۱۰ سال ساخت را – که البته ظاهرش عمر بیش از ۱۰ سال را نشان می‌دهد - هماهنگ با نرخ واحدهای نوساز تعیین می‌کنند.
بجاست که مسئولان حوزه مسکن چاره‌ای بیندیشند تا نرخ‌های ثابتی برای اجاره‌بها در هر منطقه تهران با توجه به شرایط و موقعیت مسکونی هر منطقه و ارزش واقعی املاک آنها، تعیین شود. تا در این میان حق اجاره‌نشین‌هایی که در نهایت برای یک سقف هر قیمتی را به جان می‌خرند، ضایع نشود.