اين قبرستان با پيشينه اي ۱۲۰۰ ساله، با نقشهاي عجيب تر روي سنگهايش در روستايي به نام سفيدچاه در جاده ارتباطي شهر گلوگاه در شرقي ترين نقطه استان مازندران قرار دارد.

سفیدچاه که به روایتی قبر حاج جرجیس سفیدچاهی و در روایت های دیگر اسپ چاه، اسپ تن و روبار نامیده شده، در دره ای میان کوه های منطقه هزار جریب از رشته کوه البرز قرار دارد.



مردم این روستا معتقدند خاک این گورستان شباهت عجیبی با خاک قبرستان وادی السلام دارد.
یکی از زیبایی های این قبرستان که شهرتی جهانی به آن بخشیده، نقوش به کار رفته در سنگهای قبر است که نمایانگر معماری منطقه است.



نکته جالب توجه در طراحی این نقوش آن است که نقشهای قبور ارتباط مستقیمی با شغل اموات داشت؛ اما پس از مرگ آخرین بازمانده سنگ تراشان و حکاکان روستای «مصیب محله» که در نزدیکی روستای سفیدچاه واقع است، عمر حکاکی روی سنگها بویژه سنگهای سیاه به پایان رسید.



از ویژگی های متفاوت این گورستان، قرار داشتن سنگهای قبر به حالت عمودی است و برای نشان دادن اینکه هر کدام از مردگان چه شغلی داشته اند، ابزار و ادوات شغلی افراد روی سنگها حک شده و حتی برای آنکه مشخص شود در این قبور زن یا مرد به خاک سپرده شده است نمادهایی وجود دارد.



با توجه به قدمت سنگهای این گورستان به نظر می رسد اساس تأسیس این گورستان به زمان خاکسپاری سادات میرعمادی، سادات مرعشی و دیگر پادشاهان محلی باز می گردد. در گورستان سفیدچاه، سنگ مزارها محرابی و صندوقی هستند که هر دو شکل در ایران دارای پیشینه معماری است؛ طرح محراب که اصلاً طرحی متعلق به دوران «میتراییسم» است پس از اسلام، از سده چهارم هجری به بعد بر سنگ مزارها حکاکی شد. سنگ مزارهای سده دهم و یازدهم افزون بر تزیینات اسلیمی که به طور کامل به صورت متقارن انجام شده از نقوش هندسی نیز برخوردار است و با ظرافت و زیبایی دایره های تزیینی و گلهای چند پر که نماد گردونه خورشید است بر آنها حجاری شده اند.



قالب بندی حاشیه، پیشانی، طرح طاق نمای سنگ مزارها و نیز شیوه کتیبه نگارهای سده نهم با سده دهم و یازدهم کاملاً متفاوت است و سنگ مزارهای سده سیزدهم و چهاردهم نیز از نظر تزیینات و ابزار کار که نشانگر پیشینه متوفی است، از سنگ قبرهای سده های پیشین متمایز است.



ملک حسن بن خوان زاده، عزالدين بن انزالي، ملک شمس ابن ملک حسن ميرشاه، محمد بن حسن ميرشاه، قربان بن حسين بن ميرشاه، شمس الدين بن خواج ميرشاه از سادات مرعشي که حاکمان سده هشتم تا يازدهم بخشي از مازندران بودند و فرزندان و نوادگان ميرشاه بن مير عبدالکريم، از شخصيتهاي سياسي و اجتماعي مهم محلي بودند که در اين گورستان به خاک سپرده شده اند.