به گزارشافکارنیوز،" حسین مرتضی " در گزارشی از اوضاع اسفبار انسانی ساکنان نبل و الزهرا، به درد و رنج بی پایان و گسترده اهالی پایدار و مقاوم این دو شهر پرداخته است.
ستون های دود برفراز محله های شهرهای نبل و الزهرا دیده می شود که بار دیگر از آغاز گلوله باران روزانه آنها از سوی گروههای مسلح حکایت دارد.
زمان برای مردم این دوشهر دیر می گذرد و تامین مایحتاج و نیازهای معیشتی و انسانی اساسی بسیار دشوار است.
محاصره شهرهای نبل و الزهرا ۷۰۰ روز پیش آغاز شده است، و ۷۰ هزار نفر ساکنان این دو شهر غذای کافی برای کودکان یا زندگی روزانه خود ندارد؛ بیماران نیز به دلیل کمبود شدید دارو درمانی برای دردهای خود نمی یابند. مقدار اندکی دارو با قیمت های بالا و سرسام آور از شهرک عفرین به این دو شهر قاچاق می شود، که البته همگان قادر به خرید آن نیستند.
افراد مسلح تک تیرانداز در اطراف شهرک مایر مستقر هستند، و به سمت همگان شلیک می کنند. آنها حتی جوانان شهرهای نبل و الزهرا را که تلاش می کنند یک گونی گندم یا آرد به داخل این مناطق وارد کنند، هدف قرار می دهند. نان در این دو شهر نایاب شده است، و نانوایی ها به دلیل جلوگیری افراد مسلح از ورود آرد و سوخت بسته است. این وضعیت باعثشده است که زنان باقی مانده حبوبات خود را با آسیاب های دستی آرد کنند و با آن نان بپزند تا شکم کودکان خود را سیر کنند.
اهالی این دو شهر می دانند که آنها هزینه پایداری واستقامت خود را می پردازند.
راههای زمینی منتهی به شهرهای نبل و الزهرا زیر آتش گلوله گروههای مسلح قرار دارد و حریم هوایی شهر نیز در تیررس پدافند ضدهوایی این گروهها است، و برای اهالی این دو شهر تنها همسایگان آنها در شهر عفرین و اطراف آن باقی مانده اند.
" ام محمد " یکی از ساکنان است که داستان مرگ دختر خردسال خود به خاطر بیماری را روایت می کند. او می گوید که تنها دختر خردسالش به خاطر نبود دارو جان خود را از دست داد.
" ام عدنان " از دیگر ساکنان منطقه نیز با سوز دل از پسر جوانش سخن می گوید که هنگام تلاش برای چیدن محصول زیتون در باغ های شهر نبل توسط افراد مسلح ربوده شد، و با وجود تلاش چهره های سرشناس شهرک های مجاور برای تماس با ربایندگان، هیچ خبری از فرزندش ندارد.
درسایه محاصره، صدای اصابت موشک های گراد و گلوله های خمپاره است که در این دو شهر به گوش می رسد و زن و مرد و پیر و جوان را بدون استثنا به خاک و خون می کشد.
در این میان، یک پیرمرد سکوت خود را می شکند و با سوز دل و عصبانیت می گوید که این وضعیت شهرهای نبل و الزهرا به نفع چه کسی انجام می شود؟ اهالی این دو شهر همواره رابطه ای برادرانه با همسایگان خود در شهرک های ریف شمالی حلب داشته اند و تفاوتی بین عرب و کرد یا حتی بین طوایف وجود نداشته است.
شهرهای نبل و الزهرا از هر سو محاصره شده است و ساکنان این دو شهر نمی توانند نفس بکشند و تنها راه تنفس آنها از سمت شهرک عفرین و روستاهای اطراف آن در شمال غربی شهرهای نبل و الزهرا است که اهالی به طور مستمر تلاش می کنند که مواد غذایی و دارو را از این محور وارد کنند اما قیمت ها بسیار بالا است و همه توانایی خرید آن را ندارند.
این وضعیت ناگوار و اسف بار انسانی در شهرهای محاصره شده نبل و الزهرا در سایه سکوت بین المللی است. گوش های سازمان های بشردوستانه همچنان ناشنوا است.
اما با وجود این وضعیت دشوار ومحاصره شدید، مردم شهرهای نبل و الزهرا از روحیه بالایی برخوردارند و تاکید می کنند که از عشق به میهن خویش دست برنخواهند داشت.
