به گزارش افکارنیوز، به نوشته این روزنامه اعلام چارچوب توافق باعثشده است عده‌ای باور کنند ایران اکنون به عنوان بازیگری مسئولیت‌پذیر وارد(از نظر غرب) می‌شود. اما چنین خوش‌بینی این حقیقت را نادیده می‌گیرد که دولت فعلی ایران همچنان تاریخ استعماری(!) دیرینه و بلندپروازی‌های منطقه‌ای را با خود دارد.

نیویورک تایمز می‌افزاید: ایران قدرتی انقلابی با بلندپروازی‌های برتری‌جویانه و کشوری است که می‌خواهد برتری خود را در منطقه حفظ کند و در برابر قوانین تسلیم نمی‌شود. با وجود این دولت «باراک اوباما» رئیس جمهوری آمریکا امیدوار است توافق هسته‌ای «تأثیر فزاینده‌ای» روی ایران داشته باشد و تهران را متقاعد کند از نیات استعماری(!) خود دست بردارد.

نیویورک تایمز نوشت: ایران گستاخانه در برابر این نظم بین‌المللی مقاومت کرده و به توسعه مناطق نفوذش ادامه می‌دهد.

با آنکه معمولاً انقلاب اسلامی ایران به رهبری آیت‌الله روح‌الله خمینی معمولاً به عنوان آغاز دیدگاه‌های ایران دیده می‌شود، نیات برتری جویانه ایران به دوران صفویه در قرن شانزدهم برمی‌گردد. شاهان صفویه می‌خواستند از زیر یوغ عثمانی خارج شوند و ایران را به عنوان قدرت مهم در جهان باز تعریف کنند(ایران در سال ۱۵۰۲ به طور رسمی به عنوان کشوری شیعه مطرح شد).

این روزنامه ادامه می‌دهد، سران ضد آمریکایی انقلاب اسلامی ایران در سال ۱۳۵۷ ادعاهای ملی‌گرایی خود را در مورد گذشته افتخارآمیز ایران با ایدئولوژی اسلامی آمیخته و دولت اسلامی منحصر به فردی تأسیس کردند. آیت‌الله علی خامنه‌ای رهبر عالی ایران و سپاه پاسداران انقلاب اسلامی متناسب با آموزه لزوم صدور انقلاب اسلامی به کشورهای مسلمان روش‌های جنگی نامتقارن را باهدف ارتقای نفوذ ایران توسعه داد.

ایران معمولاً در این روند به عنوان محافظ اسلام در کشورهای یمن و بحرین اقدام می‌کرد و توانست شبکه‌ای از شیعه به وجود آورد که شامل حزب‌الله لبنان، حوثی‌های یمن و سپاه قدس در عراق است. ایران تنها خود را به سیاست‌های فرقه‌ای محدود نکرده، بلکه برای تقویت موقعیت منطقه‌ای‌اش با بازیگران سنی نیز ارتباطات دوستی برقرار کرده است. در این زمینه می‌توان به روابط تهران با حماس و گروه جهاد اسلامی در غزه اشاره کرد. ایران حتی با گروه‌های سنی در سودان روابط خوبی دارد که از قبل برای غزه سلاح ارسال می‌کرده‌اند.

نیویورک تایمز افزود: آیت‌الله علی خامنه‌ای در فوریه ۲۰۱۳(بهمن / اسفند ۱۳۹۲) با اشاره به مذاکرات هسته‌ای ایران و گروه ۵ + ۱ گفت: من دیپلمات نیستم، من انقلابی‌ام. ایرانی‌ها از دیرباز بلند پرواز بوده‌اند و نباید انتظار داشت بر سر اصولشان سازش کنند.