به گزارش همشهرياقتصاد، تركان تاكيد كرد : من در پیشگاه الهی استغفار میکنم که این پروژه مهم را به بنیاد مستضعفان واگذار کردم. از خدا طلب مغفرت میکنم؛ عین حقیقت است. در آن زمان ده شرکت خصوصی در قالب یک کنسرسیوم برای ساخت این آزاد راه اعلام آمادگی کردند. از آن طرف هم بنیاد مستضعفان متقاضی بود، بنده تصمیم گرفتم این پروژه را به بنیاد واگذار کنم که البته اشتباه بزرگی را مرتکب شدم.

وی گفت: راه نجات این است که انتخاب پروژه از مجرای سیاسی برگردد به مجرای حرفه‌ای. براساس رقابت‌های سیاسی - انتخاباتی پروژه برای حوزه حمل‌ونقل تعریف نشود، بلکه این پروژه‌ها بر مبنای تقاضای حمل‌ونقل چه حمل‌ونقل بار و چه حمل‌ونقل مسافر تعریف شود.

ترکان در بخشی از این گفتگو از نمایندگان مجلس به عنوان بخش دیگری از مشکلات وزارت راه و ترابری یاد کرد و گفت: در پروژه‌های وزارت راه در واقع اسیر " فشار تراپی " می‌شویم. فشار تراپی هم به این گونه است که نمایندگان مجلس به لحاظ موقعیت‌های منطقه‌ای که دارند علاقه‌مند هستند که در دوره جدید نیز رای آورند.
طبیعی است که اینها تلاش می‌کنند فهرست پروژه‌های تکلیفی وزارت راه و شهرسازی را اضافه کنند تا راه را برای انتخاب دوباره خود هموارتر کنند.

وي افزود: الان متاسفانه راه طبیعی انتخاب پروژهها را طی نمیکنیم بلکه در مجلس پروژههای تکلیفی بر اساس بده بستانهایي که مبنای حرفهای ندارند اضافه میشود و نتیجه این میشود که تعداد پروژهها آنقدر زیاد میشود که وقتی منابع مالی طرحهای عمرانی را به آن هااختصاص میدهیم به هر پروژه مقدار کمی میرسد و در نتیجه عمر پروژهها طولانی میشود ؛ لذا گاهی اوقات پروژههایي داریم که بیش از ۱۵ سال است از زمان کلنگزنی آن هامیگذرد که هنوز هم به پایان نرسیده است.