به گزارش افکارنیوز، پایگاه اینترنتی ورلد سوسیالیست در تحلیلی به قلم " پیتر سایموندز " نوشت: سه روز مذاکره بین ایران و گروه پنج بعلاوه یک(آمریکا، انگلیس، فرانسه، چین، روسیه و آلمان) در وین جمعه گذشته با هیچ نشانه ای از پیشرفت خاتمه یافت. هدف از آن مذاکرات دستیابی به توافقی جامع بر سر برنامه هسته ای ایران بود که دولت اوباما اصرار دارد قبل از آنکه تحریم های آمریکا بر ضد اقتصاد ایران لغو شود، این برنامه باید تا سطح وسیعی برچیده شود.
" پیتر سایموندز " نوشت: جدیدترین دور مذاکرات وین در پی توافقنامه موقت نوامبر گذشته برگزار شد که طبق آن ایران ابعاد مهم برنامه هسته ای اش را در ازای لغو محدود تحریم‌ها متوقف می‌کند. اکنون چشم‌انداز رسیدن به یک توافق کامل تا ضرب الاجل بیست ژوئیه به طور فزاینده ای بعید به نظر میرسد. واشنگتن و متحدانش بطور پیوسته ادعاهای بی پایه و اساسی مبنی بر تصمیم ایران به ساخت تسلیحات هسته ای مطرح کرده اند - ادعای که تهران به کرات رد کرده است. آمریکا قبلا این مسئله را روشن کرده است که فهرست طولانی درخواستهای آن، از جمله اعمال محدودیتهای شدید در مورد تاسیسات غنی سازی اورانیوم
ایران، باید محقق شود.
" پیتر سایموندز " نوشت: آمریکا خواهان همسویی ایران با منافع راهبردی آمریکا در خاورمیانه است، گرچه این مسئله رسما بخشی از مذاکرات نیست. بویژه، درحالیکه دولت اوباما تلاشهایش را برای تغییر نظام در سوریه تشدید می کند، واشنگتن بر ایران برای توقف کمک به بشار اسد رئیس جمهور سوریه که متحد تهران است، اعمال فشار می‌کند.
یک مقام رسمی عالی رتبه آمریکا که خواست نامش فاش نشود، مذاکرات وین را «فرآیندی بسیار کند و دشوار» توصیف کرد. این مقام رسمی صراحتا ایران را مقصر خواند و گفت: «ایران هنوز تصمیمات سختی باید اتخاذ کند. ما درباره عدم پیشرفت این فرآیند نگرانیم و فرصت کوتاه است.» یک دیپلمات ارشد اروپایی در تایید این مسئله گفت: «انتظار انعطاف پذیری بیشتری را در هر دو طرف داشتیم.»
مقامات ایرانی گفتند که «غرب باید زیاده خواهی هایش را کنار بگذارد» و افزودند: «ما انتظار واقع بینی بیشتری را در طرف غربی داشتیم اما ظاهرا هنوز چنین چیزی روی نداده است.»
عباس عراقچی معاون وزیرخارجه ایران به رسانه ها گفت که «هیچ پیشرفتی حاصل نشده است.»
" پیتر سایموندز " نوشت: تنظیم پیش نویس یک توافقنامه - که کار اصلی در این دور مذاکرات بود - به علت «اختلافات چشمگیر» بین دو طرف حتی شروع نشد. مقاله ای در اکونومیست قبل از مذاکرات حاکی از آن بود که ایران قبلا امتیازاتی به آمریکا و متحدانش داده بود:
- تهران پیشنهاد داده است طراحی راکتور آب سنگین در دست ساخت در اراک به نحوی تغییر داده شود که سوخت آن، به جای اورانیوم طبیعی، اورانیوم با غنای پایین باشد.
- ایران پیشنهاد داده است تاسیسات غنی سازی آن در فردو، به یک مرکز تحقیقاتی تبدیل و سانتریفیوژهای گازی آن به تاسیسات اصلی کشور در نطنز منتقل می شود.
- مذاکره‌کنندگان ایرانی از موافقت شان با رژیم بازرسی های سرزده از جمله پروتکل الحاقی پیمان منع اشاعه هسته ای(ان پی تی) خبر داده اند.
" پیتر سایموندز " نوشت: با این وجود همچنان موانع مهمی در برابر حصول توافق وجود دارد. جزئیات مذاکرات هفته گذشته فاش نشده است اما کلیات آن به رسانه ها درز پیدا کرده است. آمریکا اصرار دارد که ایران تعداد و نوع سانتریفیوژهایش و بدین ترتیب توانش را در زمینه غنی سازی اورانیوم محدود کند. هم اکنون نوزده هزار دستگاه سانتریفیوژ در فوردو و نطنز نصب است که حدود ده هزار دستگاه آن عملیاتی است. درحالیکه تهران درصدد افزایش این تعداد و نصب سانتریفیوژهای کارآمدتر است، واشنگتن بر کاهش این تعداد به فقط سه هزار تا چهار هزار دستگاه سانتریفیوژ قدیمی تر آی آر - یک اصرار دارد. تهران به
عنوان بخشی از توافقنامه موقت تولید اورانیوم با غنای بیست درصد را متوقف کرده و ذخیره آنرا به اشکالی تبدیل کرده است که نمی توان به آسانی آنرا برای ساخت سلاح بکار برد.
" پیتر سایموندز " در پایان نوشت: حتی اگر ایران همه درخواستهای واشنگتن را می پذیرفت، اقلام این فهرست همچنان افزایش می یافت. رویترز از مباحثاتی در چهارشنبه خبر داد که طی آن هیئت آمریکایی اعلام کرد خواهان بحثدرباره برنامه موشکهای بالستیک ایران و ابعاد نظامی احتمالی تحقیقات هسته ای ایران در گذشته است. محمد جواد ظریف وزیرخارجه و مذاکره کننده ارشد ایران این پیشنهادها را رد کرد اما متعاقبا یک مقام آمریکایی تصریح کرد که «هر مسئله ای» باید حل و فصل شود.
