والدین گاهی از سوال کردن زیاد فرزند خود کلافه می‌شوند و سعی می‌کنند با پاسخ‌های تلگرافی و کوتاه آن‌ها را از سر خود باز کنند. اما آن‌ها در سنی هستند که نیاز دارند، تعداد واژگان ذهنی شان را افزایش دهند و با پرسیدن و بحث و صحبت کردن والدین با آن‌ها این دایره واژگانی گسترش پیدا می‌کند
کودکانی که بیشتر صحبت می‌کنند محبوب‌تر خواهند شد و البته باهوش‌تر به نظر می‌رسند. به علاوه هرچه او به میزان بالاتری حرف بزند احتمال بیشتری دارد که رابطه‌ی نزدیک تری با پدر و مادرش برقرار کند و در دوره‌ی نوجوانی مسائل خود را بیشتر با آن‌ها در میان بگذارد. به همین دلیل والدین دوست دارند که فرزندشان بیشتر صحبت کند. کودکان از همان ابتدای به زبان آوردن آوا‌ها و هجا‌هایی که برای عموم قابل فهم نیست در حال گفتگو با والدین و دنیای اطراف خود هستند. برخی از کودکان زود و بعضی دیر زبان باز می‌کنند و اولین کلماتی که باید به زبان بیاورند را بیان می‌کنند.
«پروفسور لسی رسکورلا» تستی را طراحی کرده است که براساس آن کودکان تا رسیدن به دو سالگی باید تعدادی از کلمات را به زبان بیاورند در غیر این صورت به گفته وی، اگر یک کودک تا پایان ۲۴ ماهگی خود اکثر این لغات را نمی‌داند یا استفاده نمی‌کند، باید بگوییم که سرعت یادگیری گفتار در او پایین است.
این لغات شامل ۲۵ کلمه از ۳۱۰ کلمه‌ای است که باید در دایره لغت کودکان تا زمان رسیدن آن‌ها به ۳ سالگی قرار بگیرد.۲۵ کلمه‌ای که در این نوشته مطرح شده معمول‌ترین لغاتی هستند که هر کودک در زمان شروع به صحبت کردن آن‌ها را فرا می‌گیرد و به‌صورت مکرر در طول روز آن‌ها را بیان می‌کند.
کودکانی که در سن مقرر این تعداد کلمات را نمی‌توانند ادا کنند در گفتار خود دچار مشکل هستند. این امر علاوه بر نگرانی‌هایی که برای والدین به همراه دارد، موجب بروز مشکلاتی در روش‌های تربیتی و رابطه آن‌ها با فرزندانشان می‌شود. این مشکلات و نگرانی‌ها این سوال را پیش می‌آورد که آیا واقعا راهی برای فعال‌تر کردن بچه‌ها در صحبت کردن وجود دارد یا خیر؟
پژوهش‌ها به این سوال جواب مثبت می‌دهند. در ادامه به برخی توصیه‌ها برای تشویق کودکان به صحبت کردن می‌پردازیم:
۱-کودکان را وارد بحث کنیم:
فرض کنید سر سفره نشستید و در مورد نمک و مضرات و خواص آن صحبت می‌کنید. این مکالمه آن قدر سریع خواهد بود که کودک توانایی پردازش ذهنی آن را نخواهد داشت بنابراین درک زیادی از بحث در ذهن کودک شکل نخواهد گرفت و در نتیجه او هیچ راهی برای ورود به بحث و حرف زدن نخواهد داشت.
هنگامی که می‌خواهید فرزندتان وارد بحث شود آرام صحبت کنید، کلماتی که برای کودک آشناست را به زبان بیاورید و سعی کنید کودک را مورد خطاب قرار دهید. با این روش شما به کودک حس در جمع بودن را می‌دهید و از طرف دیگر به او فرصت می‌دهید پردازش ذهنی راجع به کلمات گفته شده را انجام دهد و آماده‌ی پاسخ دادن بشود.
۲-اشتباهات کودک با تکرار جمله‌ی صحیح، تصحیح کنید
شاید برای والدین این نوع تصحیح کردن اشکال زیادی نداشته باشد، ولی کودکی که هنوز سیستم شناختی و احساسی کاملی ندارد این روش را نوعی حمله به خود؛ آن هم از طرف مراقبینش می‌پندارد. در نتیجه اعتماد به نفس کودک در حرف زدن کاهش می‌یابد. وقتی کودک جمله یا کلمه‌ای را اشتباه تلفظ کرد سعی کنید با تکرار جمله به صورت صحیح، به کودک تمرینِ تلفظ درست آن را بدهید.
۳-از طریق بازی با کودک هم کلام شود
بازی شاهراه ورود به دنیای کودکان است. کودکان از طریق بازی یاد میگیرند. به همین دلیل اگر قصد آموزش چیزی به کودک خود را دارید حتما از ابزار بازی استفاده کنید. کودکان معمولا در بازی خود همبازی‌های خیالی دارند و با آن‌ها صحبت می‌کنند، اگر بتوانید خود را تبدیل به یکی از شخصیت‌های داستان بازی او کنید به راحتی می‌توانید با او حرف زدن را تمرین کنید.
۴-برای کودک قصه بگویید و به قصه‌های او گوش دهید
کودکان عاشق قصه و کتاب قصه‌های عکس دار هستند. وقتی برای کودک قصه می‌خوانید سعی کنید به تقلید از متن کلمه به کلمه نخوانید بلکه به زبان خود کودک آن را تعریف کنید. بعد از چند بار خواندن از او بخواهید که آن را برای شما تعریف کند. نترسید کودکان بر خلاف بزرگسالان از داستان‌های تکراری خسته نمی‌شوند.
۵-دایره واژگان کودک را گسترش دهید
کودکان سوالات زیادی در ذهن خود دارند که دوست دارند بپرسند. اما از هرکسی آن‌ها را نمی‌پرسند. نحوه‌ی جواب دادن شما در این که کودک سوالات بیشتری بپرسد نقش مهمی دارد. هنگام جواب دادن به کودک سعی کنید به جای پاسخ تک کلمه‌ای از جملات چند کلمه‌ای استفاده کنید. این روش باعث می‌شود که کودک کلمات بیشتری بشنود. تحقیقات نشان می‌دهند که کودکانی که بعد‌ها هوش بیشتری نشان می‌دهند و در تحصیلشان موفق‌تر هستند تعداد کلمات بیشتری در کودکی خود شنیده اند. به مکالمه‌های زیر توجه کنید:
۶-از زبان خارجی استفاده کنید
هشدار! برخی پژوهش‌ها نشان می‌دهد که آموزش رسمی نوشتاری زبان خارجی به کودکانی که هنوز زبان نوشتاری خود را آموزش ندیده اند می‌تواند موجب مشکلاتی به خصوص در یادگیری شوند. اما آموزش غیر نوشتاری و به نوعی غیر رسمی از طریق داستان و انیمیشن و حرف زدن‌های کوتاه مثل سلام و احوال پرسی کردن می‌تواند آثار مثبتی داشته باشد.
