به گزارشافکارنیوز،به دنبال حفر چاه فاضلاب و کشف قطعه سفال‌های متعلق به حدود ۴۰۰ سال پیش در اوایل آذرماه در منطقه مولوی تهران، پژوهشکده‌ی باستان‌شناسی مجوز انجام مطالعات باستان‌شناختی در این منطقه را صادر و کار در این منطقه تا به دست آمدن نتایج بررسی‌ها متوقف شد.
محمد اسماعیل اسماعیلی جلودار، سرپرست گروه باستان شناسی طرح پژوهش باستان‌شناسی در جنوب بازار تهران با اعلام کشف اسکلتی متعلق به هزاره پنجم پیش از میلاد، افزود: این کشفِ منحصربه فرد سابقه سکونت در محدوده شهری تهران را تا هفت هزارسال به عقب می‌برد.
اسماعیلی جلودار افزود: تاکنون قدیمی‌ترین بقایای باستانی شناسایی شده در شهر تهران به تپه‌های قیطریه و حدود سه هزار سال پیش اختصاص داشت، این در حالی است که کاوش در خیابان مولوی حدفاصل میدان‌های محمدیه تا قیام به کشف آثار متنوع و پرشمار زیرسطحی زیادی انجامید.
وی افزود: آثار به دست آمده از این کاوش، شامل قطعات فراوان سفال‌های ساده و لعابدار از دوره‌های صفوی و قاجار، مصالح آجری، سنگی و تزئینات کاشیکاری، اشیای استخوانی و تکه ظرف‌های شیشه‌ای است.
این باستان‌شناس اظهار کرد: باستان‌شناسان پژوهشگاه میراثفرهنگی و گردشگری و گروه باستان‌شناسی دانشگاه تهران در قالب هیأتی پژوهشی مشغول نظارت بر روند اجرای عملیات عمرانی و مستندسازی شواهد گذشته، پیگردی آثار تاریخی و گمانه‌زنی باستان‌شناختی در محورهای تعیین شده هستند.
او اعلام کرد: پس از انجام آزمایش‌ها و اقدامات حفاطتی نسبت به آثار به دست آمده، اقدامات متخصصان برای حفاظت و انتقال تدفین پیش از تاریخی به موزه ملی ایران و نمایش عمومی آن انجام می‌شود.
این باستان شناس اضافه کرد: دستاوردهای محدود فعلی پس از مذاکرات فشرده و پیگیری‌های مستمر با شرکت آب و فاضلاب تهران به ثمر رسیده و ادامه کار منوط به انجام تعهدات و حمایت‌های آن شرکت و پشتیبانی‌هایی است که پژوهشگاه میراثفرهنگی و گردشگری به عمل خواهد آورد.
به گفته اسماعیلی جلودار، سید محمد بهشتی - رییس پژوهشگاه میراثفرهنگی و گردشگری - در بازدید از محل وعده ایجاد سایت موزه پس از بررسی کارشناسی و هماهنگی‌های اداری لازم با مسئولان شهری را داده است.
سرپرست این طرح پژوهشی تأکید کرد: اهمیت این کشف در پایتخت، همکاری اساسی شرکت آب و فاضلاب تهران را برای ادامهی کار و رفع موانع موجود پژوهش میدانی هیأت اعزامی و اهتمام همه جانبهی شهرداری و شورای شهر تهران برای حفظ، بازنمایی و بهرهبرداریهای آموزشی و سیاحتی از آثار به دست آمده را ضروری میکند.
