به گزارش افکارنیوز، بسیاری از خواستگاری ها در محیط کاری صورت می پذیرد. در شرایطی که زن و مردی بر حسب اصل مجاورت و همکاری به یکدیگر علاقمند شده و در نهایت تصمیم به ازدوج می گیرند. به موازات اینکه دو طرف شناختی نسبت به یکدیگر داشه باشند، چنانچه بعضی اصول را رعایت نکنند ممکن است شرایط نامساعدی برای آنان به وجود بیاید. به دختران و پسران جوانی که قصد دارند همسر خود را از بین همکاران انتخاب کنند، توصیه می شود:

قبل از اطمینان از استمرار رابطه، نگذارید هیچ کدام از همکاران دیگر از علاقمندی شما به یکدیگر و قصدی که دارید با خبر شوند، زیرا ممکن است با سخنان خود و شایعات بر روند تصمیم شما تاثیر بگذارند.

قبل از هر چیز لازم است هر دو نفر در مورد همدیگر تحقیق کنند و از حسن نیت طرف مقابل باخبر شوند. بهترین راه برای تحقیق بررسی ها، محل زندگی شخص مورد نظر است دوستان و رقیب های کاری منبع خوبی برای کسب اطلاعات نیستند، چون ممکن است رقیبان بر نقطه ضعف های وی تاکید کنند یا دوستان صمیمی بر نقاط قوت او انگشت بگذارند. بهترین گزینه، همکاری های نزدیکی هستند که با هم دشمنی، رقابت یا صمیمیت ندارند. در واقع آدم های خنثی بهترین منبع برای کسب اطلاعات هستند. البته نباید فراموش کرد که افرادی باید برای پرس و جو انتخاب شوند که سخنان شما و گفتگوهایی را که با هم خواهید داشت، با دیگر همکاران در میان نگذارند.

پس از اطمینان از حسن نیت و شناخت طرف مقابل، دو طرف باید دیدارها و مذاکراتی جهت آشنایی بیشتر داشته باشند. البته چارچوب ها نباید فراموش شود و چنانچه در اولین ملاقات ها توافق کامل حاصل کنند، نباید این امر بر رابطه کاری تاثیر بگذارد.

در مرحله بعد، در صورت عدم پذیرش درخواست، باید شرایطی برای دادن جواب منفی فراهم شود طبیعتاً اگر فرد درخواست کننده در سمت بالاتر باشد شرایط پیچیده خواهد شد و زمانی شرایط دشوارتر می شود که دو طرف قبلاً به توافق رسیده و بعد یکی از آنان پشیمان شده باشد. نه گفتن در چنین وضعیتی باید با صراحت کامل انجام شود. نباید برای جواب منفی دادن وجهه فرد را زیر سوال برد، یا تحقیر کرده و ضعف هایش را دلیل جواب منفی به شما آورد. در این زمان باید به ویژگی های مثبت فرد اشاره و گفته شود با وجود تمامی این خوبی ها، احساس می کنم ما نمی توانیم خواسته های یکدیگر را برآورده کنیم و دلایل به صورت واضح و شفاف ذکر و در نهایت برای وی آرزوی موفقیت شود.

در اغلب موارد نیز ممکن است این علاقمندی دو طرف به ازدواج منتهی شود، که در این صورت زوجین ویژگی های مثبتی در رابطه شان خواهند داشت. به عنوان مثال از شرایط کاری هم باخبر بوده و به خوبی یکدیگر را درک می کنند و با توجه به اینکه رفتارهای اجتماعی شریک زندگی خود را قبلاً دیده اند اعتماد و اطمینان بیشتری به او خواهند داشت، اما باید توجه داشته باشند که مسائل کاری وارد حریم خانه شان نشده و زندگی خصوصی آنان را تحت تاثیر قرار ندهد و به طور متقابل مشکلاتی که در خانه پیدا خواهند کرد، بر روابط شغلی آنان تاثیر نگذارد.

خانواده جوان/ شماره ۱۹۲/ خرداد ماه ۹۲/ صفحه ۷