دكتر مهرداد تبريزيان، عضو هيات علمي موسسه تحقيقات گياه پزشكي و مجري طرح در گفتوگو ايسنا، اظهار كرد: در كشور، حدود ۱۶۰ هكتار زمين زير كشت سيب داريم كه كرم سيب يكي از آفات كليدي اين باغات محسوب ميشود و ميتواند در صورت عدم مبارزه و كنترل تا ۹۵ درصد به اين باغها آسيب و خسارت وارد كند.

وی با بیان این که ظرفیت تولید سیب در کشور، دو میلیون و ۶۰۰ هزار تن است، تصریح کرد: از آنجا که سم‌پاشی به عنوان روش مرسوم برای محیط زیست و سلامت مصرف‌کنندگان مضر بوده، یکی از روش‌های جایگزین آن در دنیا استفاده از فرمون است.

عضو هیات علمی موسسه تحقیقات گیاه پزشکی افزود: فرمون موادی است که حشرات ماده برای جلب حشرات نر و جفت‌گیری از خود منتشر می‌کنند. در این طرح این ماده را به صورت مصنوعی و با فرمولاسیون روغن، سم و فرمون مصنوعی تهیه کردیم تا با قرار دادن چند قطره از آن بر روی درختان بتوانیم حشرات نر را جذب کنیم.

تبریزیان با بیان اینکه حشرات نر در برخورد با این فرمون‌های مسموم فریب خورده و از بین می‌روند، خاطرنشان کرد: در تمام کشورهای پیشرفته دنیا از جمله اکثر کشورهای اروپایی، چین، هند، مالزی، آمریکا و … برای کاهش سموم شیمیایی، از فرمون به عنوان یک روش بیولوژک برای مبارزه با حشرات و آفات استفاده می‌کنند اما تا کنون به دلیل گران‌قیمت بودن فرمون‌های وارداتی در ایران استفاده نشده است.

وی با اشاره به اینکه دانش فنی تولید فرمون کرم سیب داخلی در اختیار موسسه تحقیقات گیاه پزشکی است به ایسنا گفت: استفاده از این روش می‌تواند مزایایی مانند حذف سم‌پاشی را در پی داشته باشد و سبب تولید محصول سالم و عاری از سموم شیمیایی، حفظ محیط زیست سالم، حفظ عوامل مفید در محیط‌های کشاورزی مانند کفش دوزک، زنبور تریکو گراما و … و حفظ سلامت مصرف کنندگان شود.

تبریزیان در خصوص مراحل تولید این فرمون به ایسنا گفت: این فرمون در مرحله تولید آ‌زمایشگاهی است و در تست‌های آزمایشی خود در باغ یک هکتاری دماوند به این نتیجه رسیدیم که میزان آلودگی محصول کرم سیب با استفاده از روش سم پاشی ۶/۱ درصد و با استفاده از فرمون ۱۰.۲ درصد بوده است و این در حالی است که این میزان در صورت استفاده از هیچ یک از این روش‌ها به ۴۲.۵ درصد رسیده است.

عضو هيات علمي موسسه تحقيقات گياه پزشكي در پايان با اظهار اميدواري نسبت به اثر بيشتر فرمونهاي توليد شده نسبت به پلات سم پاشي در درازمدت تصريح كرد: فرمونهاي توليد شده از هزينه بالاتري براي كشاورز برخوردار است كه براي كاهش قيمت تمام شده آنها بايد تمهيداتي مانند توليد انبوه از سوي بخش خصوصي و افزايش مصرف اين مواد از سوي كشاورزان و اختصاص يارانه از سوي دولت براي مصرف توسط كشاورزان انديشيده شود.