به گزارش افکارنیوز، تعرفه، حقوق و عوارض گمرکی عبارت است از مالیات و عوارضى که دولت‌ها به دلیل حمایتى یا مالى، یا ترکیبى از آنها از کالاها دریافت مى‌کنند، از این رو تعرفه گمرکی هر کالا نشان از میزان حمایت دولت از آن کالای خاص دارد. به عنوان مثال، در ایران به دلیل اجرای سیاست‌های حمایت‌گرانه نظام، دولت ‌برای کالاهایی همچون تلویزیون، مانیتور یا کی‌برد که در کشور تولید می شوند، تعرفه ای بالغ بر ۲۰ تا ۳۰ درصد تعیین کرده است.

این تعرفه‌ها در شرایطی تعیین شده است که برای کالای مشابه دیگری همچون لپ تاپ، تعرفه صفر درصدی در نظر گرفته شده است، در حالی که لپ تاپ، کالایی است که در همین گروه کالاها قرار می گیرد.

از سوی دیگر، تعرفه های گمرکی لوازم کامپیوتر یا حتی صوتی - تصویری ای که در کشور تولید می شوند، دارای عوارض گمرکی قابل ملاحظه ای است و این، به دلیل نقش حمایت‌گرانه دولت از کالاهای تولید داخل است؛ اما تنها تعرفه ای که بخش تولید در حوزه رایانه را با مشکل مواجه می کند، تعرفه تعیین شده در بخش لپ تاپ کشور است.

با توجه به اینکه حداقل تعرفه گمرکی محصولات و کالاهای مشابه در حدود ۲۰ درصد است، چرا باید تعرفه واردات لپ تاپ صفر و حقوق گمرکی آن تنها ۲ درصد باشد؟ سئوال دیگر این است که تعیین این تعرفه ها از جانب چه افرادی صورت می گیرد و این صورت بندی بر چه مبنایی انجام می شود؟ تولیدکنندگانی که با چنین تعرفه هایی رو به رو می شوند، چگونه می توانند این تعرفه را دستکم برای کارگران شرکت‌های تولیدی شان توجیه کنند؟

مقامات مسئول باید نسبت به این مسئله آگاهی داشته باشند که ادامه این روند نه تنها موجب نابودی این صنعت و بیکار شدن جمع کثیری از شاغلان می شود بلکه با این توضیحات به دستهای پشت پرده اجازه حضور و البته در پی آن، دوام آنها را خواهند داد.