پس از انتشار این خبر در رسانه های عربی، وزارت خارجه ایران در نخستین واکنش به این خبر، اصل آن را تکذیب و اظهار داشت که اصلا چنین موضوعی درست نیست.

به گزارش «تابناک»، در این واکنش آمده بود: یک منبع دیپلماتیک در دفتر حافظ منافع ایران در مصر، خبر شبکه العربیه در زمینه بازداشت یکی از اعضای هیأت دیپلماتیک جمهوری اسلامی ایران در قاهره را تکذیب کرد.

این منبع دیپلماتیک در سفارت جمهوری اسلامی ایران در قاهره، در گفت وگو با پایگاه خبری «مصراوی» مصر اظهار داشت: خبر بازداشت یک دیپلمات ایرانی در قاهره، به علت آنچه مسائل جاسوسی خوانده شده، کاملا نادرست است.

اما این پایان ماجرا نبود؛ چند ساعت بعد، خبری منتشر شد، مبنی بر اینکه دفتر حافظ منافع ایران اصلا خبری از چنین موضوعی ندارد. یک مقام مسئول در دفتر حافظ منافع ایران در مصر نیز درباره انتشار اخباری مبنی بر بازداشت یکی از دیپلمات‌های کشورمان در مصر، گفت: دفتر حافظ منافع ایران در مصر، هیچ اطلاعی درباره این موضوع ندارد.

این مقام در دفتر حافظ منافع ایران در مصر در گفت‌وگو با ایسنا و در پاسخ به این پرسش که برخی رسانه‌ها اعلام کرده‌اند، یک دیپلمات ایرانی در مصر بازداشت شده است، خاطرنشان کرد: دفتر حافظ منافع ایران در مصر، تاکنون هیچ اطلاعی درباره این موضوع ندارد!

اما جالب اینکه یکی دو ساعت بعد، وزیر اطلاعات نه تنها دستگیری بلکه آزادی این دیپلمات ایرانی را تأیید کرد و همچنین افزود: مقامات مصری به خاطر این مسأله عذرخواهی کرده اند.

پایگاه اطلاع‌رسانی دولت، در این باره نوشت: حجت‌الاسلام والمسلمین حیدر مصلحی پس از پایان نشست هیأت دولت در جمع خبرنگاران افزود: آنها اعلام کردند به دنبال یکی از نیروهای خود بودند که به اشتباه یکی از دیپلمات های ایرانی را دستگیر و پس از دو ساعت رها کردند.

با توجه به آنچه گفته شد، نگاهی به سیر خبر رسانی مقامات کشور که از تکذیب به عدم اطلاع از یک واقعه و سپس تأیید آن ظرف مدت یک روز می رسد، نشان از آن دارد که حتی مقامات بسیار با تجربه کشور به محض رویارویی با واقعیتی که مطلوب نظر آنان نیست، دستپاچه شده و در نخستین قدم، آسانترین کار، یعنی اقدام به انکار و تکذیب اصل مسأله می کنند، بی توجه به اینکه بالاخره هر خبر، یک پیشینه و یک پسینه دارد و در پایان، این مقامات باید خبر را تا انتها دنبال کنند.

در واقع، این نوع رفتار غیر مسئولانه یعنی انکار و سپس عدم اطلاع و به دنبال آن، تأیید و در پایان، گناه را بر گردن دیگری انداختن در کشور ما به یک روال تبدیل شده است؛ روالی که اصلا در شأن کشوری چون ایران نیست.

اما منطق و عقلانیت حکم می کند که مقامات و بخش های اطلاع رسانی یک کشور درباره رویدادهایی که با کشور ارتباط دارد، خود جریان خبر رسانی را در اختیار گرفته و اتفاقا تحلیل های درست و منطبق با منافع ملی کشور را بر پایه آن واقعیت ارایه دهند و در این راه از ظرفیت رسانه های داخلی نیز به درستی بهره ببرند؛ چه، شکی نیست زمانی که مقامات ایرانی فورا و با دستپاچگی یک خبر را انکار می کنند، تحلیل نادرست و احیانا تحریف واقعیت از سوی رسانه هایی چون «العربیه» دنبال می شود.

افزون بر این، تردیدی نیست که پس از انقلاب مصر با وجود اینکه مقامات جدیدش همچون وزیر خارجه اظهار تمایل کرده اند که با جمهوری اسلامی ایران روابط سیاسی و دیپلماتیک برقرار کنند، قطعا برخی در درون مصر در برابر تحقق این تمایل کارشکنی کرده و با بستن اتهام به ایران، خواهان ایجاد خدشه در این روند رو به بهبود هستند، اما وجود چنین واقعیاتی در عرصه جهانی، نمی تواند توجیه ندانم کاری در عرصه اطلاع رسانی از سوی مقامات و نهادهای گوناگون داخلی باشد و طرف پیروز، طرفی است که بتواند هوشمندانه و فعال بر پایه منافع خود تصمیم بهتر بگیرد.