قطع یارانه یک خانواده یتیم در یاسوج

وضعیت اقتصاد کشور این روزها آنقدر بد شده است که یک مرد با زحمت های بسیار زیادی نانی بر سفره زن و بچه اش می برد یکی با کارگری و سختی های آن، دیگری با مسافر کشی و زحمت آن و برخی نیز کارمند دولت و شکرگزار کار خود هستند یک مرد با قدرت و توان جسمی که دارد می تواند هر کاری هر چند سخت را انجام دهد که شب با دست پر به جمع خانواده اش برود دست فروشی، کشاورزی، کارگری می کند اما در هر صورت مرد است اما وای به روزی که این کارها و تمام وظایف یک مرد بر دوش مادری زحمت کش بیفتد مادری که با دو فرزند و یک نوه اش در یک خانه که هر چند نمی توان اسم آن را خانه گذاشت چرا که تنها این خانه تنها سقف دارد و چند دیوار زندگی می کنند.

زیر این سقف دختری با زندگی بسیار تلخی زندگی می کند، زندگینامه ای که وقتی شنیدم اشک در چشمانم جمع شد همان گونه که اشک را هنگام صحبت کردن با شهین 26 ساله دیدم.

برای تهیه یک گزارش در باره زندگی این خانم جوان به محل زندگی اش رفتم یعنی در اول سوژه من زندگی تلخ این خانم بود اما وقتی که زندگی خانواده اش را دیدم ترجیح دادم این گزارش را در دو موضوع بنویسم.

شهین و مادرش جلوی درب خانه به استقبال من آمدند و با صمیمیتی خاص به خانه شان دعوت شدم خانه و حیاطی بسیار کوچک به گونه ای که این حیاط کوچک پر از وسایلی بود که در خانه جایی برای آنها نبود  و خدا می داند اگر بارانی ببارد چه بر سر این وسایل می آید.

به اتاق پذیرایی آنها رفتم البته نمی توان گفت اتاق مهمان ها، چرا که تنها یک قالی جا داشت و یخچال که آن هم خراب و سایر وسایل از جمله بالش هایشان در آن اتاق بود و من نیز گوشه ای از اتاق نشستم.

چند لحظه اول فقط سکوت کردم با همه وجودم فقر و محرومیت این خانواده  چهار نفری را حس کردم سکوت در آنجا پر از حرف بود اما از صحبت کردن و بودن در آنجا خجالت کشیدم که چرا نباید  مسئولان ما از این خانواده ها اطلاع داشته باشند از مرکز شهر دور نیستند اما مسئولان از آنها خیلی دورند.

سکوت با حرف های مادر 46 ساله شهین شکست فقر و محرومیت را در دل پردرد این مادر دیدم مادری که از سال 76 یعنی بعد از فوت همسرش سه بچه اش را یک تنه بزرگ کرده است اما روزگار فرصت نداد و یکی از بچه هایش نیز در سن 24 در اثر سکته قلبی جانش را از دست داد و خودش ماند و دختر و پسرش و چند سالی است که نوه اش نیز به آنها اضافه شده است.

این مادر فقیر بود اما وجودی گرم و صمیمی و پر از محبت داشت  این مادر از قصه زندگی خودش و دختر 26 ساله اش که در 14 سالگی ازدواج کرد و در 17 سالگی طلاق گرفت گفت.

وی گفت: سال 76 شوهرم فوت کرد و من ماندم و سه فرزند قد و نیم قدم بزرگشان کردم اما یکی از پسرانم در اثر سکته قلبی جانش را از دست داد یکی دیگر از پسرهایم نیز هم اکنون 23 سال دارد اما او نیز بیمار است و بیکار اما دخترم که سرنوشتی تلخ تر از خودم دارد.

این مادر رنج کشیده که حتی طریقه نشستنش دردناک بود گفت: شهین  7 سال داشت که پدرش ار دنیا رفت  و من مجبور شدم در 14 سالگی او را شوهر دهم اما ای کاش هیچوقت این کار را نمی کردم.

آه و ناله هایی که هر از چند گاهی این مادر می کشید، اشکی که در چشمانش جمع می شد و هر چند لحظه ای قطره ای  از آن بر روی گونه های سوخته اش می ریخت  لحظه های دردناکی را رقم زده بود.دیدن اشک یک مادر برای من که  طاقت دیدن اشک مادر خودم را ندارم سخت بود.

در میان دیوار خانه جمله ای توجهم را جلب کرده بود روی دیوار نوشته بود "روزگار بر خلاف آرزوهایم گذشت" این جمله را شهین وقتی کلاس سوم راهنمایی بود نوشته است اما به راستی روزگار بر خلاف آرزوهایش گذشت.

از این مادر در باره مخارج زندگی اش و اینکه از کجا آن را تامین می کند پرسیدم که در جواب گفت: در آمد من از یارانه و 40 هزار تومانی است که بهزیستی هر دو ماهی یک بار به حساب ما می ریزید است اما باز هم خداراشکر.

از خانه اش پرسیدم اینکه آیا مال خودشان است یا اجاره ای گفت: این خانه را 19 سال قبل توسط کمیته امداد برای ما ساخته شده است که بعد از این مدت نیاز به تعمیرات زیادی دارد.

شنیدن ادامه حرف های این مادر برایم قابل تحمل نبود چرا که مادران فرشته های روی زمین هستند و دیدن دل شکسته این مادران دلی سخت تر از سنگ می خواهد.

ادامه صحبت هایم را با شهین 26 ساله ادامه دادم:

شهین گفت: در 14 سالگی با پسری که همسایه عمه ام بود و به اصرار آنها  ازدواج کردم بچه بودم و نادان و کسی نبود که برایم از این خانواده و این پسر تحقیق کند آنها گفتند پسر خوبی است من نیز قبول کردم و تن به ازدواج دادم به امید انکه بتوانم هم باری از دوش مادرم بردارم و هم خودم زندگی خوبی داشته باشم اما اینها همش خیال بود چرا که این ازدواج تنها سه سال طول کشید و من ماندم و پسرم که در کنار مادرم زندگی می کنم.

وی ادامه داد: رضا یک سال داشت که به دلیل اعتیاد همسرم ازش جداشدم و به جای مهریه ام رضا را قبول کردم با اینکه می دانستم وضعیت مالی مادرم خوب نیست اما چاره ای نداشتم و به خانه مادرم آمدم.

این خانم جوان 26 ساله گفت: هم اکنون پسرم 8 سال سن دارد با مدرک دیپلمی که دارم زیاد دنبال کار گشتم اما نبود و مجبور می شدم که به کار آزاد یا کار در مغازه ها و یا جاهای دیگر تن دهم  وقتی کاری پیدا می شد و چند روزی در انجا کار می کردم وقتی متوجه می شدند که من مطلقه هستم متاسفانه پیشنهاد دوستی و کارهای غیراخلاقی به من می دادند من نیز دیگر نمی ماندم  به همین خاطر ترجیح می دهم دیگر سراغ کار نروم.

شهین مادر رضای 8 ساله ادامه داد: امسال به دلیل وضعیت مالی نا مناسب لباسی برای رضا نخریدم همسایه مان یک جفت کفش به پسرم داد اما این یک جفت هم برایش گشاد است.

وقتی دل پر درد شهین از نخریدن حتی یک لباس برای پسرش را شنیدم با خودم گفتم ای کاش می توانستم حداقل یک دست لباس یا کفش یا هر چیز دیگری برای رضا بگیرم تا جلوی هم سن و سالانش احساس حقارت نکند و بتواند با لباس و کفشش پز دهد.

بر دیوار خانه شان تابلویی نصب بود که دست خط شهین بود شهین قبلا کلاس معرق کاری رفته است  اما حالا به دلیل اینکه کارگاه آنها چوب ندارد دیگر کار نمی کند ادامه صحبت های شهین را گوش دادم.

شهین گفت: در میان این همه مشکلات اما یارانه هر چقد هم کم بود اما کمک هزینه ای برای من و رضا بود اما همین را هم سال 94 قطع کردند و وقتی پیگیری کردم گفتند یارانه به عنوان یک خانواده پر درآمد قطع شده است و هم اکنون امرار معاش من و پسرم بر دوش مادرم است و چهل هزار تومانی  است که بهزیستی به ما می دهد قطع یارانه را پیگیری کردم و قرار است اخر همین ماه جواب نهایی آن بیاید.

قطع یارانه شهین و پسرش به عنوان یک خانواده پر درآمد جالب است یا واقعا این خانواده پر درآمد است که طبق شواهد من نیستند و یا هم دولت یارانه ها را شانسی قطع می کند که ببیند چه کسی اعتراض می کند و چه کسی نمی کند و هیچ اطلاعاتی از افراد پر درآمد ندارد.

از شهین پرسیدم تو که چهره زیبایی داریپسه جرا دوباره ازدواج نمی کنی آیا خاستگار نداری؟  گفت: چرا خاستگار دارم اما می ترسم سرنوشت پسرم مانند سرنوشت پدرش شود .پدر رضا هم فرزند طلاق بود که مادرش ازدواج کرد هم اکنون در زندان است .نمی خواهم سرنوشت رضا این گونه شود با همه سختی ها  بزرگش می کنم.

از این مادر 26 ساله از وضعیت روحی رضا پرسیدم گفت: معلمان رضا می گویندرو منزوی  و در کلاس خیلی ساکت است و حالت افسردگی دارد اما وضعیت درسش خوب است.

رضا 8 سال دارد پسر 8 ساله چه می داند در اطرافش چه می گذرد شاید او فهمیده است در 8 سالگی باید یک مرد باشد اما سخت است نمی تواند بچگی نکند.رضا نمی تواند تبلت، دوچرخه اسباب بازی و خیلی چیزهای دیگر در دست هم سن و سالانش ببیند اما چیزی نگوید.

مادر رضا می گوید: وقتی رضا تبلت یا دوچرخه دوستانش را می بیند بهانه می گیرد اما من هر بار با این شرط که اگر قبول شدی برایت می گیرم سرگرمش می کنم که فراموش کند اما برای دیدن شبکه کودک و پویا به خانه همسایه مان می رود.

گزارش ما تمام شد و رضا از مدرسه به خانه آمد حتی حاضر نشد به اتاق بیاید اما خودم بیرون رفتم و دیدمش و با خنده حالش را پرسیدم  اما پرید در اتاق دیگر و خودش را پنهان کرد بعد از چند دقیقه به زور مادرش آمد اما سرش را بلند نکرد و به مادرش چسبیده بود من انزوا و گوشه گیری را نه تنها در صورت رضا بلکه در صورت مادرش  و از برخوردهای مادرش  هم دیدم مادر همچون پسر دچار انزوا و گوشه گیری شده است.

اما رضای گوشه گیر 8 ساله که در یک سالگی  دیگر پدری نداشته است  10 سال دیگر در جامعه ما چه آینده ای خواهد داشت آیا عقده نداشتن یک تبلت یا یک دوچرخه یا یک لباس نو در آینده او تاثیر ندارد.

کاش می توانستم هر چند کم اما کمکی به این خانواده می کردم یا حدقل تبلت یا دوچرخه و یاهم دیجیتالی برایش بخرم شاید آینده ای دیگر برایش رقم بخورد و حصرت نداشته هایش  در کودکی مشکلی برای آینده  اش نشود.

در میان صحبت های شهین یک جمله قابل تحمل بود اینکه هیچ کدام از فامیلهایشان به آنها سر نمی زد وقتی پرسیدم چرا گفت: کسی فقیر شد شد دیگر کسی سراغش را نمی گیرد. اما به راستی چرا؟

مگه نه  اینکه ائمه اطهار بارها فرموده اند هرکس با شکم پر بخوابد اما همسایه و یا فامیلش با شکم خالی بخوابند  آن فرد مسلمان نیست.

به دلیل در نظر گرفتن آبروی این خانواده و عدم رضایت شهین و مادرش از به کار بردن تصاویر بیشتر و فامیلی آنها در این گزارش خودداری شده است اما اگر فردی قصد کمکی هر چند کم را داشته باشد ما می توانیم آدرس محل زندگی این افراد را در اختیار آنها قرار دهیم.

سایت تخصصی ایل بانو تنها سایت بانوان در استان است که مشکلات و درخواست های بانوان و سایر افراد را به جامعه و مسئولان انتقال می دهد به همین دلیل این سایت از فریبا رحمان پور مدیرکل امور بانوان و خانواده استانداری کهگیلویه و بویراحمد همچنین زهرا زمانی دبیر شورای شهر یاسوج در خواست می کند برای بررسی برخی از مشکلات این خانواده بی سرپرست دیداری با این خانواده داشته باشند ما نیز همکاری لازم را خواهیم داشت.