به گزارشافکارنیوز،نظام‌های سیاسی و فرهنگی ممکن است از کشوری به کشور دیگر و از قاره‌ای به قاره دیگر متفاوت باشند، اما فساد یک پدیده جهانی است. از پکن تا کابل و از مسکو تا مکزیکو سیتی، شهروندان هر از گاهی خبرهایی در مورد پرونده‌های فساد مالی می‌شنوند.
اما یک تفاوت بین آمریکا و بسیاری از کشورهای واقعاً بی‌قانون دنیا وجود دارد که برای واشنگتن از نظر استراتژیک مهم است: سیاستمداران فاسد آمریکایی همواره گیر می‌افتند، برخی اوقات به‌خاطر اینکه پا را از حد خود فراتر گذاشته‌اند، گاهی اوقات به‌خاطر تلاش یک دادستان بلندپرواز یا یک مسئول تحقیقی که تمایل دارد رسوایی یک سیاستمدار را افشا کند.
هیچ کس در نیویورک قدرتمندتر از ویلیام توید، رئیس بدنام سازمان سیاسی تامانی هال در سالهای پس از جنگ داخلی آمریکا نبود. وی در همه جا نفوذ داشت به‌خصوص در دفاتر حسابرسی، اما زمانی که در سال ۱۸۷۱ یکی از رقبای سیاسی توید شواهدی دال بر فساد مالی وی به روزنامه نیویورک تایمز ارائه داد، رئیس قدرتمند رسوا شد. توید بازداشت شد و پس از محکوم شدن در دادگاه به زندان فرستاده شد و در سال ۱۸۷۸ در سن ۵۵سالگی از دنیا رفت.
البته آمریکا هرگز نمی‌تواند به رتبه بالای کشورهای اسکاندیناوی در زمینه سلامت اداری برسد.
اما در کشورهای دیگر جهان مفسدان به‌دقت تعقیب و مجازات نمی‌شوند، برای مثال بر اساس مطالعه‌ای که سازمان ملل انجام داد، در افغانستان نیمی از شهروندان ناگزیرند تا برای دریافت خدمات عمومی اولیه به مقامات محلی رشوه پرداخت کنند.
در ازبکستان، خانواده رئیس جمهور اسلام کریم‌اف نه تنها کنترل دولت بلکه کل اقتصاد این کشور را در اختیار دارد. این کشور طی ۲۵ سال گذشته، بیش از یک میلیارد دلار کمک از واشنگتن دریافت کرده است. بیشتر این پول به جیب خانواده حاکم رفته است.
چین در حال اجرای یک نمایش عمومی در زمینه مقابله با فساد است، اما منتقدان میگویند دولت این کشور در حال استفاده از تحقیقات قضایی برای مجازات منتقدان و تحکیم قدرت ژی جینپینگ است.
