در منابع تاریخی، تنها کشته شدن یک زن به نام «امّ وهب»، همسر عبدالله بن عمیر کلبی گزارش شده است.
شرح چگونگی شهادت وی در منابع تاریخی این‌گونه آمده است: همسر این زن دوّمین شهید از یاران حسین بود.
بعد از آنکه همسر این زن (عبداللّه بن‌عُمَیْر) به شهادت رسید، امّ وهب از خیمه بیرون رفت و در کنار پیکر همسر شهیدش نشست.
خاک و غبار از سر و صورت عبداللّه پاک می کرد و می گفت: بهشت گوارایت باد.
در این هنگام شمر بن‌ذی‌الجوشن به جوانی از سربازانش گفت: برو با عمود بر فرقش بکوب!. و او چنین کرد و سر آن زن درهم شکست و در دم جان سپرد و به فیض شهادت نائل آمد.
