به گزارش افکارنیوز، متاسفانه یکی دیگر از پرنده های روسی، قربانیان فراوانی از مسافران ایرانی گرفت و خبر سقوط آنتونف ۱۴۰ و از دست دادن جان بسیاری از هم وطنان عزیز موجب ناراحتی همگان نشد.
اما ناراحتی بیشتر آن است که در این آب گل آلود و در وضعیتی که بسیاری از کارشناسان از مشکلات صنعت هواپیمایی کشور با خبر هستند، عده ای همچنان به ماهیگیری خود از آب گل آلود ادامه می دهند و از بدنام کردن بی دلیل نام افراد نیز ابایی ندارند.
پس از سقوط این هواپیما فرصتی برای مخالفان احمدی نژاد به وجود آمد تا دوباره دست به تخریبی مشمئز کننده بزنند و این ماجرا را نیز به نحوی به رئیس جمهور پیشین متصل کنند.
این افراد با انتشار فیلم تبلیغاتی آقای احمدی نژاد در سال ۱۳۸۸ و اظهارات وی در مورد موفقیت دولت در احیای کارخانه هواپیما سازی آنتونف ۱۴۰، سعی در القای این نکته داشتند که این هواپیماها دست گل دولت قبلی است و به بعد از آن ارتباطی ندارد.
به نظر می رسد که این افراد یا از تاریخ و یا از مشکلات صنعت هواپیمایی کشور اطلاع دقیق ندارند که به همین راحتی دلیل سقوط آنتونف ۱۴۰ را به دولت نهم وصل می کنند، یا به دنبال تخریب رقبای سیاسی خود در نهایت بی اخلاقی و به هر روش ممکن هستند.
منتشر کنندگان این فیلم باید در نظر داشته باشند که این هواپیما در اواخر دولت آقای هاشمی وارد صنعت هواپیمایی کشور شد و تا پایان دولت آقای خاتمی ۲بار سقوط منجر به مرگ مسافران داشته است.
این هواپیما در سال ۱۹۹۶(۱۳۷۵ شمسی) طی قراردادی که بین شرکت هواپیماسازی آنتونوف با شرکت هواپیماسازی هسا ایران منعقد گردید وارد ایران شد و به موجب آن اجازه‌نامه تولید این هواپیما در ایران و در استان اصفهان تحت نام ایران - ۱۴۰ فراز صادر شد.
بعضی قطعات الکترونیکی مدل ساخت ایران نیز گونه ارتقاءیافته‌تری نسبت به مدل اکراینی می‌باشد و یکی از اهداف ایران از تولید این هواپیما، ایفای نقش گشتزنی دریایی بوده که تا پیش از این بعهده هواپیماهای پی - ۳ اوریون بوده است.
در سال ۱۳۸۷ نیز ایران تولید هواپیما ایران۱۴۰ را با تولید ۱۲ فروند در سال آغاز کرد و با ارتقاء تواناییهای آن، از مدل غیرنظامی یک مدل جهت گشتزنی دریایی ایجاد کرد.
گفتنی است که تا قبل از روی کار آمدن دولت آقای احمدی نژاد این هواپیما دو سقوط داشته است؛ نخستین سقوط آنتونف مربوط به ۲۳ دسامبر ۲۰۰۲(۱۳۸۱) بوده است که در آن حادثه که در نزدیکی اردستان واقع گردید، شماری از کارشناسان هوافضای اوکراینی و روسی که برای گشایش خط تولید نمونه مشابه به ایران می‌آمدند کشته شدند.
در دومین حادثه نیز در ۲۴ دسامبر ۲۰۰۵(۱۳۸۴)، یک هواپیمای آنتونوف۱۴۰ خطوط هواپیمایی جمهوری آذربایجان با ۲۳ مسافر در سواحل دریای خزر سرنگون شد و تمامی مسافران آن کشته شدند.
با این تفاسیر و آمار مشخص می شود که داستان غم انگیز هواپیماهای روسی و مشکلات ناشی از آن به سال ها قبل باز می گردد و حل این مشکل نیز نیاز به همیاری همگان دارد.
* تولید هواپیما آنتونف ۱۴۰ در دولت نهم و چند حاشیه مهم
اما اگر تولید این هواپیما را منحصرا در دولت نهم بدانیم، چند نکته مهم در حاشیه آن وجود دارد:
اول آنکه اگر هر مسئول دولتی و یا بخش خصوصی مسبب و مسئول این کار است باید نسبت به کوتاهی های خود پاسخگو باشد و در این رابطه قانون تفاوتی میان اشخاص و روسای جمهور قائل نیست.
دوم هم آنکه همین تلاش هایی که در دولت نهم جهت بازتولید آتنونف ۱۴۰ و سایر زمینه ها صورت پذیرفت در راستای خودکفایی ملی بوده است و اگر نبود همان تلاش ها، معلوم نبود که امروز و در شرایط سخت تحریم ها چه باید می کردیم.
سوم آنکه دوستان منتقد نگفتند که اگر تلاش های دولت قبلی در جهت خود کفایی نارس بوده است، پس چرا میوه های شجره طیبه توافق ژنو اکنون و پس از ۱ سال هنوز به بار ننشسته است و با وجود آنکه دولتی ها از قرارداد های عظیم شرکت هایی چون بوئینگ با ایران خبر می دهند، پس چرا فعلا تنها فقط دفتر چه های راهنمای هواپیماهای خود را به ما داده اند؟!
پس کجاست آن همه نتیجه که از پس آن قرار داد برای ما فراهم آمد و دیوار تحریم ها ترک برداشت؟!
آخرین نکته هم آنکه اگر فرض را بر این بگیریم که آنتونف ۱۴۰ به دستان رئیس دولت پیشین و وزرای او ساخته شده باشد، اما در لحظه سقوط آن بیش از یک سال از عمر دولت جدید می گذرد و بعید است که در طول این یک سال و اندی هیچ نظارت و بازرسی فنی روی آن صورت نگرفته باشد.
رئیس سازمان هواپیمایی کشوری در همین رابطه گفته است:
«هواپیما روزهای گذشته هم پرواز داشته و تحت نظارت بوده است، البته مدارک و شواهد را بررسی خواهیم کرد و از هیچ کوتاهی گذشت نمی‌کنیم اگر چه شواهد نشان می‌دهد که عملیاتی که روی هواپیما انجام شده، طبق ضوابط بوده و اشکال در یک موتور نباید منجر به سانحه می‌شده است.»
بنابراین می بایست به جای تخریب رئیس جمهور پیشین، از مسئولان هواپیمایی فعلی سوال شود که اگر چنانچه این هواپیما دارای عیب فنی بوده است پس چرا برای پرواز آن مجوز صادر می شود؟
نکته قابل توجه دیگر این است که دستاوردی که با هزینه کلان و تحقیقات فراوان در طی سال ها تلاش متخصصان صنعت هوایی کشور پدید آمده است، به دلیل یک حادثه و با دستور مستقیم رئیس جمهور حجت الاسلام حسن روحانی، آن هم پیش از بررسی دلایل این حادثه، ممنوع الاستفاده می شود!
حال جای این سوال باقیست که آیا نباید به جای یک دستور و برخورد منفعلانه و تبلیغاتی، ابتدا صبر نمود تا دلایل حادثه مشخص شود و تصمیم عقلانی در خصوص یکی از دستاوردهای پرهزینه کشور اتخاذ شود؟
