طی سال‌های اخیر ، بارها در مورد آسیب ها و آفاتی که به مجموعه اروپای واحد وارد گردیده و منتج به وقوع بحران‌های مزمن و دامنه دار در این مجموعه گردیده است، سخن گفته ایم.
هم اکنون مقامات اروپایی از «بازگشت به ملی گرایی»
به عنوان یک خطر بالقوه ( و در مواردی خطر بالفعل!) در مجموعه تحت حاکمیت خود نام برده و بدون آنکه از مصدر و خاستگاه این خطر یادی کنند، نسبت به آن هشدار می دهند. اخیرا صدر اعظم آلمان برای چندمین بار طی یکسال اخیر نسبت به وقوع ملی گرایی در اروپای واحد هشدار داده است. این هشدار در حالی از سوی آنگلا مرکل مخابره می شود که دیگر مقامات اروپایی از جمله امانوئل ماکرون رئیس جمهور فرانسه نیز به صورت مستقیم یا غیر مستقیم نسبت به تضعیف ارزشهای مشترک اروپایی اذعان کرده و خطر ملی گرایی و بازگشت به گذشته را دور از ذهن تصور نمی کنند.مرکل در خصوص خطر بازگشت ملی گرایی به اروپا اظهار کرده است :
« اروپا ( ارزشهای مشترک اروپایی) کمی تبدیل به مسئله روزمره شده است. در این زمان البته این امر طبیعی و بدیهی نیست که ما دوباره به ملی گرایی روی آوریم. اروپا باید از ارزش های مشترک دفاع کند. مهاجران باید همان‌گونه که با منافع ما منطبق است هدایت شوند....»
ریشه یابی ساده موضوع «بازگشت اروپای واحد به ملی گرایی»
نشان می دهد که مقامات فعلی اروپایی، خود نقش موثری در تمایل شهروندان قاره سبز نسبت به بازگشت به دوران قبل از تشکیل اروپای واحد ایفا کرده اند. در انتخابات سراسری سال 2014 میلادی، شاهد راهیابی بیش از یک‌صد نماینده وابسته به جریان راست افراطی به پارلمان اروپا بودیم. این موضوع می توانست به نقطه آغازی جهت ایجاد تحولات بنیادین در سیاست‌های کلان اروپا و ایجاد نوعی رابطه اقناعی میان سران اروپایی و شهروندان این مجموعه تبدیل شود اما چنین اتفاقی در عمل رخ نداد.اگرچه ناتوانی سران اروپایی در مدیریت بحران مهاجرت و از همه مهم تر، استمرار بحران اقتصادی در برخی کشورهای حوزه یورو در رقم خوردن وضعیت فعلی تاثیرگذار بوده است اما نباید فراموش کرد که رشد تصاعدی آرای احزاب افراطی و ملی گرا در اروپا، تا حدود زیادی معلول عدم اقناع شهروندان اروپایی نسبت به سیاست‌های کلان جاری در اروپاست. در این خصوص افرادی مانند آنگلا مرکل و ماکرون نیز عملا احساس وظیفه ای نکرده و همچنان نمی کنند.
بدون شک در صورتی که چنین روندی متوقف نشود یا تجدید نظر اساسی در آن صورت نگیرد، تمایل به ناسیونالیسم و به عبارت بهتر، تمایل نسبت به بازگشت به گذشته ای نه چندان دور، سرتاسر اتحادیه اروپا و به ویژه منطقه یورو را در بر خواهد گرفت. هم اکنون مقامات اروپایی به شدت نگران انتخابات پارلمانی سال آینده در اروپای واحد هستند. اگر این بار احزاب راست افراطی بتوانند میزان آرای عمومی خود را افزایش داده و از این طریق کرسی های بیشتری را در پارلمان اروپا کسب کنند، با وضعیتی بحرانی در قاره سبز مواجهه خواهیم شود. از سال 2014 میلادی تا کنون احزاب راست افراطی در کشورهایی مانند فرانسه، سوئد، اتریش ، آلمان و ....توانسته اند آرای خود را افزایش داده و ضمن تقویت موقعیت خود در معادلات سیاسی کشورشان،در حوزه اجتماعی دست به یارگیری گسترده تری بزنند.
در نهایت اینکه اظهارات صدر اعظم آلمان ، به جای آنکه به مثابه نوعی خودانتقادی تلقی گردد، یک فرافکنی جدید از سوی سران اروپایی محسوب می شود. مرکل ، ماکرون و دیگر مقامات اروپایی که امروز نسبت به وقوع ملی گرایی در اروپا هشدار می دهند،باید سهم و نقش پررنگ خود را در این معادله بپذیرند.این موضوع
اصلی ترین پیش شرط نسبت به اصلاح بنیان‌های موجود در اروپای واحد محسوب می شود .در غیر این صورت حرکت اروپای واحد در مسیر نزولی و در نهایت، فروپاشی اتحادیه اروپا و منطقه یورو موضوعی اجتناب ناپذیر خواهد بود. مسئله ای که مرکل و ماکرون نیز در خفا نسبت به آن آگاه هستند.
