الإمامُ الرِّضا عليه‏السلام :

حَرَّمَ اللّه‏ُ السَّرِقَةَ لِما فِیه[ا] مِن فَسادِ الأموالِ وقَتلِ النَّفسِ لَو کانَت مُباحَةً، ولِما یَأتی فی التَّغاصُبِ مِنَ القَتلِ والتَّنازُعِ والتَّحاسُدِ، وما یَدعُو إلى تَرکِ التِّجاراتِ والصِّناعاتِ فی المَکاسِبِ، واقتِناءِ الأموالِ إذا کانَ الشَّیءُ المُقتَنى لا یکونُ أحَدٌ أحَقَّ بهِ مِن أحَدٍ. وعِلَّةُ قَطعِ الَیمینِ مِنَ السّارِقِ؛ لأ نّهُ یُباشِرُ الأشیاءَ بِیَمِینِهِ، وهِی أفضَلُ أعضائهِ وأنفَعُها لَهُ، فَجُعِلَ قَطعُها نَکالاً وعِبرَةً لِلخَلقِ لِئلاّ یَبتَغُوا أخذَ الأموالِ مِن غَیرِ حِلِّها، ولأ نّهُ أکثَرَ ما یُباشِرُ السَّرِقَةَ بیَمینِهِ.

امام رضا علیه‏السلام:

خداوند دزدى کردن را حرام فرمود، چون اگر مباح بود موجب تباهى اموال و آدم کشى مى‏شد و به خاطر این که غصب اموال‏یکدیگرمایه‏کشتار ودرگیرى‏و حسد ورزى نسبت به یکدیگر مى‏شود و نیز چون موجب مى‏شود که تجارت و پیشه‏ورى ترک شود و اموال و ثروتهاى ناحقّ و ناروا به دست آید.
و علّت بریدن دست راست دزد آن است که وى با دست راست خود با اشیاء تماس دارد و این دست بهترین و کار آمدترین عضو بدن اوست. پس بریدن‏آن کیفرى است براى دزد و درس عبرتى است براى دیگران که درصدد تصرف اموال از راه غیر حلال بر نیایند و نیز چون بیشتر با دست راستش مرتکب دزدى مى‏شود.

نور الثقلین: ۱ / ۶۲۷ / ۱۸۳ منتخب میزان الحکمة:

منبع:پایگاه۵۹۸