بهروز بهزادي در روزنامه اعتماد نوشت:

رییس سازمان صدا و سیما در یک سمینار فرهنگی مژده داد که پنج شبکه دیگر به شبکه‌های موجود تلویزیونی کشور افزوده می‌شود. باید از آقای ضرغامی پرسید که برای سازمان متبوع شما کیفیت مهم است یا کمیت؟ اگر وی به این پرسش که همه ما پاسخ آن را خوب می‌دانیم جواب دهد، آنگاه باید افزود که شبکه‌های موجود چه دستاورد مهمی داشته‌اند که اکنون باید شاهد ایجاد پنج شبکه دیگر نیز باشیم.

از آنجا که آقای ضرغامی گفته است، نوع کار صدا و سیما مواجهه با مخاطب انبوه است، این فرض که پنج شبکه جدید تخصصی خواهند بود و مخاطبان جدیدی را از کیک مخاطبان جامعه ایران نشانه خواهند رفت، مردود است و در آینده شاهد حضور شبکه‌هایی خواهیم بود شبیه شبکه‌هایی که داریم؛ شبکه‌هایی که به چند سریال دل‌خوش کرده‌اند و شاید مدیران شبکه‌ها فرصتی برای بررسی بقیه برنامه‌ها ندارند.

باید به آقای ضرغامی گفت شما به این دلیل که سال‌ها مدیر صدا و سیما بوده‌اید، این نظر مرا تایید می‌کنید که شبکه‌های رادیویی و تلویزیونی وقتی موفق محسوب می‌شوند که بیننده برای شنیدن یا دیدن برنامه‌های آنها لحظه‌شماری کند، به گونه‌یی که مدیران شبکه‌ها با افتخار اعلام کنند، ماهواره را آزاد کردیم ولی درصد بسیار اندکی از مردم به برنامه‌های ماهواره توجه می‌کنند.

بقیه، مخاطبان صدا و سیمای کشورند. من به مقتضای شغلم شمار زیادی از جوانان خوشفکر را در رشته برنامه و سریال‌سازی می‌شناسم که فرصتی برای تهیه برنامه‌های خود ندارند و اگر درهای صدا و سیما به روی همه آنها گشوده شود انقلابی در برنامه‌ها به وجود خواهد آمد. در ضمن گفتنی است اکثر شبکه‌های تلویزیونی دنیا با کادری اندک اداره می‌شوند.

با کادرهای اندک اما متخصص، می‌توان بودجه‌یی را که صرف بدنه متورم و متراکم بخش‌های غیرتولیدی می‌شود به تولید و برنامه‌های زنده اختصاص داد و از جوانانی که توانایی اداره آنها را دارند دعوت به همکاری کرد، آنگاه می‌بینیم چگونه مخاطبان ماهواره‌ها رو به کاهش می‌گذارند و مخاطبان صدا و سیما رو به افزایش.

البته من خوب می‌دانم دیکته که بنویسید غلط نیز در آن پیدا می‌شود. همین چند سریال تلویزیون که هفتگی و روزانه پخش می‌شوند، منتقدان فراوانی دارند، ولی نباید نگران شد، چرا که کار خوب از میان نقد و نظر بیرون می‌آید. همین سریال‌ها اگر چند برابر می‌شد، قطعا مخاطبان تلویزیون هم چندبرابر می‌شدند. منتها مشکل کار اینجا است که در کشور ما ایران در برابر هر یک آدم متخصص، صدها نفر کارمند ستادی داریم که بودجه افزایش متخصصان را می‌بلعند.

همینطور است در صداو سیما. اگر از کارمندان ستادی بکاهیم و بر برنامه‌سازان بیفزاییم مطمئن باشید که همین سریال‌ها چند برابر خواهند شد. مگر نه این است که رسانه جز برنامه‌های خبری، روی شاخ تهیه‌کننده و کارگردان و نویسنده و مجری و هنرپیشه می‌چرخد.

در پایان جای این پرسش مهم باقی می‌ماند که اگر صدا و سیما وظیفه‌یی برای توسعه کشور دارد می‌تواند با ایجاد شبکه‌های جدید به کمک بخش کشاورزی و حتی صنعت کشور برخیزد.

مثلا وجود يك شبكه كشاورز ميتواند تحول عظيمي در كشاورزي سنتي كشور ايجاد كند و به كشاورزان روشهاي جديد كاشت و برداشت، باغداري، پيوند و استفاده از آبياريهاي متراكم و قطرهيي را آموزش دهد و بر محصول كشاورزي كشور بيفزايد يا با ايجاد يك شبكه تخصصي فيلم و سريال ـ مثل ساير كشورهاي دنيا - با انتخاب آثار پرجاذبه بخشي از مخاطبان ماهواره را جذب كند. و آخر اينكه پيشنهاد از اين نوع فراوان است، به شرط آنكه مسوولان صدا و سيما بخواهند.