کم شنوایی های مربوط به پیرگوشی،کم شنوایی در سنین سالمندی ضایعه شایعی است و در حدود ۳۵- ۳۰ درصد بزرگسالان در سنین ۶۵و ۷۵ سالگی دچار کم شنوایی میشوند.
علائم پیرگوشی چیست؟
در صورت وجود پیرگوشی، اصوات آهسته تر و با وضوح کمتر به نظر می رسند و این امر سبب می شود شنیدن و درک گفتار مشکل تر شود.
افراد دچار پیرگوشی ممکن است چند مورد از موارد زیر را تجربه کنند:
به نظر می رسد دیگران به صورت نجوا یا زمزمه صحبت می کنند.
شنیدن و افتراق اصوات"زیر"مانند(س) و (ش) برای آنان مشکل است.
- درک محاورات به ویژه در صورت وجود اصوات زمینه ای، مشکل است.
شنیدن صدای مردان از صدای زیر زنانه برایشان راحت تر است.
برخی اصوات آزاردهنده یا خیلی بلند به نظر می آیند.
ممکن است دچار وزوز گوش (صدای زنگ، غرش یا هیس هیس در یک یا هر دو گوش) هم باشند.
علل ایجاد پیرگوشی چیست؟
در بیشتر موارد علت آن تغییرات گوش داخلی فرد است که با بالا رفتن سن به وجود می آید. اما تغییرات گوش میانی یا تغییرات کلی در راه عصبی شنوایی به مغز نیز ممکن است سبب بروز کم شنوایی شوند.
همچنین علاوه بر ژنتیک و سابقه فامیلی، آلودگی صوتی، عوامل محیطی و اشتغال در محیط های پر سر و صدا در بروز این بیماری موثر است.
پیرگوشی یک بیماری دو طرفه است به این معنا که دو گوش را درگیر می کند و در صورت مشاهده درگیر تنها یک گوش دیگر نمی توان تشخیص پیر گوشی داد.
کسانی که مشکل پیر گوشی دارند به همان اندازه هم قدرت گفتارشان دچار مشکل می شود ، آنها داده ها را ممکن است بشنوند ولی نمی توانند از هم تمیز دهند که تنها راه درمان آن استفاده از سمعک است.
به دلیل آنکه آسیب به گوش غیر قابل برگشت و سلول های ظریف آن دیگر ترمیم نمی شوند به همین دلیل توصیه می شود از عواملی که باعث پیری گوش می شود جلوگیری کرد.
