به گزارش تابناک،شهابباران جوزایی یکی از سه شهابباران پربار سالیانه است که در شرایط ایدهآل رصدی (آسمان تاریک و بدون ماه، هوای صاف و بدون ابر و حضور کانون بارش در سمتالرأس) و در شب اوج بارش میتوان در هر ساعت بیش از ۱۰۰ شهاب در آسمان دید. امسال بهدلیل حضور ماه بسیار پرنور نمیتوان تعداد زیادی از شهابهای کمنور را مشاهده کرد، اما میتوان چند ده شهاب پرنور را در طول شب مشاهده کرد.

شهاب‌باران معمولا وقتی ایجاد می‌شود که زمین از میان توده‌ای از ذرات برجامانده از دنباله‌دارها عبور می‌کند، اما سیارک ۳۲۰۰ فائتون سطحی سنگی دارد و به همین دلیل بعید به‌نظر می‌رسد بتواند ذراتی را به مدارش تزریق کند.

با این وجود، مدار بسیار بیضوی این سیارک موجب می‌شود فائتون هر ۱.۴ سال از عطارد به خورشید نزدیک‌تر شود و تحت بمباران بادهای خورشیدی شدید قرار بگیرد.

در سال ۲۰۰۹ / ۱۳۸۸، فضاپیمای STEREO - A ناسا مشاهده کرد که روشنایی سیارک در چنین وضعیتی دوبرابر می‌شود. کارشناسان با تحلیل اطلاعات بدست‌آمده متوجه شدند تشعشعات شدید خورشید در این موقعیت، ترک‌هایی در پوسته سنگی این سیارک ایجاد می‌کند که منجر به فوران گرد و غبار از سطح آن و در نهایت، گسترش سطح بازتابنده و افزایش روشنایی منجر می‌شود.

اما مشکل اینجاست که مقادیر اندازه‌گیری‌شده بسیار کم(حدود ۰.۰۱ درصد جرم ذرات موجود در مدار) است و نمی‌تواند حجم ذرات موجود در مدار فعلی را توجیه کند. این احتمال وجود دارد که سیارک ۳۲۰۰فائتون گذشته فعال‌تری داشته است.

ذرات شهاب‌باران موازی با هم حرکت می‌کنند، به همین دلیل به‌خاطر خطای دید پرسپکتیو تصور می‌کنیم که این ذرات از نقطه‌ای در آسمان خارج می‌شوند.

در شهاب‌باران جوزایی، این نقطه که کانون بارش نامیده می‌شود، در صورت‌فلکی جوزا قرار دارد و خوشبختانه در تمام طول شب بالاتر از افق قرار می‌گیرد؛ به همین دلیل می‌توان در تمام طول شب شهاب‌های جوزایی را مشاهده کرد.

یادتان باشد نمیتوان مسیر حرکت شهابها را از قبل تعیین کرد، به همین دلیل بهترین شرایط مشاهده شهاب وقتی حاصل میشود که بتوانید بیشترین مساحت از آسمان را زیرنظر داشته باشید. هرچه فاصله دورتی از ماه را زیرنظر داشته باشید، میتوانید شهابهای بیشتری مشاهده کنید.