اخیرا 292 نفر از اساتید اصلاح طلب طی نامهای به بحرانهایی همچون کم آبی، خشکسالی، مشکل ریزگردها، فقر، رکود تورمی، ناامنیهای اقتصادی و اجتماعی اشاره کرده و برای حل آن راهکارهایی همچون رفع حصر، آزادی زندانیان سیاسی و حق دسترسی وکیل در پروندههای زندانیان سیاسی را ارائه کردهاند.
اگرچه در این نامه سعی شده به افرادی که در ایجاد مشکلات کنونی کشور نقش داشتهاند، اشاره نشود، اما با نگاهی گذرا به اسامی امضاکنندگان نامه متوجه میشویم که کسانی امروز برای مشکلات موجود راهکارها می کنند همانهایی هستند که با رویکرد و مدیریت خود در گذشته باعث ایجاد مشکلات امروز شدهاند، رویکردی که تنها نگاه به غرب و آویزان شدن از دامان سیاستمداران و مسئولان غربی را راهکار حل مشکلات میدانند.
در این نامه به مسائل مختلفی بدون اینکه نقشی در رفع مشکلات موجود داشته باشند، پرداخته شده، نامهای که در ابتدا سعی شد با عدم انتشار آن در رسانههای سیاسی اصلاحطلب وجههای علمی و اجتماعی به آن داده شود و در کمال تعجب میبینیم که یک نامه کاملا سیاسی به عنوان تیتر اصلی روزنامه همشهری منتشر میشود در حالی که رسانههای اصلاحطلب خیلی به آن نپرداختند، علیرغم اینکه امضاکنندگان نامه ارتباط خوبی هم با رسانههای اصلاحطلب دارند!
البته انتشار چنین نامه ساختارشکنانهای در روزنامه همشهری مورد اعتراض جمعی از اساتید دانشگاه هم قرار گرفت و این اساتید در نامهای به اعضای شورای شهر اعلام کردند که تهیه این نامهٔ ساختارشکنانه در روزهای آغازین مهر (شروع سال تحصیلی) مملوّ از موج یأس و ناامیدی است و حاکی از آن است که طراحان و دست اندرکاران با تفطّن از این شرایط درصدد تهییج و تحریک جامعهٔ دانشگاهی در قالب یک سناریوی التهاب آفرین با تمسک و تشبث به مباحث سیاسی و بی توجه به مطالبات حقیقی و عموم مردم، بوده اند.
متاسفانه کسانی به عنوان طلبکار دست به قلم شده و پای متنی که به اصطلاح خود « هشدارنامه» است، را امضا میکنند که خودشان باید امروز در پیشگاه ملت بایستند و پاسخگو باشند نه اینکه بخواهند با راهکارهای جدیدشان دوباره ملت و کشور را در چاله دیگری بیاندازند.
در این نامه تزریق ناامیدی، سیاهنمایی و وارنه نشان دادن واقعیت به شدت موج میزند. اگرچه نویسندگان نامه در قسمتی از متن خود سعی کردهاند بگویند برای تزریق امید آمدهاند ولی نامه به گونهای نوشته شده که جامعه و مخصوصا جوانان را دچار اشتباه و ناامیدی میکند.
در رسانههایی که نامه مذکور منتشر شده بارها بر این موضوع تاکید شده که این راهکارهای اندیشمندان، اساتید دانشگاه و دانشگاهیان برای حل مشکلات است ولی متن نامه علیرغم ژست دانشگاهی خود کاملا سیاسی است و به هیچ وجه راهکاری علمی بدون پشتوانه سیاسی برای حل مشکلات موجود داده نشده است و در بیان چالشها نیز از آمارها و منابع دقیق و درستی استفاده نشده است.
در نامه مذکور آنچنان نسبت به وضعیت موجود سیاهنمایی صورت گرفته که گویا دیگر به بن بست رسیدهایم و چارهای جز اینکه راهکارهای ارائه شده را موبه مو انجام دهیم نداریم، راهکارهایی سیاسی که به نظر میرسد عمل به آن جز برطرف کردن خواسته و منافع شخصی یک گروه خاص، چیزی دیگر نخواهد داشت.
چالشها و مشکلاتی که در نامه 292 استاد اصلاحطلب به آن اشاره شده، چالشهایی است که شاید کسی منکر آنها نباشد و همه کم و بیش نسبت به وضعیت موجود انتقاداتی را دارند، اما آنچه از اساتید دانشگاه انتظار میرود این است که برای حل مشکلات موجود راهکار مناسب ارائه کنند نه اینکه بخواهند از آب گلآلود ماهی مورد نظر خود را بگیرند.
نویسندگان این نامه سعی کردهاند با نشاندادن بحران در جامعه مسیری را برای حل بحران ارائه کنند که بواسطه آن خود به مقصد رسیده و مابقی جامعه را در نیمه راه و در سردرگمی رها کنند وگرنه چه کسی میتواند واقعا اعتقاد بر این داشته باشد که با رفع حصر، آزادی زندانیان سیاسی و حق دسترسی وکیل در پروندههای زندانیان سیاسی میتوان مشکلات مردمی را حل کرد که امروز به دلیل مدیریت نامناسب دولتمردان درگیر مسائل اقتصادی شدهاند؟
یکی از نکات قابل توجه این است که در این نامه به همه نهادها اشاره شده ولی به دولت به عنوان متولی اصلی اشاره نشده است! اکنون این سوال بوجود میآید که آیا میتوان بدون حضور و مدیریت دولت مشکلات موجود را حل کرد؟ آیا واقعا دولت نقشی در ایجاد مشکلات موجود نداشته یا اینکه چون دولت بگوییم چون دولت از خودمان است، آن را نادیده بگیریم!
نامه منتشر شده از سوی اساتید اصلاحطلب ایرادهای بسیاری دارد که پرداختن به هرکدام میتواند موضوع یک یادداشت مفصل شود، اما آنچه مهم است این است که در شرایط کنونی که کشور نیازمند راهکارهای علمی و مناسب برای حل مشکلات است بهتر است از ارائه راهکارهای سیاستزده و سرشار از وارانهنمایی و سیاهنمایی پرهیز شود.