به گزارشافکار خبر،در اوج جوانی وقتی در حال جنب‌و‌جوش و تلاش هستیم کمتر به این نکته می‌اندیشیم که ایامی نیز خواهد رسید که توان انجام چندین کار همزمان و یا فعالیت در ساعات طولانی در طی یک روز را نخواهیم داشت.
دورانی که در علوم مختلف از آن با نام سالمندی یاد می‌شود و هرگاه که این نام به میان می‌آید تنها نکات منفی مانند بیماری، کهولت، ناتوانی و زوال به یادها می‌آید.
اما آیا واقعا سالمندی مساوی با زوال است و پیری می‌تواند عاملی بر این احساس باشد که فرد دیگر برای ادامه حیات در این دنیا نیازمند یاری افراد و خانواده خود خواهد بود؟
اصلا واژه‌ی پیری در مقابل واژه‌ی جوانی چگونه معنا خواهد شد آن هم در جامعه‌ای که افراد سالخورده آن بشاش‌تر و پرانرژی‌تر از نسل جوان آن هستند؟
چگونه می‌توان با وجود کهنسالی به طریقی زندگی کرد که از یک تهدید زندگی، به یک فرصت برای زندگی بهتر استفاده کرد؟
در جامعه‌ی ما معمولا به افراد پیر و سالمند به چشم افرادی نگاه می‌شود که دیگر توان کار و فعالیت نداشته و همانند باری اضافی بر پیکره‌ی کشور تبدیل شده‌اند البته افرادی نیز هستند که هنوز این سالمندان را کوله‌بار تجربه داشته و احترام این افراد را برخود واجب می‌دانند.
* دوران طلایی بازنشستگی
بازنشستگی دورانی است که در اکثر کشورهای توسعه یافته، افراد پس از آنکه به آن مرحله می‌رسند برای خود و زندگی پس از بازنشستگی برنامه‌ریزی کرده و سعی میکنند تمام کارهایی را که به خاطر مشغله زیاد قادر به انجام آن نبودند، انجام دهند.
فرید براتی مسئول دبیرخانه شورای سالمندی در خصوص چالش‌های دوران بازنشستگی می‌گوید: یکی از چالش‌های مهم دوران سالمندی، بازنشستگی و مشکلات پیش‌روی بازنشستگان است مخصوصا در کشور ما و به دلیل پایین‌بودن حقوق سالمندان و بازنشستگان و پایین‌بودن سن بازنشستگی در ایران، این چالش بیشتر احساس می‌شود.
وی در ادامه افزود: اغلب بازنشستگان ما پس از پایان دوران خدمت خود در شغلی که برعهده داشته‌اند و دریافت حکم بازنشستگی باید به دنبال شغلی دیگر باشند تا مخارج زندگی را پس از ۳۰ سال کار تضمین یا حداقل تا حدودی تامین کنند و معمولا شغل پیش‌روی این افراد کارکردن بر روی تاکسی و مشغول‌شدن در آرژانس مسکن است.
* تفکرات سالخورده، تهدید دوران سالمندی
حسین نحوی نژاد معاون امور توانبخشی سازمان بهزیستی کشور در خصوص تفکر سالخورده و تهدیدی که برای افراد بالای ۶۰ سال دارد می گوید: سالمندی می‌تواند یک فرصت و با یک تهدید باشد که مسیر ساختن هر کدام به طرز تفکر افراد از پیری و فرهنگشان باز می‌گردد.
وی در ادامه افزود: ما باید بتوانیم این طرز تفکر را در افراد ایجاد کنیم که هیچ سن‌و‌سالی هم معنی و مترادف با ناتوانی، از کارافتادگی و استهلاک نیست تا شاید کمی از پیری زودرس در جامعه کاسته شود.
افراد بسیاری در جامعه زندگی میکنند که با وجود جسم توانا و سنوسال کم اما دچار پیری زودرس بوده و از لحاظ روحی مسن تلقی میشوند و این در حالی است که در مقابل افراد سالخوردهای هستند که هر روز صبح برای شادابی و نشاط خود به پارک ها رفته و با ورزش جسم خود را که دچار کهولت شده به روح خود که هنوز سرزنده و شاداب است نزدیک میکنند.
