آخرین باری که خندیدی کی بود؟!

به گزارش افکارنیوز، آخرین باری که خنده اید کی بوده است؟ منظورم پوزخند زدن یا باز کردن دهان و درآوردن صدایی خنده گونه نیست، بلکه از خنده ای طبیعی و از ته دل سخن می گویم.

آیا می دانید که خنده، فقط صدای قهقهه نیست؟ خنده واکنشی هیجانی است که دگرگونی های بسیار سودمندی در تن و روان ما می آفریند. آیا می دانید برای خندیدن نیازی به انگیزه و بهانه های بیرونی نیست و بدون دلیل هم می توان خندید؟!

بر پایه یافته های پژوهشی که گزارش آن چند سال پیش در «کنگره بین المللی خنده» در کشور سوئیس خوانده شد، هفتاد سال پیش میانگین خنده های مردم، هجده دقیقه در روز بود، اما امروز این میزان به شش دقیقه در روز کاهش یافته است! این پژوهش نشان می دهد که هر چه سطح کیفیت زندگی ما نسبت به گذشته افزایش یافته است و از رفاه و آسایش بیشتری بهرمند شده ایم، به همان نسبت از میزان خنده های ما کاسته شده است!

پژوهش های بی شماری درباره سودمندی های خنده انجام گرفته است که همگی آنها ویژگی های مثبت خنده را تایید کرده اند. ما به کمک خنده می توانیم همیشه سالم و تندرست بمانیم، شاداب و سرشار از انرژی باشیم، زیبایی چهره مان را دو چندان کنیم، بر طول عمرمان بیفزاییم، روابط خانوادگی یا زناشویی مان را بهبود بخشیم، راه را برای موفقیت های شخصی و شغلی هموار کنیم، ماهیچه ها و اندام هایمان را ورزش دهیم، فرزندانی شاد و با انگیزه پرورش دهیم، در پیشرفت و شکوفایی جامعه ای که در آن زندگی می کنیم، تاثیرگذار باشیم و لحظه لحظه زندگی مان را شادمان و سرخوش سپری کنیم. خنده می تواند به ما کمک کند «خودبینی»، «خودخواهی» و «سخت گیری» را که خاستگاه بسیاری از مسائل و مشکلات ماست از بین ببریم و به «آرامش روان» برسیم و در راه «خودشکوفایی» گام برداریم. ما به خنده به عنوان ساز و کاری ایمنی بخش نیازمندیم، زیرا اندوه و نگرانی، آشفتگی روانی، احساس گناه، ناامیدی و دیگر احساسات منفی، سلامت جسمانی و روانی ما را به خاطر می اندازد و ما را به میزبان خوبی برای بیماری ها و ناهنجاری های گوناگون تبدیل می کند.

اگر خوب به پیرامون خود نگاه کنیم، موضوعات خنده دار بی شماری خواهیم یافت. فقط کافی است به زندگی با نگرشی مثبت و شوخ طبعانه بنگریم و این روند را تبدیل به عادت کنیم. انتخاب با خود انسان است که با تنگناهای زندگی با خشم، کینه، غم و اندوه روبرو شود یا با آسان گیری، خوشی و خنده. گزینش راه نخست، نه تنها چاره ساز نیست، بلکه زیان های فراوانی در پی دارد، اما چنانچه راه دوم را برگزینیم، با قوانین حاکم بر طبیعت و هدف نهایی آفرینش هماهنگ تر خواهیم بود.

برخلاف بزرگسالان، خنده های کودکان بدون دلیل و انگیزه است و آنان با کوچکترین بهانه ای شروع به خندیدن می کنند. آمارها بیانگر آن است که کودکان تا چهارصد بار در روز می خندند!

برای خندیدن نیازی به انگیزه و بهانه نیست! کافی است کودکان را الگو قرار بدهیم و بی دلیل خندیدن را از ایشان بیاموزیم؛ کافیست کمی از جدیت و سختگیری بکاهیم و راه آسان گیری و نرمش پذیری را در پیش بگیریم؛ کافیست به یاد بیاوریم که خداوند، همواره یاور و پشتیبان ماست؛ کافیست بدانیم خندیدن، موهبتی ارزشمند و هدیه ای گرانبها از سوی خداوند، برای برگزیده مخلوقات خویش است تا آنگاه، همه وجودمان غرق در خنده شود.

اینکه بخندی یا دچار غم و اندوه شوی، دستِ خود توست؛ پس خردمندانه دست به انتخاب بزن و بخند! بدون دلیل و انگیزه بخند!

هوهو هاها!

راز/ شماره ۳۷/ آذر ماه ۹۲/ مجيد پزشكي، استاد بين المللي يوگاي خنده/ صفحه ۲۰