ترکیه هم به جمع کشورهای تحریم شده پیوست

این روزنامه در سرمقاله روز جمعه خود افزود:
ترکیه متحد ' ناتو' است و یک پیمان متقابل دفاعی با واشنگتن دارد و در مقابل از کمک های اطلاعاتی آمریکا بهره مند می گردد و میزبان سلاح های هسته ای آمریکا در پایگاه هوایی 'اینجرلیک' نزدیک مرزهایش با سوریه است.
'ترامپ' از اول اوت /10 مرداد/ وزرای کشور و دادگستری ترکیه را ' اتباع اختصاصی معین شده' نامید و این دو را از تجارت با آمریکاییان و دسترسی به دارایی های مالی داخل خاک آمریکا منع کرد. ترامپ ضمنا دیروز /جمعه/ در توئیتی اعلام کرد که تعرفه واردات فولاد و آلومینیوم از ترکیه را دو برابر می کند.
هدف واشنگتن از این سخت گیریها بر آنکارا این است که 'رجب طیب اردوغان' رئیس جمهوری ترکیه 'اندرو برانسون' کشیش آمریکایی را که از سال 2016 به اتهام کمک به کودتای شکست خورده ژوئن همان سال زندانی است را آزاد کند.
ترامپ و اردوغان، الآن با هم گلاویز شده اند. این دو پیشتر در اجلاس ماه گذشته سران 'ناتو' در بروکسل، رفتاری دوستانه با هم داشتند. در بروکسل؛ ترامپ ، اردوغان را 'یکی از مردان قدر قدرت مورد دلخواه' خود نام برده بود. 
این تنش؛ فی نفسه خبر می دهد که روابط آمریکا - ترکیه به طرز خطرناکی فرسایش پیدا کرده است. ظرف یک دهه گذشته نارضایتی ها میان دو کشور جمع شده است.
**آیا ترکیه کماکان یک متحد آمریکاست؟
ترکیه و آمریکا دو کشوری هستند که بعد از جنگ جهانی دوم روابطی بسیار محکم با یکدیگر داشته اند. 
بعد از آمریکا؛ ترکیه دومین ارتش بزرگ را در ناتو دارد. ترکیه لنگرگاه جناح شرقی ناتو است و آنکارا همیشه ایام؛ همواره پلی بوده میان جهان اسلام و غرب.
اما، حاکمیت اردوغان که روز به روز هم خاص تر می شود از یک سو، و نیز ناآرامی های منطقه ناشی از جنگ سوریه، محلی از اعراب برای این اعتبار ترکیه باقی نگذارده است.
اردوغان در سال 2003 زمام قدرت را در ترکیه در دست گرفت و دست به یک سری اصلاحات چشمگیر زد. آنجا بود که به نظر رسید ترکیه دارد یک ' دمکراسی الگوی اسلامی' می شود که آرزوی پیوستن به اتحادیه اروپا را هم دارد. مشابه همین راه را، یک صد سال قبل ' مصطفی کمال آتاتورک' وقتی که ترکیه را به عنوان یک جمهوری سکولار طرفدار غرب بنیان گذاشت؛ پیموده بود.
اردوغان رهبر بزرگترین حزب اسلامگرای ترکیه است و با این شخصیت ؛ هیچگاه یک دمکرات واقعی نبوده است.
اردوغان در ماه ژوئن برای یک دوره دیگر به ریاست جمهوری انتخاب شد و به حکم قانون اساسی جدید که قدرت را تماما در تمرکز رئیس جمهور در آورده است؛ عملا کنترل نهادهای حکومتی را در قبضه خود درآورد. 
صاحب نظران سیاسی معتقدند که اگر این روند استمرار داشته باشد؛ بی چون و چرا؛ کشور ترکیه از درون منفجر خواهد شد.
اردوغان وجوه تمایز فراوانی باآتاتورک دارد.آتاتورک دمکراسی را درکشور، از بالا به جریان انداخت. محور کار را متمرکز بر نخبگان ساخت. کاملا مخالف این بود که دمکراسی را به صورت ارگانیک (زراعی) در کشور کشت کند و آن را از شهروندان شروع کند.
انتخابات ژوئن در فضایی برگزار شد که اردوغان رقیب چندان سرسختی نداشت.سالهاست اپوزیسیون وی بشدت در هم شکسته و بی اثر است. این اپوزیسیون از مردم بریده و هیچ آلترناتیو ( جایگزین) قابل قبولی برای اردوغان ندارد. مهمترین پایگاه مردمی اردوغان جوامع دینی کشورند که سالیان مدید به حاشیه رانده شده بودند.
**اردوغان در سال 2007 قوت قلب گرفت. 
در آن سال ارتش که تاکنون در راه حفظ شخصیت سکولار کشور؛ چهار کودتا انجام داده است، سعی کرد اجازه ندهد 'عبدالله گل' یکی از یاران اردوغان رئیس جمهور شود. چون گل بیش از حد مذهبی بود.
اردوغان با ارتش مبارزه کرد و انتخابات زودهنگام در کشور اعلام کرد. 'حزب عدالت و توسعه ' به پیروزی همه جانبه رسید و نامزد معرفی شده از جانب گل برنده شد. 
تجربه آن موفقیت و نگرانی ها از بابت جنگ داخلی سوریه و ترس از شیوع این جنگ به داخل خاک ترکیه، اردوغان را ترغیب کرد که رفتاری تهاجمی پیاده کند تابهتر بتواند از خود و خانواده و حزبش محافظت نماید. او ارتش را و سکولاریست ها را به حاشیه راند و اسلام و اسلام خواهان را در سطح جامعه و زندگی مدنی بیشتر مطرح کرد.
ریشه یکی از کشمکش های اخیر ترکیه با امریکا هم همین مسئله است. علت دشمنی آمریکا و ترکیه در این است که آنکارا با نیروهای کرد در سوریه می جنگد. این نیروها متحدان کلیدی آمریکا در جنگ با ' داعش' هستند. ترکیه ضمنا مقابل درخواست آمریکا از کشورهای جهان برای تجارت نکردن با ایران هم ایستاده است.
خشم ترکیه از آمریکا به این دلیل است که آمریکابه تقاضاهای مکرر آنکارا برای تحویل'فتح الله گولن' پاسخ نداده است.گولن که زمانی رفیق اردوغان بود و امروز به میل شخصی در پنسیلوانیای آمریکا در تبعید زندگی می کند. از سوی آنکارا متهم است که کودتای شکست خورده ترکیه را هماهنگ کرده است. ترکیه آمریکا را متهم می کند که با کودتاگران همدست بوده است. آمریکا می گوید که آنکارا مدارکی قانع کننده و مکفی برای استرداد گولن تحویل واشنگتن نداده است.
ترکیه گفته است تحریم های آمریکا را تلافی خواهد کرد. آنکارا تعداد 19 تبعه آمریکا به علاوه برانسون و همچنین سه تبعه ترک را که برای کنسولگری آمریکا کار می کنند بازداشت کرده است. مذاکرات سختی تاکنون میان دو طرف برای حل این دعوا انجام گرفته که همگی بی ثمر بوده است.
گفته شده است که در اجلاس ماه گذشته سران ناتو، ترامپ تصور کرده است اردوغان با آزاد شدن برانسون موافقت کرده است تا در ازاء آن اتباع ترک زندانی در اسرائیل آزاد شوند. این اتباع ترک ظرف چند روز آزاد شدند. اما در ازاء آن، ترکیه کشیش آمریکایی را آزاد نکرد و اصرارش این بود که آمریکا باید بانک دولتی 'هالک بانک' و یک مقام بانکی ترکیه را که به نقض تحریم های ایران متهم هستند عفو کند.
کنگره اخیرا با تصویب مصوبه ای جلوی تحویل دادن چند فروند جت جنگنده F-35 ساخت آمریکا به ترکیه را گرفت و آن را موکول کرد به آنکه وزارت دفاع آمریکا 'پنتاگون'؛ مطالعه و ارزیابی کند که نصب یک فروند موشک دفاعی S-400 روسیه که قرار است سال آینده تحویل داده شود، قابل رقابت با موشکهای دفاعی ناتو نیست. پنتاگون و ناتو نزدیکی روز افزون روابط آنکارا- مسکو را یک تهدید می شناسند.
آمریکا، تنها متحدی نیست که ترکیه با او عداوت می کند. اتحادیه اروپا هم دارد کم کم از ترکیه فاصله می گیرد. ترکیه درخواست عضویت در اتحادیه اروپا را داده است. این بلوک از این اقدام استقبال می کرد چون آن را مشوق اصلاحات سیاسی و اقتصادی در ترکیه و گره خوردن آن به کشورهای دمکراتیک می دانست. اما امروز شرایط فرق کرده است. با این رویه ای که اردوغان در پیش گرفته؛ پیش بینی نمی شود که در آینده نزدیک الحاق ترکیه به اتحادیه اروپا امکان پذیر باشد.
دراین خلال، دو کشور مجارستان و لهستان ثابت کرده اند که عضویت در اتحادیه اروپا لزوما به معنای حاکم شدن لیبرال دمکراسی در کشور نیست. 
اما ترکیه با این دو کشور قابل مقایسه نیست. ترکیه اقتصادی است بزرگتر از هر دو کشور مزبور، ضمن آنکه پیوندهایی طولانی تر و ژرف تر با ناتو و غرب دارد. این خطایی استراتژیک برای اتحادیه اروپا خواهد بود که ترکیه را قاطعانه وارد مدار خود نکند.
اقتصاد ترکیه که هم اکنون نیز ضعیف است و تحت قید و بند اتحادیه اروپا هم نیست و از طرفی هم زیر فشار تحریمهای آمریکا قرار گرفته است، رو به ضعیف تر شدن پیش می رود.
به دنبال جریمه شدن دو تن از وزرای کابینه ترکیه و همچنین اعمال تعرفه های جدید ؛ ارزش 'لیر' پول ملی ترکیه بشدت تنزل کرد. لیر امسال 20 درصد ارزش خود را از دست داده و اینک به پایین ترین ارزش خود رسیده است. 
سقوط لیر؛ بازارهای جهانی را هم به لرزه درآورده است.
اما آمریکا همچنان ظرفیت آن را دارد که سلطه اقتصادی بیشتری بر اردوغان داشته باشد، به خصوص اگرترکیه احتیاج به بسته نجات مالی 'صندوق بین المللی پول' پیدا کند. واشنگتن در این صندوق حق وتو دارد.
اگر تنش ها میان واشنگتن- آنکارا بالا بگیرد، دیگر از این رابطه متقابل چه خواهد ماند؟ آیا ترامپ و اردوغان قادر به ترمیم آن خواهند بود یا نه؟