به گزارش سیاستنامه،رهبر انقلاب در بخشی از این دیدار با بیان اینکه "استقامت کردن اساس کار است"، عنوان کردند: يک وزنه‏ى سنگين را آدم ضعيفى مثل بنده هم ممکن است بردارد و يک لحظه سرِ دست بلند کند؛ ليکن نمى‏تواند نگه دارد؛ آن را مى‏اندازد. قوى و کننده‏ى کار، کسى است که بتواند اين وزنه‏ى سنگين را ظرف مدت لازم سرِ دستش نگه دارد.

خیلى از ماها نیت‏هایمان خوب است و با نیتِ خوب وارد مى‏شویم؛ اما نمى‏توانیم این نیت را نگه داریم؛ این نیت در اثناى راه به موانعى برخورد مى‏کند؛ سایش پیدا مى‏کند؛ کمرنگ و ضعیف مى‏شود و احیاناً یک جاذبه‏ى قوىِ معارضى دل را - که جایگاه نیت، دل است - به سوى خودش جذب مى‏کند؛ یک وقت نگاه مى‏کنید، مى‏بینید اصلاً نیت رفت؛ نیت یک چیز دیگر شده؛ آن وقت راه انسان عوض مى‏شود.

اگر مى‏بینید بعضى‏ها «ربّنا اللَّه» را گفتند، اما امروز به جاى کعبه رو به بتکده دارند؛ شعارِ خوب را دادند، اما امروز ۱۸۰ درجه در جهت عکس آن شعار حرکت مى‏کنند، عاملش این است؛ نتوانستند نگه دارند. چرا نتوانستند؟ چون در اثناى راه، جاذبه‏ها پیدا مى‏شود.

لابد شنيده‏ايد که کسى نيت کرد چهل روز رياضت بکشد؛ اما روز دوم، روز پنجم، روز بيستم ناگهان عوامل شيطانى شروع به دخالت کردند؛ زنى با اين چهره وارد شد، غذايى با آن شکل جلويش گذاشته شد؛ پولى به آن صورت به او عرضه شد؛ لذا نتوانست خودش را نگه دارد؛ بنابراين تسليم شد و زحمات آن بيست روز و سى روزى هم که قبلاً کشيده بود، باطل شد. اينها ممکن است واقعيت داشته باشد؛ اما اگر واقعيت هم نداشته باشد، مفهوم نمادين آن براى ما درس‏آموز است.