به گزارش واحد مرکزی خبر به نقل از شبکه تلویزیونی رویترز، دارماسالا در کوهپایه های هیمالیا خانه دالایی لاما رهبر بودایی های تبت و شهری است که در ان راهبان با مسافران معاشرت دارند اما طرح اجباری "بازآموزیِ" چین و سرکوب شدید صومعه های بودایی تبت سبب شده است تا ده ها نفر جوانان این شهر که اغلب راهب یا راهبه هستند، خودسوزی کنند.

تاکنون دستکم شش تن بر اثر خودسوزی کشته شده اند.

این اقدامات شوکه کننده و اعتراض آمیز، دالایی لاما و نسل جدید سیاستمداران تبعیدی در هند را بر سر یک دوراهی سیاسی و اخلاقی قرار داده است.

موج خودکشی ها نشانه درماندگی جوانان تبت از شصت سال زندگی در زیر حاکمیت پکن است.

خودکشی ها همچنین به طرح پرسش های مذهبی درباره پرهیز از خشونت منجر شده و به اختلافات میان دالایی لاما و شیوه مسالمت آمیز وی در قبال چین با فعالانی که قصد مبارزه برای استقلال دارند، دامن زده است.

تبعیدی ها از آن بیم دارند که همزمان با افزایش سختگیری های چین بر صومعه های سازش ناپذیری مانند کرتی در استان سیچوان این کشور، فرهنگ هزار ساله آنها نابود شود.

براساس اظهارات راهبان هم اکنون چهار ایستگاه پلیس داخل معبد کرتی قرار دارد و علاوه بر نصب دوربین های مداربسته امنیتی در معبد، نیروهای امنیتی گاه شبانه به اقامتگاه راهبان حمله می کنند.

کرتی رینپوش که سرپرستی و اداره معبد کرتی را از داخل صومعه دیگری در هند بر عهده دارد، اوایل این ماه در جمع نمایندگان کنگره امریکا گفت نیروهای امنیتی، متون مقدس را با چاقو پاره کرده و راهبان را به لگد کردن عکس های دالایی لاما واداشته اند.

موج تازه خود سوزی ها در میان راهبان تبت از خودکشی یک جوان ۲۰ ساله در ۱۶ مارس آغاز شد و از آن زمان تاکنون ۱۱ شهروند تبتی به خود سوزی مبادرت ورزیده اند.

لوبسانگ سانگای، نخست وزیرِ در تبعید تبت نیز در موقعیتی دشوار قرار دارد.

از یک سو، هم نسل هایش که پیشرفتی را در روش محافظه کارانه دالایی لاما در قبال چین نمی بینند، او را تحت فشار گذاشته اند و از سوی دیگر سانگای بار مسئولیت سنگینی را بر عهده دارد و باید از شعله ور شدن تنش ها در تبت و به خطر افتادن جان هم وطنانش جلوگیری کند.

لوبسانگ گفت: ما مردم را به هیچ نوع اعتراضی داخل تبت تشویق نمی کنیم، زیرا پیامدهای ان را می دانیم.

مردم دستگیر و روانه زندان می شوند.

با وجود این دولت سانگای به نشانه همبستگی با جنبش اعتراضی در تبت موسوم به چهارشنبه سفید، چندین مراسم بر گزار کرده است. به خلاف خودسوزی جوانِ تونسی که موجی از انقلاب ها را در کشورهای عرب به همراه داشت، خودسوزی راهبان تبت به قیام گسترده مردمی منجر نشده است.

در عوض، از سال دو هزار و هشت تاکنون، شمار قابل توجهی از مردم تبت در روزهای چهارشنبه از رفتن به محل تجارت چینی ها خودداری می کنند، به صومعه ها می روند و با پوشیدن لباس سنتی به زبان خود گفتگو می کنند.