پاس گل کاخ الیزه به تروریست ها
تعرض عده ای از اعضای گروهک کومله کردستان ( که جنایات زیادی را علیه ملت ایران صورت داده است ) علیه سفارت جمهوری اسلامی ایران در پاریس، بیش از آنکه مهر تاییدی بر توحش این گروهک تروریستی باشد، نشانه ای دال بر حمایت بی انتهای کاخ الیزه از گروه های تروریستی ضد ایرانی محسوب می شود. عدم حضور پلیس فرانسه در زمان برگزاری تجمع اعضای گروهک کومله در حالی صورت می گیرد که مطابق قوانین رایج و عرف دیپلماتیک، صیانت از سفارتخانه ها 
بر عهده پلیس کشور میزبان می باشد. عدم حضور پلیس فرانسه در هنگام حمله حزب کومله به سفارت کشورمان در پاریس، به معنای چراغ سبزی است که فرانسوی ها به حمله کنندگان نشان داده اند. اما در این میان نکات دیگری نیز وجود دارد که لازم است نسبت به آنها توجه داشته باشیم :
کشور فرانسه در دوران پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، از هیچ گونه اقدامی در تقابل با نظام و ملت ایران دریغ نکرد. وجه اشتراک افرادی مانند میتران، ژاک شیراک، سارکوزی، اولاند و ماکرون ، حمایت از گروهک های تروریستی ضد ایرانی ، همراهی با ایالات متحده آمریکا در تحریم اقتصادی ایران و توطئه های منطقه ای بر ضد تهران بوده است. بدون شک در این معادله، بازی فرانسوی ها به مراتب پیچیده تر از کاخ سفید است زیرا ساکنان کاخ الیزه، دشمنی عمیق خود با ایرانیان را ذیل  تاکتیک "لبخند" دنبال می کنند!
فرانسه همواره اصلی ترین میزبان برگزاری نشست های سالیانه منافقین بوده است.  آغوش باز پاریس بر روی اعضای فرقه رجوی موضوعی نیست که از دید ملت ایران پنهان بماند. با این حال ساکنان کاخ الیزه نسبت به پرده برداری از این ارتباط علنی ابایی ندارند! 
آنچه مسلم است اینکه هم اکنون شاهد نفرت نهادینه شده ملت ایران نسبت به دولت فرانسه هستیم. رفتارهای ضد ایران دولت فرانسه این روند را تشدید کرده است. به عنوان مثال متعاقب خروج دونالد ترامپ رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا از برجام، مذاکرات مایک پمپئو وزیر خارجه آمریکا با وزرای امور خارجه تروئیکای اروپایی بر سر برجام ادامه پیدا کرده است. در این میان، فرانسوی ها به مانند رفتاری که در سال 2017 میلادی صورت دادند، همچنان به اصلی ترین مهره ایالات متحده در تقابل با ایران تبدیل شده اند.اظهارات اخیر لودریان در قبال ایران( مبنی بر لزوم مذاکره موشکی و منطقه ای با ایران )  نیز در همین راستا قابل تحلیل و بررسی است.
این اظهارات در حالی صورت می گیرد که متعاقب حضور سیاستمدارانی ناشی و ضد ایرانی در کاخ الیزه،نفرت ایرانیان از فرانسه رو به افزایش بوده است. این روند در دوران ریاست جمهوری ماکرون و به سبب وابستگی وی و وزیر امور خارجه اش به ایالات متحده تشدید شده است.بدون شک زمانی فرانسوی ها متوجه "نفرت نهادینه شده "ملت ایران از خود خواهند شد که دیگر بسیار دیر شده است. بدون شک اقدام اخیر دولت فرانسه در نشان دادن چراغ سبز به گروهک کومله ( جهت حمله به سفارت ایران ) نه تنها مصداق عینی تقابل کاخ الیزه  با ملت ایران محسوب می شود، بلکه جایی را برای مصالحه با پاریس در قبال دهها اقدام ضد ایرانی این کشور باقی نمی گذارد. حال که فرانسوی ها در مواجهه با نظام و ملت ایران شمشیر را از رو بسته اند، کمترین جایی برای مصالحه با آنها در این خصوص باقی نمی ماند. در این میان، کمترین انتظار ملت ایران از دستگاه دیپلماسی و سیاست خارجی کشورمان، قاطعیت در برابر اقدامات وقیحانه فرانسوی هاست. تساهل در برابر این اقدامات، منجر به تکرار آنها در آینده خواهد شد، چنانچه این موضوع در قبال فرانسوی ها و طی ماه های اخیر بارها به اثبات رسیده است...

حنیف غفاری