اتفاق جالب در شبکه های اجتماعی بعد از فروکش کردن بحث جانشینی در منچستر ، آینده کاری خود مورینیو بود ظاهرا هواداران تیم های بزرگ دیگر روی خوشی به آقای خاص سابق نشان نمی دهند.بی تردید یکی از عوامل عدم اقبال مورینیو در بین فوتبال دوستان شخصیت ضد رسانه ی خوزه در سال های اخیر است درگیری های خوزه با مدیران و عوامل اجرایی باشگاه خودی ، خبرنگاران و رسانه ها و مربی های سایر تیم ها تبدیل به جنگ فرسایشی و بی حاصل شده است که در طول فصل انرژی زیادی از باشگاه می گیرد و این شاید باعث شود حتی مدیران تیم های بزرگ نیز حاضر به استخدام ژوزه نباشند.
از سویی دیگر فوتبال ایده آل مورینیو همیشه بر پایه استراتژی های خشک دفاعی بر دوش بازیکنان به اصطلاح کارگر شکل میگیرد این نوع فوتبال امروز حتی در سری آ هم کم کم از محبوبیتش کم شده ولی چرا ؟ چه اتفاقی افتاده که موفقیت های چلسی دوست داشتنی مورینیو دیگر قابل تکرار نیست ؟
در انگلستان لیورپول و سیتی سطح جدیدی از فوتبال هجومی و کنش گر را ارائه میکنند. در استاندارد های جدید برای قهرمانی در یک دوره لیگ برتر انگلستان نمی توان با فوتبال بر پایه تخریب و ضد حمله موفق شد
برای درک این تغییرات نگاهی به لیگ امسال جزیره راهگشا خواهد بود :
*سرعت بازی مالکانه در سیتی به وضوح بیشتر از بارسای گواردیولاست هافبک ها از پاس های بلند بیشتر استفاده میکنند و هافبک های سیتی بدن های قلدر تری نسبت به ژاوی و اینیستا دارند این تغییرات باعث شده تخریب بازی گواردیولا بسیار سخت تر از گذشته باشد
*یورگن کلوپ هم امسال در لیورپول برای مقابله با سیتی سعی کرد ایده های هجومی خود را رادیکال تر از فصل قبل به اجرا بگذارد .
*چلسی هم با ساری تقریبا میتواند حریفانشان را ۹۰ دقیقه در زمین حبس کند .
حالا مورینیو برای اولین بار در لیگی رقابت میکرد که بیش از یک رقیب جدی برای قهرمانی دارد و روش پیروزی برابر حریفان ساده و تخریب رقیب قهرمانی در بازی روبرو کارایی خود را از دست داده است .
در شرایط فعلی در لیگ برتر انگلستان هر کسی جام میخواهد تقریبا باید در تمام بازی های آسان خود پیروز شود و از ۱۰ بازی بزرگ فصل هم حداقل ۵ پیروزی می خواهد. طرفداران تیم های بزرگ لیگ جزیره به این نتیجه رسیده اند که برای موفقیت در این استاندارد های جدید به مربیانی با استراتژی های هجومی نیاز دارند.
از طرفی ستاره های نسل جدید فوتبال دنیا کمتر حاضرند در تیم هایی با استراتژی های دفاعی بازی کنند یک دلیل مهم این رویکرد، جاه طلبی های فردی این بازیکنان است در تیم های مورینیو فضایی برای عرضه اندام سوپر استار های تیم دیده نشده است .
دیگر احتمال آقای گل شدن، هت تریک کردن یا توپ طلا بردن برای بازیکنان تحت هدایت ژوزه خیلی کم است و این موضوع رابطه او با سوپر استارها را تیره کرده است؛ هازارد در چلسی و پوگبا در منچستر نمونه این اتفاقند. این بازیکنان دیگر حاضر نیستند نقش سرباز پیاده را در تیم آقای خاص بازی کنند. برعکس گواردیولا ،کلوپ و ساری که همگی در تیم هایشان هم پیاده دارند هم وزیر و ستاره های تیم هایشان را به رسمیت میشناسند و قرار نیست همه معمولی باشند تا فقط مربی خاص بماند.
